به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران؛ حسین شمسیان در کیهان نوشت: یک شرکت ساختمانی- بازرگانی، بدون طی مراحل قانونی شروع به «شهرسازی» در مناطق مختلف کشور میکند. آگهیهای تبلیغی آن به شکل خستهکنندهای تمام وقت از صداوسیما پخش میشود، تمام فرودگاهها و ترمینالها زیر بار تبلیغ آن میرود برخلاف بدیهیترین و ابتداییترین الزامات قانون تجارت و مقررات شرکتها، سهام آن با قیمتهای عجیب و غریب فروخته میشود. پس از چند سال تبلیغ و سهامفروشی و درگیر کردن جمع کثیری از مردم و صنایع در پروژههای مختلف آن شرکت، ناگهان دفاتر عرضه سهام تعطیل و کار متوقف میشود! شرکتی که ۲ تا سه هزار میلیارد سرمایه داشته بنا به برخی آمارها حدود ۹۰ هزار میلیارد تومان سهام واگذار کرده است! از بدهی چند هزار میلیاردی شرکت به نظام بانکی سخنی نمیگوئیم و تنها این پرسش را مطرح میکنیم که اگر فسادی صورت گرفته، چرا روز اول جلوی آن گرفته نشد و امروز تکلیف مردمی که در این شرکت سرمایهگذاری کردهاند چه میشود؟
میتوان به این فهرست دهها مورد دیگر افزود میتوان از بابک زنجانی که در دوره سازندگی و اوایل دهه هفتاد بابت دلالی دولتی! روزی ۱۷ میلیون تومان به جیب میزده سخن گفت، میتوان از برداشت غیرقانونی ۴ میلیارد و یکصد میلیون دلار از صندوق توسعه ملی و تکذیب و تهدید رسانهها و نهایتا افشای سند آن تخلف گفت و...اما فهرست کردن این موارد چه فایدهای دارد؟! مردم انتظار مبارزه جدی و قاطع در همان گام اول شکلگیری فساد را دارند. در مقابل مسئولان میتوانند چه کنند؟! میتوانند مثل جناب معاون اول رئیسجمهور، به تکذیب اصل تخلف و تهدید افشاکنندگان بپردازند، میتوانند همایش و نمایش و کنگره برگزار و حتی تقاضای پیام از رهبر معظم انقلاب هم بکنند! اما بهترین کار ممکن همان است که رهبر انقلاب در پاسخ به این تقاضا بیان داشتهاند. ایشان در پاسخ به تقاضای پیام برای «همایش ملی ارتقای سلامت نظام اداری و مقابله با فساد» (که ۱۷ آذرماه سال جاری برگزار شد) پس از تحسین نفس اهتمام به مبارزه با فساد فرمودند: «این سمینار و امثال آن بناست چه معجزهای بکند؟ مگر وضعیت برای شما مسئولان سه قوه روشن نیست؟ باتوجه به شرایط مناسب و امیدبخشی که از لحاظ همدلی و هماهنگی و همفکری بین مسئولان امر وجود دارد، چرا اقدام قاطع و اساسی انجام نمیگیرد که نتیجه را همه بطور ملموس مشاهده کنند؟ توقع من از آقایان محترم این است که چه با سمینار و چه بدون آن تصمیمات قاطع و عملی بدون هرگونه ملاحظهای بگیرند و اجرا کنند.»