سوره 47. محمد آیه 26

ذَلِک بِأَنَّهُمْ قَالُواْ لِلَّذِینَ کرِهُواْ مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِیعُکمْ فِی بَعْضِ الْأَمْرِ وَاللَّهُ یعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ

این، به خاطر آن است که (بیماردلان مرتد) به کسانی که از دستورات الهی ناخشنود بودند، گفتند: ما در بعضی امور از شما اطاعت خواهیم کرد، در حالی که خداوند پنهان کاری آنان را می‌داند.

* منافق، برای حفظ خود به دنبال افراد مخالف می‌گردد و اگر در تمام جهات با او قدر مشترک نداشت، به همان مقدار که وجوه مشترک دارند، همکاری و بلکه اطاعت می‌کند. منافقان مدینه نیز با یهودیان مخالف پیامبر، چنین برخوردی داشتند. (تفسیر نمونه)

شاید مراد از «للذّین کرهوا ما نزّل اللّه» کافرانی باشند که در اوایل سوره نامشان برده شد و فرمود: «الّذین کفروا... کرهوا ما انزل اللّه»(تفسیر المیزان)

* افراد ناراضی، آسیب‌پذیر و در تیررس توطئه‌های مخالفان هستند. «قالوا للّذین کرهوا... سنطیعکم»

* افراد منافق به کسانی که از احکام الهی ناراحت و ناراضی هستند، وعده پشتیبانی و حمایت و حتّی اطاعت می‌دهند. «سنطیعکم فی بعض الامر»

* منافقان با کفّار و دشمنان اسلام همدست می‌باشند. «سنطیعکم فی بعض الامر»

* نشانهٔ ارتداد، همدلی با ناراضیان و کفّار است. «ارتدّوا... سنطیعکم»

* پیروی از منحرفان حتّی در بعضی امور، قابل سرزنش و توبیخ است. «سنطیعکم فی بعض الامر»

* بعضی برای حفظ مصالح و منافع خود، منافقانه عمل می‌کنند. در برخی امور، همراه مؤمنان و در برخی همراه کافران می‌شوند که مورد سرزنش‌اند. (گاهی به نعل و گاهی به میخ می‌زنند) «سنطیعکم فی بعض الامر»

* منافقان به هوش آیند که خداوند از کارهای مخفی آنان آگاه است و ممکن است هر لحظه آنان را رسوا کند. «واللّه یعلم اسرارهم»

* اگر انسان باور داشته باشد که خداوند تمام کارهای مخفی و اسرار او را می‌داند، توطئه‌چینی را کنار گذارده و با مردم شفّاف برخورد می‌کند. «واللّه یعلم اسرارهم»