به گزارش  خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، حوریان بهشتی شکفتن غنچه‌ای از بوستان طاها، در دریای بی‌کران نبوت و ولایت و دامان مقدس ام‌فروه (س) را بر عالمیان ارزانی می‌دارند، عطری دل‌انگیز مشام عالمیان را می‌نوازد.
 
درخشش شاه عالم و پارسیان زمانه طلوع خورشید الهی ولایت و نبوت را در سرزمین باستانی پارس با رویش بوستان لاله‌ها و شکوفه‌های رضوانی عالمیان را جنتی می‌کند پارسیان بر طلوع خورشید سرزمین پارس و شاه مکتب جعفریان و همنشینی با اختر بوستان عرش الهی بر خود می‌بالند.
 
آری او آمد و با درخشش جنتی خود عالمیان را مسرور و شادمان ساخت. پروردگار بر عالمیان و پارسیان منت گذاشت، امروز بوستان عرش الهی را در آسمان و زمین ارزانی داشت زمزمه دلنشین مبارک باد حوریان بهشتی و عالمیان بر آل‌طاها و گلباران عرش الهی زمین و آسمان را طنین‌انداز می‌کند.
 
 
آری امروز سالروز شکفتن غنچه بوستان طاها و عرش الهی حضرت امام جعفر صادق (ع) است. سلام و درود پروردگار عالمیان بر امام جعفر صادق (ع) باد
مبارک باد این فرخنده میلاد...
 
*آن چه باید درباره 17 ربیع الاول و میلاد امام جعفر صادق (ع) بدانیم
 
حضرت جعفربن محمد (ص) هنگام طلوع فجر 17 ربیع الاول سال 83 هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشود.
 
پدر بزرگوار ایشان امام محمدباقر (ع) و مادر گرامی ایشان حضرت ام‌فروه، دختر قاسم‌بن محمد ابی‌بکر (س) است. جعفر، صادق، فاضل، صابر، طاهر، اباعبدالله از القاب و کنیه امام جعفر صادق (ع) است.
 
امام جعفر صادق (ع) از میان برادران خویش جانشین پدر گرامی‌شان امام محمدباقر (ع) بود. امام صادق (ع) در فضل و دانش سرآمد همه برادران و از همه آنان نام‌آورتر، در قدر و منزلت بالاتر و در میان شیعه و سنی مقامش ارجمندتر بود.
 
امام جعفر صادق (ع) بین دو دوره عباسی و اموی و دوران گذار از امویان به عباسیان می‌زیست.
 
هشام‌بن عبدالملک، ولیدبن یزیدبن عبدالملک، یزیدبن ولیدبن عبدالملک، ابراهیم‌بن ولیدبن‌ عبدالملک، مروان‌بن محمد از خلفای اموی و عبدالله‌بن محمد، مشهور به سفاح، ابوجعفر مشهور به منصور دوانیقی از خلفای عباسی و خلفای معاصر امام جعفر صادق (ص) هستند.
 
*گزیده‌ای از فضائل و کرامت‌های امام صادق (ع)
 
بنا به روایتی از مالک‌بن انس‌فقیه مدینه، هنگامی که نزد امام صادق (ع) می‌رفتم، آن حضرت برای نشستن من متکا می‌گذاشت احترام می‌فرمود و نسبت به من محبت داشت و این امر مرا بسیار خوشحال می‌کرد و خدای را بر این نعمت شکر می‌کردم.
 
آن حضرت مردی بود که از سه حال خارج نبود: یا روزه بود یا در حال نماز، یا در حال ذکر پروردگار، بزرگاران عبادت‌کنندگان و در زهد سرآمد بود، از همان‌هایی که از خدا خوف وحشت فراوان دارند.
 
امام صادق (ع) کثیر الحدیث، خوش مجلس پرفایده بود. هر زمانی که می‌فرمود: قال رسول الله (ص) گاهی رنگ آن حضرت (ع) کبود و گاهی زرد می‌شد تا به جایی که گاهی شناخته نمی‌شد.
 
هشام‌بن سالم از اصحاب امام صادق (ع) می‌گوید: امام جعفر صادق (ع) هنگام شب کیسه‌ای برمی‌داشت که در آن نان و گوشت و پول گذاشته بود، آن را به دوش می‌گرفت و برای فقرا و نیازمندان مدینه می‌برد و بین آن‌ها تقسیم می‌کرد، به طوری که کسی آن حضرت (ع) را نمی‌شناخت.
 
بنا بر روایتی امام صادق (ع) در نماز قرآن تلاوت می‌کرد تا آن که غش کرد، وقتی به حالت عادی برگشت کسی از ایشان پرسید: قرآن را تکرار می‌کردم تا آن که حالی برای من پیدا شد که گویا قرآن را رو در رو از کسی که آن را فرستاده می‌شنیدم. قیام عموی امام صادق (ع) حضرت زیدبن علی (ع) یکی از حوادث مهم در زمان امامت ایشان است.
 
حضرت زید (ع) در این قیام شکست خورد و به شهادت رسید.

گزارش از زهره کلهر/

انتهای پیام/