ورزشکاران زیادی داشتیم که از فوتبال به ورزش‌های دیگر آمدند و موفق هم شدند؛ مانند حامد حدادی که دروازه‌بان فوتبال بود. چگونه این اتفاق برای تو افتاد؟

من در تیم فوتبال نونهالان اصفهان بازی می‌کردم و چند جام هم در تیم‌هایی که بازی می‌کردم، بردم. همزمان با فوتبال و کمی پیشتر از چهار سالگی به اتفاق پدرم در زمین‌های تنیس بودم. از شش سالگی زیر نظر آقای زیدی، اولین مربی‌ام، آموزش تنیس را شروع کردم. تنیس و فوتبال را با هم ادامه دادم تا این‌که در سیزده سالگی باید یکی را انتخاب می‌کردم و آن تنیس بود. بعد از فوتبال در رده‌های سنی زیر 13، 16 و 18 سال تنیس ایران قهرمان شدم. سابقه قهرمانی دو رویداد تنیس بین‌المللی رده‌های سنی را زیر نظر فدراسیون جهانی دارم. در نوزده سالگی به تیم ملی پیوستم و اکنون در بیست و چهار سالگی همچنان عضو تیم ملی هستم.

بعد از کاپ دیویس 2014 دیگر خبری از تو نبود، اما اکنون با نزدیک شدن به دیویس کاپ 2015 در کیش دیده شدی. کجا بودی و در این مدت چه می‌کردی؟

با راهیابی ایران به گروه دوم مسابقه‌های تنیس کاپ دیویس آسیا ـ اقیانوسیه روانه آمریکا شدم و در آنجا تمریناتم را ادامه دادم. من در اورنج کانتی کالیفرنیا در آکادمی گرند اسلم تمرین می‌کردم. بازیکن روبه‌روی من دنیس نویکوف روسی ـ آمریکایی بود و رنک 280 دنیا را در اختیار داشت که توانستم هر روز با او تمرین کنم. در مجموع تجربیات خوبی از رقابت با این تنیسور دورگه به دست آوردم. او یک مربی به نام کریس داشت که ده نفر از برترین‌های تنیس دنیا با او تمرین می‌کردند. در مدت این هفت ماه کارم فقط تنیس بود؛ صبح تنیس و عصرها بدنسازی.

با تمریناتی که پشت سر گذاشتی چه تغییراتی در بازی خودت احساس می‌کنی؟

اعتماد به نفسم بیشتر شده است. من هفت ماه در هاردکورت بازی کردم که تمرین در این نوع زمین‌ها با خاک تفاوت دارد. یکی از ویژگی‌های هاردکورت این است که سریع‌تر از خاک رس است، به همین دلیل توپ بیشتر سر می‌خورد. با توجه به این‌که دیویس کاپ در هاردکورت برگزار می‌شود بنابراین تمرینات مداوم من در هاردکورت سبب شد تجربیات بهتری به دست آورم.

نگاه مربی آمریکایی به نحوه تنیس خودت چگونه بود؟

چند بار با وی حرف زدم و راهنمایی خواستم. کریس می‌گفت سرعتم به خاطر جثه‌ای که دارم خوب است. از نظر او می‌توانم سریع خودم را به توپ برسانم و این برای یک تنیسور موقعیت ارزشمندی است. گاهی وقت‌ها که نویکوف را در ست‌های تمرینی شکست می‌دادم تشویقم می‌کرد.

از نفرات تیم ملی چه خبر؟ هم‌تیمی‌هایت برای رفتن به اندونزی شرایط مناسبی دارند؟

هنوز نفرات نهایی مشخص نشده‌اند اما نکته قابل تامل انگیزه بچه‌ها برای نتیجه‌گیری در دیویس، کاپ گروه 2 آسیا ـ اقیانوسیه است. کار ما برابر تیم اندونزی، میزبان نخستین دیدار سخت است با وجود این تلاش می‌کنیم مقابل حریفمان نتیجه مناسبی بگیریم. اندونزی بازیکنان خوبی دارد. خودم در دیویس کاپ‌های گذشته وقتی تهران میزبان بود به یکی از رقیبان اندونزیایی‌ام باختم. بازی‌های ما سه ست از پنج ست است که زیاد به این نوع بازی کردن عادت نداریم. اگر یک بازی را از بازیکن خوب آنها ببریم، می‌توانیم امید زیادی برای غلبه بر تیم اندونزی داشته باشیم.

می‌توانیم به بقا در گروه دوم امید داشته باشیم یا شرایط آسانسوری تنیس ایران باز هم ادامه پیدا می‌کند؟

ما چند سال است بین گروه 3 و دیویس کاپ آسیا حرکت آسانسوری داریم. خودمان هم خسته شده‌ایم اما باید در ابتدا شرایط تنیس ایران و جایگاه آن را به نسبت آسیا بسنجیم. تنیسورهای ایران کم تمرین می‌کنند و کم مسابقه می‌دهند و زمین‌های ما کم است. در آمریکا زمین‌های تنیس با استقبال مراجعه‌کنندگان روبه رو بود و تنیس در بیشتر شهرها رونق دارد. باید تلاش کنیم تفکرات مردم به این ورزش تغییر کند. آقای شایسته در فدراسیون تلاش می‌کند، همین طور دیگر اعضا؛ اما تغییرات فقط به عهده فدراسیون نیست، همه باید کمک کنند.

وقتی در آمریکا بودی خبری از پیوستن تنیسور آمریکایی ـ ایرانی به تیم ملی نشنیدی؟

آقای احمدوند، سرمربی تیم ملی تنیس با این بازیکن در ارتباط بود، اما من در جریان جزئیات نیستم. این تنیسور در فلوریدا اقامت دارد و دونفره(دبل) خوب بازی می‌کند. در صورت پیوستن به تیم ملی می‌تواند در دونفره به ما کمک کند.

این بازیکنان می‌توانند به تنیس ما کمک کنند؟

ما باید ضعف‌های تنیس‌مان را جستجو کنیم. اگر واقعا تنیسوری ایرانی در هر کجای دنیا که می‌خواهد باشد بتواند به تیم کمک کند، باید شناسایی و معرفی شود، زیرا رشد تیم ملی ، الگوی رشد تنیس ایران است. اگر تیم ملی نتیجه خوبی بگیرد فعالیت‌ها رونق می‌گیرد و سرمایه‌گذاری بیشتر می‌شود. ایرانی‌تبارهای خوب تنیس دنیا از این لحاظ می‌توانند نقش حمایتی داشته باشند اما هر بازیکنی در آن سو به کارمان نمی‌آید و باید در بحث گزینش شایسته‌ها با پارامترهای خاص دقت کرد.

بازیکنان ایران با حضور در فیوچرزها نمی‌توانند به سطح مورد نظر که گفتی برسند؟

فیوچرزها به تنیسورهای ایران کمک کرد سطح آمادگی فنی خود را افزایش بدهند. لیگ هم تا حدودی تاثیرگذار بود اما بازهم این تعداد بازی برای تنیسورها در یک سال کم است. ما به بازی‌های بیشتری نیاز داریم. باید تمرین کنیم و مسابقه بدهیم اما شرایط در ایران برای تنیسورها سخت است. آنها مجبورند برای سفر به برخی نقاط دنیا خودشان هزینه کنند، زیرا اسپانسر ندارند، بنابراین یک سفر خارجی با هزینه شخصی برای هر کدام از تنیسورها گران درمی‌آید. وقتی در آمریکا اخبار بچه‌های ایران را دنبال می‌کردم آمادگی‌شان خوب بود. نتایج تنیسورهایی مانند شاهقلی، نداف، معدنچی و حسین‌زاده خوب بود.

بحث حریفان این تنیسورها هم مطرح است. آیا تنیسورهای خارجی شرایط فنی مناسبی دارند؟

در فیوچرزها تنیسورهای خارجی خوبی می‌آیند. من اسم بازیکنان و رده‌بندی (رنک) آنها را بررسی کردم. تعدادی از آنها جایگاه خوبی دارند. این بازی‌ها می‌تواند یکی از عوامل پیشرفت تنیس ما باشد.