وی یکی از عجایب این منطقه را یک دره عمیق قیفی شکل عنوان و بیان کرد: قسمت بالای این دره پهن است و هر چه به قسمت پایین‌تر می‌رویم، باریک و باریک‌تر می‌شود که با توجه به آثار تاریخی موجود در این دره به وضوح مشخص می‌شود که این دره در گذشته محل گذار بوده است.

ناصری فرد از محل گذار به عنوان یک واژه کهن به معنای محل گذر یا عبور شکار یاد و بیان کرد: نیاکان ما شکار را به این دره می‌کشاندند و با سنگی تیز، نیزه یا تیر و کمان به انتظار می‌ماندند و زمانی که شکار به قسمت باریک دره نزدیک می‌شد، آن را شکار می‌کردند و نقوش روی سنگ‌ها گویای عکسی طبیعی از نیاکان ما در حال شکار هستند.

وی ادامه داد: در دوره‌های اسلامی این دره محل گذر مسافرانی بوده که ظاهرا از شرق به سمت غرب می‌رفتند و وجود سنگ‌نگاره‌هایی با خط کوفی و عربی حاکی از مقصد زیارتی مسافرین است.

این محقق به قداست این منطقه در بین مردم دلیجان اشاره کرد و افزود: سنگ قبرهای متعددی در این دره واقع شده که خطوط عربی و آیات قرآن بر روی آنها نقش بسته و بازگوکننده پیشینه دین اسلام در این منطقه است.

این سنگ‌نگاره‌شناس از کوه‌های این منطقه که در گذشته مشرف به رودخانه پر آبی بوده‌ سخن به میان آورد و عنوان کرد: سنگ‌نگاره‌های این کوه‌ها از نوع سنگ دگرگون قهوه‌ای تیره است.

وی نکته‌ی بسیار جالب این کوه را تعدد نقوش بز کوهی عنوان و اظهار کرد: نیاکان ما بر این باور بودند که نقوش بز کوهی مشرف به رودخانه که امروزه به سد 15 خرداد تبدیل شده موجب فراوانی آب و نعمت خواهد شد و این اعتقاد نشان از توجه نیاکان ما به آب و زندگی دارد.

این سنگ‌نگاره شناس ادامه داد: نقوش دیگری که در سنگ‌نگاره‌های این منطقه به فراوانی یافت می‌شود انسان در حال شکار با کمند و کمان است که این نقوش از فراوانی احشام و پرندگان در این منطقه نیز حکایت می‌کنند.

ناصری‌فرد به لزوم توجه به این آثار تأکید و بیان کرد: این منطقه نیز همچون مناطق دیگری که سنگ‌نگاره‌ها را در دل خود جای داده‌اند بستر مناسبی جهت جذب توریسم داخلی و خارجی بوده که در کنار درآمدزایی راویان فاخر فرهنگ و تمدن نیاکان مان هستند.