به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، آهو خردمند، هنرمندموفق و مجربی است که سال هاست در عرصه بازیگری فعالیت می کند و تا به حال نقش های متفاوتی را از او دیده ایم؛ از فیلم بچه های ابدی گرفته تا دزد و نویسنده و قفس طلایی. او مثل بیشتر نقش هایش آدم آرام ومهربانی است و پس از این همه سال هنوز هم عاشقانه حرفه اش را دوست دارد. در «فرهنگ سلامت» این هفته به بهانه بازی دلپذیرش در فیلم «میهمان داریم» با او گفتگو کردیم.

تا به حال نقشی را بازی کرده اید که از اجرای آن پشیمان شده باشید؟
- بله، تجربه بازی در فیلم «پرتقال خونی» را اصلا دوشت نداشتم و ای کاش در آن بازی نکرده بودم.

معمولا در این شرایط چگونه خودتان را آرام می کنید؟ منظورم شرایطی است که دلخواهتان نیست.
- به خودم می قبولانم که واقعیت را بپذیرم. در واقع راه دیگری هم ندارم، کلا قرار گرفتن و ماندن در یک جو پر استرس را نمی پسندم.

چقدر به سلامت روان خودتان اهمیت می دهید؟
- کلا من آدم آرامی هستم و از استرس بیزارم اما در شرایطی که در آن هستیم، آرام بودن و عصبانی نشدن بسیار دشوار است؛ برای همین بسیاری از مردم جامعه ما خشن و پراضطراب هستند.

آهو خردمند؟
- آدم انعطاف پذیری هستم و کارم را عاشقانه دوست دارم.

پس ناراحتی خاصی ندارید؟
- خوشبختانه نه، چون هم ورزش می کنم، هم مواظب غذا خوردنم هستم. شیوه زندگی در سلامت افراد بسیار نقش دارد.

نقش مادر فیلم «میهمان داریم» برایتان چه ویژگی هایی داشت که آن را پذیرفتید؟
- به نظر من همه مادران، فداکار، مهربان، از خودگذشته و عاشق فرزندانشان هستند؛ بنابراین من ابایی از اجرای نقش مادر ندارم. این نقش بسیار جای کار داشت و یک نقش معمولی و خشک نبود و همین تفاوت باعث شد آن را بپذیرم.

فضای پشت صحنه چطور بود؟
- پشت صحنه خیلی خوب و آرامی هم داشتیم که باعث کیفیت بهتر کار شد.

شما در این فیلم نقش مادری را داشتید که فرزندانش را نمی دید. این ویژگی در نقش تان چقدر تاثیر داشت؟
- مخاطب و بیننده فیلم به تدریج می فهمد این بچه ها حضور فیزیکی ندارندو شهید شده اند و در ذهن و خاطره مادر زنده هستند. همه شخصیت های فیلم باور دارندکه حضور فیزیکی دارند، بنابراین نیازی نبودمن نوع بازی ام را هنگام مواجهه با 3 فرزند شهیدم تغییر بدهم. تلاش کردم که مخاطب در شروع فیلم متوجه نشود این بچه ها حضور فیزیکی ندارندو شهید شده اند، بنابراین همانقدر که مادر باور دارد بچه هایش زنده اند، مخاطب هم به چنین باوری می رسد.

زندگی این زوج خیلی آرام بود، قبول دارید؟
- بله، به هر حال گاهی زندگی مشترک آدم های سالخورده این شرایط را پیدا می کند و نباید انتظار داستانی پر تعلیق و حادثه ای در زندگی این دو نفر داشته باشیم. همه ما در اطرافمان زندگی هایی می بینیم که پر از یکنواختی و ملال و سکون است. در واقع زندگی این زن و مردآیینه ای است که در مقابل خیلی از ما می توان قرارش داد تا خودمان را در آن ببینیم.

این نقش چقدر به شما نزدیک یا دور بود؟
- این زن زندگی خاص خودش را داشت و در برخی موقعیت ها شخصیت این مادر با من متفاوت بود، بنابراین برای ایفای نقش او به این مسائل فکر کردم که این زن در چه خانواده هایی زندگی کرده و جوانی اش را درکنار مرد زندگی اش چگونه سپری کرده است. نمی شد شخصیت واقعی خودم را بازی کنم و اگر این کار را انجام می دادم، نقش سرنوشت دیگری پیدا می کرد. می توانم بگویم این نقش به شخصیت من خیلی نزدیک نبود.

معمولا به نقش هایتان چگونه نزدیک می شوید؟
- وقتی نقشی را قبول می کنم به همه چیز در مورد آن فکر می کنم. این همه چیز می تواندحرکت، نوع نگاه، نوع راه رفتن، تونالیته صدا، برخورد و رفتار با اطرافیان باشد. من خستگی و ملال را در صدای این مادر طراحی کردم که خشی هم داشت. مرتب سر صحنه حواسم به این مسئله بود و اگر در برداشتی صدایم صاف و بدون خش بود، درخواست می کردم فیلمبرداری یک بار دیگر تکرار شود و صدایم را خسته تر می کردم.

ورزش
اهل ورزش هستید؟
- بله، در دوران دبیرستان کاپیتان تیم بسکتبال و والیبال بودم و در حال حاضر هم بیشتر نرمش و پیاده روی می کنم.
مطالعه
چقدر اهل مطالعه هستید؟
- خیلی زیاد. در حال حاضر از همه اجراهای دنیا خبر دارم. کلا سعی می کنم به واسطه مطالعه، اطلاعاتم را به روز نگه دارم.

رژیم
اهل رژیم هم هستید؟
- نه چندان اما معمولا گوشت قرمز و غذاهای پرچرب نمی خورم چون اینجور غذاها ضرر زیادی دارند.

سلامت