به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، غنچه‌ای که سال ها از غروب خورشید عرش الهی در بوستان شقایق و لاله‌های رضوانی ارغوانی شده بود، اکنون بوستانی از شکوفه‌های شقایق و لاله‌های رضوانی و یادگار سرزمین قریب کرب‌وبلا است.

امروز پس از نیم قرن غنچه بوستان یاس‌های زهرا (س)، شقایق‌ها و لاله‌های رضوان در آغوش خورشید الهی رویید و بهشتی شد...!؟

او سال‌ها در هجر یاس‌های زهرا (س)، شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی با مرور کابوس آسمانی شدن بوستان حسینی در بوستان عرش الهی جنتی شده است.

نیم قرنی است که غنچه حسینی قصه آسمانی شدن یاس‌های زهرا (س) شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی را روایت می‌کند و با نواختن لالایی آسمانی شدن بوستان حسینی در بوستان عرش الهی کودکان را آرام می‌سازد.

او با روایت برگ، برگ تابش روزنه‌های طلایی خورشید منا و عرش الهی، درخشش قمر سرزمین بلا، بارش یاقو‌ت‌ها، عقیق‌ها و الماس‌های ارغوانی و رویش یاس‌های زهرا (س) که ریشه آن در سرزمین بلا جا مانده است در بوستان عرش الهی پیام واقعه عاشورا و سرزمین کرب‌وبلا را به عالمیان ارزانی می‌دارد.

او پیام آور، پیک و قاصد سرزمین یاس‌های زهرا (س)، شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی است.

امروز غنچه بوستان یاس های زهرا، شقایق‌ها و لاله‌های رضوانی در آغوش خورشید عرش الهی خواهد رویید.

آری امروز سالروز شهادت یادگار سرزمین کرب‌وبلا بانوی گرانقدر حضرت فاطمه سکینه (س) است.

سلام و درود پروردگار بر یادگار کرب‌وبلا حضرت سکینه (س)...!؟
 
* آنچه باید در باره پنجم ربیع‌الاول بدانیم

حضرت فاطمه سکینه (س)، دختر امام حسین (ع)، 56 سال پس از واقعه کربلا در شب پنجم ربیع‌الاول سال 117 هجری قمری در مدینه دیده از جهان بست.

مادر گرامی حضرت سکینه (س)، حضرت رباب دختر امرالقیس است.

نام اصلی ایشان آمنه یا امیمه بود و مادر ایشان حضرت رباب (س) آن حضرت (س) را سکینه (س) نامیدند.

حضرت سکینه (س) در دامن مهرانگیز پدر ارجمندش حضرت امام حسین (ع) مادر گرانمایه‌اش حضرت رباب (س) و عمه بزرگوارش حضرت زینب کبری (س) پرورش یافت.

ایشان از راهنمایی و تربیت ناب برادرش حضرت علی‌بن‌الحسین (ع) معروف به زین‌العابدین (ع) در ایام امامت آن بزرگوار، بهره‌های بسیار یافت.

حضرت سکینه (س) از بانوان خردمند و دانای عصر خویش بود، علاوه بر بهره‌مندی شمایل از حسن جمال، از فضایل معنوی مانند تعبد، تدین و تقوای الهی نیز برخوردار بود.

آن حضرت (س) در زمینه شعر، سخنوری و فصاحت بیان، از ممتازان عصر خود بود خانه ایشان همیشه مجمع ادبا، شعرا و سخن سرایان عرب بود.

حضرت سکینه (س) در اواخر عصر امامت حضرت امام حسن مجتبی (ع) دیده به جهان گشود.

بنابر روایات ایشان در واقعه کربلا بین ده تا سیزده سال سن داشتند، بنابر این تولد ایشان میان سال‌های 47 تا 50 هجری قمری است.

حضرت سکینه (س) در آغاز، تحت کفالت برادر بزرگوارشان امام زین‌العابدین (ع) قرار داشت تا اینکه ازدواج و به خانه همسرش نقل مکان کرد.
ایشان پس از واقعه کربلا مدت 57 سال زندگی کرد و در سنین بین 67 تا 70 سال در کمال شرافت و عفت دار فانی را وداع گفت.

دو روایت در باره درگذشت حضرت سکینه (س) نقل شده است.

نخست اینکه حضرت سکینه (س) در پنجم ماه ربیع‌الاول سال 117 هجری قمری‌ و در عصر خلافت هشام بن عبدالملک و در حاکمیت خالدبن عبدالملک بن حارث در مدینه بدرود جهان گفت.

در روایت دیگر حضرت سکینه (س) در پنجم ماه ربیع‌الاول سال 126 هجری قمری در مکه معظمه وفات یافت.
 
* روایاتی از رحلت حضرت سکینه (س)

در صبح روز رحلت حضرت سکینه (س) محمدبن عبدالله (نفس زکیه) 400 دینار عطر و عود خرید و پیرامون تابوت آن حضرت (س) در مجمره‌ها سوزانید.
 
در روز رحلت حضرت سکینه (س) خالدبن عبدالملک، حاکم مدینه درنظر داشت با به تعویق افتادن پیکر مبارک حضرت سکینه (س) بر اثر گرمی هوا به بدن مطهر ایشان جسارت شود.
 
خالدبن عبدالملک گفت: صبر کنید من برای نماز خواندن بر جنازه میایم، ولی نیامد، به همین دلیل پیکر مبارک حضرت سکینه (س) دفن نشد.
 
در این هنگام حضرت سجاد (ع) و به قولی یحیی‌بن حسن (ع) و به قولی محمدبن عبدالله نفس زکیه بر پیکر مبارک حضرت سکینه (س) نماز خواندند و آن حضرت (س) را با احترام به خاک سپردند.

یاد و خاطر ایشان گرامی باد...

گزارشی از زهره کلهر

انتهای پیام/