کیوان شفایی در گفت‌و‌گو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران یاسوج؛  افزود: بعد از مشاهده ثمر این درخت این موضوع را با مسئولان جهادکشاورزی در میان گذاشتیم و از این درخت و ثمره آن نمونه‌برداری شده که جهت انجام تحقیقات به استان ارجاع داده شد.

این میوه که از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی پوست زرد آن کمی گرم و خشک است و قسمت گوشت سفید داخلی متصل به پوست زرد آن در ارقامی که این قسمت شیرین است از نظر طبیعت سرد و تر و خشک و برگ و شکوفه آن گرم و خشک است.

از نظر خواص معتقدند که پوست زرد آن برای تقویت قلب و کبد، سرد و معده احشای داخل شکم مفید است و برای تحلیل بادها و نفخ و کمک به هضم غذا مؤثر است.

از این میوه برای تهیه مربا استفاده می‌شود که البته در خوردن مربای آن نباید اسراف شود، چراکه هضم آن مشکل می‌شود.

دم کرده پوست زرد خشک شده آن مسکن قی صفراوی و جویدن آن خوشبو کننده دهان است. اگر پوست و گوشت سفید خشک شده آن را در لا به لای لباس‌ها بگذارند مانع بید زدن می‌شوند.

درختچه بالنگ آب و هوای گرم و کمی مرطوب را دوست داشته و معمولاً ازدیاد آن از طریق قلمه صورت می‌گیرد.

البته ناگفته نماند که از طریق کاشت تخم نیز می‌توان این درخت را در سطح وسیعی کاشت و به بهره‌برداری رساند. قلمه را در اوایل بهار به فواصل ۴ متر از هر طرف در محل اصلی آن می‌کارند.
درختچه را حتی‌الامکان در ارتفاع ۵/۱ متر نگه می‌دارند که به هر حال از باد و سرمای غیرمنتظره زمستانی منطقه صدمه نبیند.

در برخی مناطق معمول است در پناه درخت زیتون می‌کارند و در زمستان برای حفاظت از سرمازدگی پای درختچه را خاک می‌دهند.

این درختچه در شمال ایران تک و توک و در جنوب ایران بیشتر پرورش داده می‌شود. در بعضی از مناطق از طریق خوابانیدن تکثیر می‌شود.

این درخت نادر در شهرستان لنده توسط یکی از همشهریان با استفاده از کاشت تخم در زمین پرورش داده شد که هم‌ اکنون پس از چهار سال ثمر داده است. این درختچه با ارتفاع بیش از ۳ متر بیش از ۱۵۰ میوه را دربرداشته که هرکدام وزنی بالغ بر یک کیلوگرم وزن دارند.


انتهای پیام/ش