پیامبراکرم (ص) در خصوص اینکه آتش عشق حسینی هرگز خاموش نمی‌شود، می‌فرمایند: برای شهادت حسین علیه السلام، حرارت و گرمایی در دل‌های مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.

پیامبر اکرم (ص) در حدیث دیگری فرموده‌اند: فاطمه جان! روز قیامت هر چشمی گریان است، مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمت‌های بهشتی مژده داده می‌شود.

امام رضا (ع) فرموده‌اند: هر گاه ماه محرم فرا می‌رسید، پدرم (موسی بن جعفر علیه السلام) دیگر خندان دیده نمی‌شد و غم و افسردگی بر او غلبه می‌یافت تا آن که 10 روز از محرم می‌گذشت، روز دهم محرم که می‌شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.

امام سجاد (ع) فرمودند: هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین بن علی علیه السلام و همراهانش اشک‌بار شود و اشک بر صورتش جاری گردد، خداوند او را در غرفه‌های بهشتی جای می‌دهد.

امام علی (ع) فرموده‌اند: خداوند برای ما، شیعیان و پیروانی برگزیده است که ما را یاری می‌کنند، با خوشحالی ما خوشحال می‌شوند و در اندوه غم ما، محزون می‌گردند.

منبع:

جامع احادیث الشیعه، ج 12، ص 556

بحارالانوار، ج 44، ص 293

امالی صدوق، ص 111

ینابیع الموده، ص 429

غررالحکم،ج 1، ص235