به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران ساری ، نخل در لغت به معنی خرما است و در اصطلاح حجله مانندی که از چوب می سازند و با انواع شال های ابریشمی رنگارنگ،پارچه های قیمتی و آینه و چراغ و غیره آرایش می دهند و به گل و سبزه می آرایند و در روز عاشورا آن را به محلی که مراسم روضه خوانی برپاست می برند و به عنوان تابوت امام حسین حرکت می دهند.

نخل نوا همانند نخل های دیگر یک نفر بابا یا متولی دارد که همه ساله مسئولیت و مدیریت تدارک و بسیج مالی و انسانی را برای انجام مراسم مختلف برعهده می گیرد.

نخل این روستا از نظر آذین بندی پوششی سیاه وسبز دارد و در تمام سال در جا و مکان خود از احترام و توجه خاصی برخوردار است و اغلب نیازمندان برای گرفتن حاجت خود از صاحب نخل ، دخیل می بندند.

دخیل، پارچه، قفل و یا سوزنی است که برای اجابت دعا به بدنه نخل می بندندبرخی از مردم در یکی دو روز قبل از ماه محرم در استقبال از این ماه در خانه خود مراسم روضه خوانی برپا می کنند و اطعام می دهند.

از روز اول تا هفتم محرم مردم به عزاداری می پردازند و سعی می کنند در این روزها کلیه نذورات خود را ادا کنند و برای مراسم نخل گردانی آماده شوند.

در روز هفتم محرم، مردم روستای نوا و بسیاری از اهالی اطراف به کنار نخلی می روند و به آن سلام می کنند.

روز هشتم محرم نخل را بیرون می آورند و در محله ها می گردانند مردم نیز به همراه نخل می روند.

در روز هشتم، نهم و دهم،همراه نخل گردانی، نذوراتی مانند 'شیر' بین مردم توریع می شود.

نخل را به در هر خانه که می برند، صاحب خانه نذر خود مانند شربت ، خرما شیر، دود کردن اسپند را به جای می آورد و اگر نذر قربانی کردن گوسفند باشد قربانی می کند.

در شامگاه عاشورا، که شام غریبان است، نخل را دور محل می گردانند و همه مردم پابرهنه و شمع به دست همراه نخل به امامزاده محل می روند و تا صبح به سینه زنی و عزاداری می پردازند.

انتهاي پيام/ا