به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران؛دعا در آموزه های دینی از چنان اهمیت و جایگاهی برخوردار است که از آن به سلاح مومن تعبیر شده و در اهمیت و اثرگذاری آن گفته اند دعا قضا را بر می گرداند.

دعا در فرهنگ قرآن نیز اهمیتی ویژه دارد و در مواضع مختلف این مسئله گوشزد می شود به عنوان مثال در آیه 77 سوره مبارکه فرقان می فرماید:  «اي پيامبر! به مردم بگو: اگر دعاي شما نباشد، پروردگارم هيچ اعتنا و توجه و نظري به شما نكند.»

دعا را نباید به امور مهم و بزرگ و دور از دسترس محدود کرد، بلکه حتی برای جزئی ترین امور باید مسیر دعا را در پیش گرفت و از آن غافل نشد. از این رو است که نقل شده در آنچه خداوند به موسى وحى كرده است، فرمود: «اى موسى! هر چه نياز دارى از من بخواه، حتى علوفه گوسفند و نمك خميرت را.»

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هر يك از شما بايد تمام نيازهاى خود را از خدا درخواست كند؛ حتى اگر بندِ كفشش پاره شد، آن را از خدا بخواهد.»

باید توجه داشت که دعا در وقت تنعم و برخورداری و نداشتن مشکل اهمیتی دوچندان و برکاتی بیشتر دارد به عبارت بهتر پیشدستی در دعا به محضر الهی مورد توصیه است.
پیامبر اکرم (ص) در این باره می فرمایند: «هنگام آسايش، خود را به خدا بشناسان تا هنگام گرفتارى و سختى، تو را بشناسد.»

سیدالسجادین (ع) نیز در مناجات خود می فرمایند: «مرا از آنان قرار مده كه خوشى، سرمستشان مى كند و بلا و گرفتارى، از پايشان در مى آورد. اينان فقط زمانى تو را مى خوانند كه گرفتار شوند و تنها هنگامى به ياد تو مى افتند كه به مصيبتى سخت دچار گردند؛ در اين هنگام در برابر تو به خاك مى افتند و دست خواهش به سويت دراز مى كنند.»

امام صادق (ع) نیز با تاکید به دعا به وقت خوشی می فرمایند: «كسى كه در دعا كردن پيشدستى كند (هميشه دعا كند نه فقط موقع بلا و گرفتارى)، هرگاه بلا بر او نازل شود، دعايش اجابت گردد و فرشتگان گويند: صدايى آشناست و از آسمان (درگاه خدا) پوشيده نمانَد. اما كسى كه در دعا كردن پيشدستى نكند، چون بلا به او رسد، دعايش مستجاب نشود و فرشتگان گويند: ما اين صدا را نمى شناسيم.»

پی نوشت ها:
کنزالعمال
میزان الحکمه
بحارالانوار