به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران، فضاپیمای طلوع ناسا که در سال ۲۰۰۷ راه اندازی شد، قرار است در سال ۲۰۱۵ وارد مدار سیارک سرس شود.

طلوع در حال حاضر حدود ۶۴۰ هزار کیلومتر از سرس فاصله دارد و با سرعت ۴۵۰ مایل در ساعت در حال حرکت است.

با رسیدن این فضاپیما به سرس، می‌توان گفت این نخستین فضاپیمایی است که در دو مدار در منظومه شمسی قرار می‌گیرد.

طلوع در روز ۱۶ جولای ۲۰۱۱ به مدار وستا وارد شد و تصاویر جالب توجهی از بدنهٔ آن برای زمین ارسال کرد.

اما دلیل انتخاب این دو سیارک چیست؟
در جنگ میان خورشید و مشتری، وستا و سرس، دو تن از ساکنان کمربند سیارک‌ها توانستند جان سالم به در ببرند و همچنان از زمان شکل گیری تا به الان دست نخورده باقی بمانند. شواهد نشان می‌دهد هر کدام از این دو ویژگی ساختاری متفاوتی دارند بنابراین هر یک باید مسیر تکاملی مختلفی را طی کرده باشند. وستا سیارکی خشک و ساختار یافته به نظر می‌رسد که ویژگی‌های سطحی متفاوتی مانند گدازه‌های بازلتی یا دهانه‌های عمیق در قطب جنوب را دارا می‌باشد. در مقابل سرس دارای سطحی رسی و گردوغبار گونه است که شواهدی از وجود آب در آن دیده شده است و این موضوع دانشمندان را برای جستجوی لایه‌های یخ در آن کنجکاو کرده است. ویژگی‌های فیزیکی وستا بسیار شبیه ساختار سیارات داخلی منظومه شمسی است در حالی که سرس مانند قمرهای یخی سیارات خارجی منظومه شمسی است. با مطالعه این تضاد‌ها و مقایسه خصوصیات این دو سیارک، دانشمندان می‌توانند اطلاعات خود را درباره مرحله تبدیل مناطق صخره‌ای درونی به مناطق یخی بیرونی منظومه شمسی افزایش دهند.

به گفتهٔ محققان این پروژه، طبق برنامه قرار است اواخر ماه ژانویه این فضاپیما به سیارک سرس برسد و رکورد جدیدی را در تاریخ علوم فضایی به ثبت برساند.

داده‌های طلوع می‌تواند کمک بسزایی در فهم بهتر دانشمندان از اسرار منظومه شمسی داشته باشد. از سوی دیگر فضاپیمای رزتا و کاوشگر فیله که بر روی یک دنباله دار فرود آمده است نیز اطلاعات تکمیلی ارزشمندی را در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.

ترکیب و مقایسهٔ داده‌های این دو پروژهٔ تاریخی راهگشای مسیری طولانی در عرضهٔ رمزگشایی از جهان خواهد بود.



انتهای پیام/