"نگاه فدراسیون بعدی به بحث پایه شعار نباشد"
رمضان: نسل یخچالی و مشایخی کشف آموزش و پرورش هستند نه فدراسیون
کارشناس بسکتبال با اشاره به تلاش ورزش دانش آموزی در پیدا کردن استعدادهای فعلی بسکتبال گفت: در فدراسیون سابق گاهی کارهایی را به خود نسبت می دادند که نتیجه کار آنها نیست.
به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران؛ یکی از ایراداتی که در چند سال اخیر به فدراسیون بسکتبال وارد می شود، نپرداختن به بسکتبال پایه است. بهرام رمضان که یکی از مربیان سازنده بسکتبال ایران به شمار می رود و به گفته خود 22 سال کار پایه انجام داده است، بحث بسکتبال پایه را در آستانه انتخابات بسکتبال باز کرد.
رمضان با تاکید براینکه هیچگاه برای تخریب قدم بر نمی دارد و هر مدیری نقاط قوت و ضعف دارد، گفت: انتقادات من به ریاست محمود مشحون در فدراسیون بسکتبال به دو مورد اصلی خلاصه می شود: 1- توجه به رده های پایه 2- آموزش مربیان. این موارد حلقه هایی در بسکتبال هستند که به آنها کمتر توجه شده است. نگاه فدراسیون بسکتبال بیشتر به تیم ملی بود که البته نتایج خوبی هم در آن بخش به وجود آمد و نمی توان نقاط مثبتی مثل نتایج تیم ملی را انکار کرد.
کسی که دیده نمی شود، دیگر کار نمی کند
وی در مورد توجه به رده های پایه توضیح داد: اخباری منتشر می شود که اردوهایی در رده های پایه برگزار می شود اما این اردوها با چه کیفیت و نفراتی راه اندازی می شوند؟ چقدر به مربیان پایه در شهرستان ها و استان ها اهمیت داده می شود؟ انتخاب مربیان تیم های ملی پایه بر چه اساس است؟ باید به کسانی که دراین زمینه سال ها زحمت کشیده اند، توجه شود. کسی که 10 تا 12 سال زحمت کشیده اما دیده نمی شود، طبیعتا دیگر در این زمینه کار نمی کند.
آیا بازیکنانی مثل سجاد مشایخی، بهنام یخچالی و آرمان زنگنه کارنامه مثبتی در وارد کردن نسل جوان به تیم ملی محسوب نمی شوند؟ رمضان پاسخ داد: سجاد مشایخی، امیر صدیقی، محمد اوجاقی و بازیکنان این رده در سال های 84 و 85 از طریق پایگاه قهرمانی آموزش و پرورش کشف شدند و ارتباطی به فدراسیون ندارند. احمد مازیستان در آن زمان مشایخی و صدیقی را پیدا کرد و من با محمد اوجاقی کار کردم. بهنام یخچالی را هم مهدیان در شهرکرد پیدا کرده و با شناسایی او در لیست تیم دانش آموزی قرار دادیم. تمام این موارد هم مستند است که این نسل از بازیکنان دست پرورده ورزش دانش آموزی هستند اما در فدراسیون روی کاری مانور می کنند که خودشان انجام نداده اند.
استعداد به اندازه پشتکار اهمیت ندارد
کارشناس بسکتبال ادامه داد: موضوع مهم این است که بازیکنانی از این دست در محیطی قرار گرفته و رشد کنند. نسل قبلی بازیکنان مثل صمد، آیدین و مهدی کامرانی در تیم هایی مثل الکترا با ما کار کردند. بحث اصلی هم این است که موضوع استعدادیابی یک پروسه است و نمی توان آن را به کسی منصوب کرد.
رمضان توضیح داد: وقتی چند اردوی 3 روزه در سال برای یک رده سنی می گذارند، نمی توان از آن انتظار رشد و معرفی بازیکنانی در سطح بالا را داشت. ورزشکار در سنین پایه باید حداقل 10 ساعت در هر هفته بسکتبال کار کند تا به رشد برسد. مگر می شود فدراسیون با چند اردو در طول سال ادعای تربیت سوپراستار داشته باشد؟ گروه بازیکنانی مثل مهدی کامرانی و امیر امینی هر هفته 14 تا 16 ساعت با ما تمرین می کردند. بازیکنان 65 و 66 مثل سعید داورپناه همین شرایط را زیر نظر خودم داشتند و در سال های 71 و 72 هم بازیکنانی مثل اوجاقی، مشایخی و شهبازنژاد همین قدر تمرین می کردند که با بقیه تفاوت دارند.
وی اضافه کرد: بازیکن پایه اگر هر روز تمرین نکرده و مسابقه ندهد، رشد نمی کند. بهنام یخچالی به خاطر میدانی که دید تا این حد رشد کرد. مهدی کامرانی در سالی که پیکان خانه تکانی می کرد، فرصت خوبی برای بازی پیدا کرد و به اینجا رسید. تناسب مستقیمی میان میدان دادن به یک بازیکن و قهارتر شدن او وجود دارد. استعداد تنها یک پارامتر است و پشتکار یا قرار گرفتن در موقعیت مناسب اهمیت بیشتری دارد.
قضاوت در مورد کاندیداها بعد از ارائه برنامه ها
وی قضاوت در مورد کاندیداها را به زمان ارائه برنامه های آنها موکول کرد و گفت: افراد رأی دهنده هم بعد از انعکاس برنامه های کاندیدها بهتر تصمیم می گیرند. قطعا همه به فکر پیشرفت بسکتبال هستند اما در این جمع کسانی که کار مدیریت ورزشی کرده باشند، حسن میرزا آقابیگ، محمود مشحون و مهرداد آگین است. آگین در دو سال مدیریت خود در فدراسیون بسکتبال با انتقاداتی مواجه بود که شاید برنامه های خود را تصحیح کرده باشد. طباطبایی هم بیشتر در بخش پزشکی ورزشی بوده است. در هر حال قضاوت تمام کاندیداها با شناخت قبلی درست نیست. نقدهای فعلی بیشتر ظاهری و معمولی هستند و باید با معرفی کامل برنامه ها افراد را نقد کرد.
رمضان تاکید کرد: امیدوارم هر کسی که انتخاب می شود برای پیشبرد بسکتبال و ارتقاء خانواده بسکتبال تلاش کند. ما در چند سال گذشته رشد نداشته ایم و درجا زده ایم. علت آن را هم با ساعت ها بحث و تبادل نظر می توان پیدا کرد. برخی مسائل ممکن است به دوستان بربخورد اما رفاقت جای خود را دارد. ما برای بسکتبال صحبت می کنیم.
ایرادات اصلی بسکتبال امروز
سرمربی اسبق صنایع ماهشهر و نفت تهران با تاکید براینکه در چند سال گذشته از سوی فدراسیون برای مربیگری در تیم های مختلف مثل زنجان، قشم و .. ممانعت شده است و حتی بعد از 3 سال کار با رده های پایه بدون هیچ دلیل موجهی و بدون رفتن به مسابقات بین المللی از سوی فدراسیون قطع همکاری شده است، گفت: بحث خودم به کنار اما چرا نفراتی که سال ها زحمت کشیده اند نباید دیده شوند؟ چرا جایی مثل شیراز یا شهرکرد نباید تیم داشته باشد؟ حتی اگر بازیکنانی مثل مشایخی را به خودشان نسبت دهند آیا در طول 13 سال باید تنها 3 بازیکن به سطح اول بسکتبال معرفی شود؟ نسل بازیکنان 69 کجا هستند؟ چرا سوپرلیگ بسکتبال تنها 9 تیم دارد که تنها 4 تیم آن پول دارند و این تعداد بازیکن مثل فرید زرقی، افشین آریاجو، هومن موحدپور و بقیه بیرون مانده اند؟
وی اضافه کرد: چرا ابتدا لیگ دسته 2، بعد دسته اول و بعد سوپرلیگ را برگزار می کنیم که بازیکنان بیرون مانده در دسته بالاتر امکان پیوستن به تیم های رده پایین تر را نداشته باشند؟ چرا در دسته اول قانون سهمیه بندی می گذاریم که تنها 2 بازیکن بزرگسال حق پیوستن به یک تیم را داشته باشند در شرایطی که تیم های سوپرلیگی به 9 تیم رسیده و بازیکنان تیم های منحل شده فضای رفتن به دسته اول را هم ندارند. بازیکنانی مانند مهراد آتشی، علی جمشیدی و سعید داورپناه که نفرات 11 و 12 تیم ملی بودند، کجا رفتند؟ مگر نباید این بازیکنان به تدریج جای بزرگان را می گرفتند؟
در این سال ها اجازه حرف زدن نبود
وی با اشاره به فضای جلسات لیگ تاکید کرد: تمام این موارد ایراد هستند اما در این سال ها اجازه حرف زدن هم به افراد داده نمی شد. البته از حق نگذریم مواردی مثل پخش نشدن بازی ها یا نیامدن اسپانسرها تنها به مشحون برنمی گردد. صدا و سیما که یک ساعت و نیم فرصت پر کردن برنامه خود را با بسکتبال دارد برای پخش بازی ها به دنبال دریافت پول است. موضوع اسپانسرها تنها در بخش رفتار سرد محمود مشحون تا حدی به او مربوط است اما وقتی بازی ها پخش نمی شود و تبلیغاتی نیست چرا باید اسپانسری دو میلیارد پول خود را به بسکتبال بیاورد. قبلا بحث معافیت مالیاتی برای تشویق اسپانسرها بود که حالا نیست. این موضوع هم به مجلس برمی گردد.
رمضان در مورد محمود مشحون تاکید کرد: مشحون مدیر خوبی است اما مهمترین ایراد اطرافیان او هستند که بیشتر ترمزی برای کار او محسوب می شوند. افرادی توانمند با کار اجرایی قوی اطراف او نیستند.
وی گفت: رئیس بعدی حتی اگر محمود مشحون هم باشد باید به تمام موارد بالا فکر کند و توجه خاصی به ورزش پایه داشته باشد که تنها شعار نباشد و نوع برخورد با مربیان و کسانی که زحمت می کشند را تغییر دهند.
انتهای پیام/
رمضان با تاکید براینکه هیچگاه برای تخریب قدم بر نمی دارد و هر مدیری نقاط قوت و ضعف دارد، گفت: انتقادات من به ریاست محمود مشحون در فدراسیون بسکتبال به دو مورد اصلی خلاصه می شود: 1- توجه به رده های پایه 2- آموزش مربیان. این موارد حلقه هایی در بسکتبال هستند که به آنها کمتر توجه شده است. نگاه فدراسیون بسکتبال بیشتر به تیم ملی بود که البته نتایج خوبی هم در آن بخش به وجود آمد و نمی توان نقاط مثبتی مثل نتایج تیم ملی را انکار کرد.
کسی که دیده نمی شود، دیگر کار نمی کند
وی در مورد توجه به رده های پایه توضیح داد: اخباری منتشر می شود که اردوهایی در رده های پایه برگزار می شود اما این اردوها با چه کیفیت و نفراتی راه اندازی می شوند؟ چقدر به مربیان پایه در شهرستان ها و استان ها اهمیت داده می شود؟ انتخاب مربیان تیم های ملی پایه بر چه اساس است؟ باید به کسانی که دراین زمینه سال ها زحمت کشیده اند، توجه شود. کسی که 10 تا 12 سال زحمت کشیده اما دیده نمی شود، طبیعتا دیگر در این زمینه کار نمی کند.
آیا بازیکنانی مثل سجاد مشایخی، بهنام یخچالی و آرمان زنگنه کارنامه مثبتی در وارد کردن نسل جوان به تیم ملی محسوب نمی شوند؟ رمضان پاسخ داد: سجاد مشایخی، امیر صدیقی، محمد اوجاقی و بازیکنان این رده در سال های 84 و 85 از طریق پایگاه قهرمانی آموزش و پرورش کشف شدند و ارتباطی به فدراسیون ندارند. احمد مازیستان در آن زمان مشایخی و صدیقی را پیدا کرد و من با محمد اوجاقی کار کردم. بهنام یخچالی را هم مهدیان در شهرکرد پیدا کرده و با شناسایی او در لیست تیم دانش آموزی قرار دادیم. تمام این موارد هم مستند است که این نسل از بازیکنان دست پرورده ورزش دانش آموزی هستند اما در فدراسیون روی کاری مانور می کنند که خودشان انجام نداده اند.
استعداد به اندازه پشتکار اهمیت ندارد
کارشناس بسکتبال ادامه داد: موضوع مهم این است که بازیکنانی از این دست در محیطی قرار گرفته و رشد کنند. نسل قبلی بازیکنان مثل صمد، آیدین و مهدی کامرانی در تیم هایی مثل الکترا با ما کار کردند. بحث اصلی هم این است که موضوع استعدادیابی یک پروسه است و نمی توان آن را به کسی منصوب کرد.
رمضان توضیح داد: وقتی چند اردوی 3 روزه در سال برای یک رده سنی می گذارند، نمی توان از آن انتظار رشد و معرفی بازیکنانی در سطح بالا را داشت. ورزشکار در سنین پایه باید حداقل 10 ساعت در هر هفته بسکتبال کار کند تا به رشد برسد. مگر می شود فدراسیون با چند اردو در طول سال ادعای تربیت سوپراستار داشته باشد؟ گروه بازیکنانی مثل مهدی کامرانی و امیر امینی هر هفته 14 تا 16 ساعت با ما تمرین می کردند. بازیکنان 65 و 66 مثل سعید داورپناه همین شرایط را زیر نظر خودم داشتند و در سال های 71 و 72 هم بازیکنانی مثل اوجاقی، مشایخی و شهبازنژاد همین قدر تمرین می کردند که با بقیه تفاوت دارند.
وی اضافه کرد: بازیکن پایه اگر هر روز تمرین نکرده و مسابقه ندهد، رشد نمی کند. بهنام یخچالی به خاطر میدانی که دید تا این حد رشد کرد. مهدی کامرانی در سالی که پیکان خانه تکانی می کرد، فرصت خوبی برای بازی پیدا کرد و به اینجا رسید. تناسب مستقیمی میان میدان دادن به یک بازیکن و قهارتر شدن او وجود دارد. استعداد تنها یک پارامتر است و پشتکار یا قرار گرفتن در موقعیت مناسب اهمیت بیشتری دارد.
قضاوت در مورد کاندیداها بعد از ارائه برنامه ها
وی قضاوت در مورد کاندیداها را به زمان ارائه برنامه های آنها موکول کرد و گفت: افراد رأی دهنده هم بعد از انعکاس برنامه های کاندیدها بهتر تصمیم می گیرند. قطعا همه به فکر پیشرفت بسکتبال هستند اما در این جمع کسانی که کار مدیریت ورزشی کرده باشند، حسن میرزا آقابیگ، محمود مشحون و مهرداد آگین است. آگین در دو سال مدیریت خود در فدراسیون بسکتبال با انتقاداتی مواجه بود که شاید برنامه های خود را تصحیح کرده باشد. طباطبایی هم بیشتر در بخش پزشکی ورزشی بوده است. در هر حال قضاوت تمام کاندیداها با شناخت قبلی درست نیست. نقدهای فعلی بیشتر ظاهری و معمولی هستند و باید با معرفی کامل برنامه ها افراد را نقد کرد.
رمضان تاکید کرد: امیدوارم هر کسی که انتخاب می شود برای پیشبرد بسکتبال و ارتقاء خانواده بسکتبال تلاش کند. ما در چند سال گذشته رشد نداشته ایم و درجا زده ایم. علت آن را هم با ساعت ها بحث و تبادل نظر می توان پیدا کرد. برخی مسائل ممکن است به دوستان بربخورد اما رفاقت جای خود را دارد. ما برای بسکتبال صحبت می کنیم.
ایرادات اصلی بسکتبال امروز
سرمربی اسبق صنایع ماهشهر و نفت تهران با تاکید براینکه در چند سال گذشته از سوی فدراسیون برای مربیگری در تیم های مختلف مثل زنجان، قشم و .. ممانعت شده است و حتی بعد از 3 سال کار با رده های پایه بدون هیچ دلیل موجهی و بدون رفتن به مسابقات بین المللی از سوی فدراسیون قطع همکاری شده است، گفت: بحث خودم به کنار اما چرا نفراتی که سال ها زحمت کشیده اند نباید دیده شوند؟ چرا جایی مثل شیراز یا شهرکرد نباید تیم داشته باشد؟ حتی اگر بازیکنانی مثل مشایخی را به خودشان نسبت دهند آیا در طول 13 سال باید تنها 3 بازیکن به سطح اول بسکتبال معرفی شود؟ نسل بازیکنان 69 کجا هستند؟ چرا سوپرلیگ بسکتبال تنها 9 تیم دارد که تنها 4 تیم آن پول دارند و این تعداد بازیکن مثل فرید زرقی، افشین آریاجو، هومن موحدپور و بقیه بیرون مانده اند؟
وی اضافه کرد: چرا ابتدا لیگ دسته 2، بعد دسته اول و بعد سوپرلیگ را برگزار می کنیم که بازیکنان بیرون مانده در دسته بالاتر امکان پیوستن به تیم های رده پایین تر را نداشته باشند؟ چرا در دسته اول قانون سهمیه بندی می گذاریم که تنها 2 بازیکن بزرگسال حق پیوستن به یک تیم را داشته باشند در شرایطی که تیم های سوپرلیگی به 9 تیم رسیده و بازیکنان تیم های منحل شده فضای رفتن به دسته اول را هم ندارند. بازیکنانی مانند مهراد آتشی، علی جمشیدی و سعید داورپناه که نفرات 11 و 12 تیم ملی بودند، کجا رفتند؟ مگر نباید این بازیکنان به تدریج جای بزرگان را می گرفتند؟
در این سال ها اجازه حرف زدن نبود
وی با اشاره به فضای جلسات لیگ تاکید کرد: تمام این موارد ایراد هستند اما در این سال ها اجازه حرف زدن هم به افراد داده نمی شد. البته از حق نگذریم مواردی مثل پخش نشدن بازی ها یا نیامدن اسپانسرها تنها به مشحون برنمی گردد. صدا و سیما که یک ساعت و نیم فرصت پر کردن برنامه خود را با بسکتبال دارد برای پخش بازی ها به دنبال دریافت پول است. موضوع اسپانسرها تنها در بخش رفتار سرد محمود مشحون تا حدی به او مربوط است اما وقتی بازی ها پخش نمی شود و تبلیغاتی نیست چرا باید اسپانسری دو میلیارد پول خود را به بسکتبال بیاورد. قبلا بحث معافیت مالیاتی برای تشویق اسپانسرها بود که حالا نیست. این موضوع هم به مجلس برمی گردد.
رمضان در مورد محمود مشحون تاکید کرد: مشحون مدیر خوبی است اما مهمترین ایراد اطرافیان او هستند که بیشتر ترمزی برای کار او محسوب می شوند. افرادی توانمند با کار اجرایی قوی اطراف او نیستند.
وی گفت: رئیس بعدی حتی اگر محمود مشحون هم باشد باید به تمام موارد بالا فکر کند و توجه خاصی به ورزش پایه داشته باشد که تنها شعار نباشد و نوع برخورد با مربیان و کسانی که زحمت می کشند را تغییر دهند.
انتهای پیام/
