نجفی در نشست خبری «شرفناز»:
آثارم شبیه فیلم های مجید مجیدی نیست
کارگردان فیلم «شرفناز» در دفاع از اینکه فیلم هایش شبیه به آثار مجید مجیدی نیست گفت: نمی خواهم مجید مجیدی باشم و اگر روزی یک پلان از فیلمم شبیه او باشد آن را از فیلم در می آورم.
به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران به نقل از ارتباطات و اطلاع رسانی سی و سومین جشنواره فیلم فجر، نشست رسانه ای فیلم سینمایی «شرفناز» به کارگردانی حسن نجفی با اجرای کیوان امجدیان لحظاتی پیش در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد.
در ابتدای این نشست حسن نجفی کارگردان فیلم سینمایی «شرفناز» گفت: در طول جشنواره بیشتر از آنکه منتظر نمایش فیلم باشم، منتظر نشست رسانه ای آن بودم و دوست دارم جلسه گرم باشد و درباره فیلم بحث باشد. جسارت پذیرفتن ضعف هایم را دارم زیرا هیچ مقامی روشن تر از این جلسه نیست که به من درس یاد دهد.
وی به سختی های تولید فیلم «شرفناز» اشاره کرد و گفت: کسی از لحاظ بودجه همراه من نبود و باید با پول جیبی خودم یک بازی عجییی را آغاز می کردم زیرا از آن دست کارگردان هایی هستم که چنین مسایل و موضوعاتی برایم دغدغه است.
به گفته این کارگردان سینما، برای تولید «شرفناز» نزدیک به یک میلیارد پول خرج کردم و به هیچکس هم بدهکار نیستم.
این کارگردان درباره چگونگی شکل گیری همکاری با حسین علیزاده به عنوان آهنگساز فیلم «شرفناز» توضیح داد: آثار علیزاده را رصد می کنم و یکی از موسیقیدانان محبوب من است. از ابتدای این پروژه من، بایرام فضلی و حمیرا ریاضی مثلثی بودیم که هوای فیلم را داشتیم. از همان ابتدا تصمیم ما این بود که حسین علیزاده موسیقی فیلم را بسازد.
وی ادامه داد: اولین باری که علیزاده فیلم را دید ساخت موسیقی آن را قبول کرد زیرا نوستالژی مشترکی با فیلم داشت و زاویه اصلی آن را که شخصیت شرفناز بود کشف کرده بود.
نجفی در ادامه نشست درباره گویش بازیگران فیلم «شرفناز» بیان کرد: گویش چندپاره‌ای که در فیلم وجود دارد کاملا تعمدی و دستپخت خودم است و لحظه به لحظه فیلمبرداری کسانی از طیف بلوچی و پاکستانی این گویش ها کنترل می‌کردند.
وی در ادامه این نشست در دفاع از اینکه فیلم هایش شبیه به آثار مجید مجیدی نیست گفت: نمی خواهم مجید مجیدی باشم و اگر روزی یک پلان از فیلمم شبیه او باشد آن را از فیلم در می آورم.
کارگردان فیلم سینمایی «اسب هاهمچنان می تازند» اظهار داشت: گیشه فیلم برایم مهم نیست، شرفناز را برای دل خودم و با بودجه شخصی ساخته ام.
در ادامه بایرام فضلی مدیر فیلمبرداری فیلم سینمایی «شرفناز» نیز با حضور در این نشست گفت: مجبور بودیم برای این فیلم دیافراگم دوربین را باز کنیم و این به دلیل جنبه شاعرانگی آن بود به هیمن دلیل از لنزهایی استفاده می کردم که پس زمینه را تار کند.
سمیرا ریاضی بازیگر نقش اولی فیلم سینمایی «شرفناز» با اشاره به نقشی که در فیلم دارد، گفت: فیلمنامه، راه را نشان می دهد و فکر می کنم وظیفه بازیگر این است که در جهت فیلمنامه حرکت کند و هر آن چیزی گه درباره نقش وجود دارد را بسط دهد و بازی کند.
وی ادامه داد: در شخصیت «شرفناز» طراوت، زنانگی و کودکی باهم دیده می شد و زندگی زنانی را نشان می داد که درپاکستان درگیر عقب ماندگی هستند. شرفناز زنی است که نگاهی متفاوتی به دنیا دارد. او به موسیقی علاقه نشان می دهد و گاهی در خلوت قیچک هم می نوازد.
علی اوسیوند دیگر بازیگر این اثر سینمایی درباره گویشی که در فیلم داشت، عنوان کرد: همه ما در ایران گویش یکسانی نداریم، در پاکستان هم به همین شکل است و من سعی کردم لحن پاکستانی داشه باشم.
وی ادامه داد: لحن و لهجه باهم متفاوت است و من به دنبال باور پذیر کردن نقش برای مخاطب ایرانی بودم.
این بازیگر همچنین درباره ریتم کندی که گاهی در فیلم وجود داشت، عنوان کرد: هر پلان و موقعیت نمایشی ریتم مربوط به خودش را دارد و از نظر من فیلم «شرفناز» یک تراژدی معاصر و یک وسترن آسیایی است.
فرخ فدایی که صدابرداری این اثر سینمایی را بر عهده داشت، گفت: در ۲۵ سالی که در این حوزه کار کردم، فضای فیلم های مستند را بیشتر می پسندیدم و بیشتر فیلم هایی هم که کار کرده ام در فضای بیرون بوده اند.
وی درباره تجربه صدابرداری «شرفناز» نیز توضیح داد: صدای این فیلم با دوربین و گوشی ضبط شده است و همه تلاش من نشان دادن فضاهای واقعی در فیلم بود.
حسین قورچیان صداگذاراین اثر سینمایی نیز با اشاره به اینکه فیلم را به دلیل فضا، لحن و تصویر خوبی که دارد، می پسندد، یادآور شد: همه تلاش من این بود که بار دراماتیکی بر دوش صدا بگذارم تا مجموعه خروجی صدای فیلم در ترکیب با موسیقی حسین علیزاده، شکل قابل قبولی داشته باشد.
حسین حشمت نیا نیز که تدوینگر فیلم سینمایی «حشمت» بوده است، عنوان کرد: بخش زیادی از ریتمی که در فیلم می بینید، به فیلمنامه بر میگردد، ولی من خوشحالم که آقای نجفی این امکان را به من داد که با فراغ بال روی سکانس ها کار کنم.
وی ادامه داد: ما هفت ماه روی پلان های مختلف این فیلم کار کردیم و جابه جایی هایی را انجام دادیم تا به ریتم قابل قبولی برسیم که ببیننده بتواند آن را تحمل کند.
انتهای پیام/
