به گزارش خبرنگار موسیقی باشگاه خبرنگاران؛ در چهارمین روز از جشنواره موسیقی فجر سالن تالار وحدت میزبان گروه رستاک به سرپرستی "سیامک سپهری" بود.

در ابتدا این گروه یک موسیقی بندری اجرا کرد و سپس به خطه گیلان رفته و روایتی دقیق از یک داستان معروف و شنیده شده از گیلان را اجرا کردند. این ترانه روایت عشق دختری به نام رعنا به هادی است. به همین خاطر رستاکی ترانه "رعنا" را اجرا کردند.

در این قطعه هنرمند پیشکسوت گیلانی "علی رمضانی" کمانچه نواخت.

قطعه بعدی به زبان کردی اجرا شد.

شادیانه ها و شادمانه ها بخش جدایی ناپذیر موسیقی ایران هستند که به این شادیانه ها در شیراز "واسونک" می گویند که در شب گذشته بخشی از این "واسونک ها" اجرا شد و آن شادیانه چیزی نبود جز ترانه "ای یار مبارک بادا" که توسط گروه رستاک اجرا شد.

"باغ مولوی" قطعه بندرعباسی است که در ادامه با سازهای اصلی این قطعه عود و دهل نواخته شد.

حضور پژوهش گر فرهنگ ایل قشقایی و مادر موسیقی‌های لالایی و بانوی فرهنگی ترک زبانان جهان "پروین بهمنی" باعث شد که رستاکی ها قطعه "بارون بارون" را اجرا و به این بانوی هنرمند تقدیم نمایند.

این بانوی هنرمند ایرانی مدتی است که تحت شیمی درمانی به سر می برد و احوالش نسبت به گذشته بهتر شده است.

در ادامه رستاکی ها به سراغ خطه‌ی مازندران رفتند که در توضیح این قطعه باید گفت در مازندران به شب مهتابی "کره ماشو" می گویند که در آن لحظه ابرها جلوی ماه را گرفته اند، اما نور ماه از آن عبور می کند و "لاره" نوعی ترانه عاشقانه از مازندران است که این دو ترانه برای حاضران در تالار وحدت اجرا شد که با استقبال بسیار زیاد مازنی ها مواجه شد و در انتهای این قطعه رستاکی ها موسیقی را کامل کرده و "تشت زنی" کردند و تالار وحدت را به شعف آوردند.

قطعه‌ی بعدی گروه رستاک متعلق به خطه‌ی آذربایجان است سرزمینی که با موسیقی عجین است و مردم آن موسیقی را در گوشت و پوست و استخوان خود حس و لمس می کنند.

در این زمان قطعه "گل گل" اجرا شد که دو نوازنده مهمان گروه رستاک را در اجرای این قطعه همراهی کردند. "وحید اسداللهی" نوازنده ناقاره و "محمد اسداللهی" نوازنده آکاردئون، که پدر و پسر شور و هیجان خاصی به تالار وحدت دادند.

گروه رستاک در سال 76 توسط "سیامک سپهری" تشکیل شد و از این سال این جوان ها سرشان با موسیقی خودشان گرم شد و تا به امروز سعی کردند در مسیری که قدم گذاشته اند به درستی به راه خود ادامه دهند.

در انتها قطعه ای کردی توسط رستاکی ها اجرا شد که این قطعه به خانواده کامکارها تقدیم شد.

و پس از اتمام این قطعه به خاطر تشویق مداوم حاضران در تالار وحدت رستاکی ها دوباره به روی صحنه آمده و قطعه لری "بارون بارون" را دوباره اجرا کردند.

تا شب گذشته اجرای زنده ای از رستاکی ها ندیده و جز آن آلبوم تصویری که در آغاز ارائه داده بودند چیزی از رستاک نشنیده ام اما با توجه به پشت صحنه ای که از رستاک می دیدم می دانستم این جوان ها  برای هر قطعه ای که می خواهند اجرا کنند ماه ها تحقیق میدانی انجام می دهند و به شهرستان ها رفته و خدمت اساتید بزرگ موسیقی هر منطقه رسیده و پیرامون آن موسیقی می پرسیدند و با علم و آگاهی آن را اجرا می کردند.

شب گذشته برخی از قطعات این کنسرت با کیفیت پایین اجرا شد که یکی از دلایل عمده‌ی آن ضعف در صدابرداری بود.

موسیقی نواحی خاصیتی دارد که اگر فرزند آن خطه و سرزمین نباشی سخت می شود در زمینه اجرایی به جایی برسی، همان طور که رستاکی ها می دانند موسیقی نواحی در اغلب اوقات به صورت سینه به سینه منتقل می شود که متاسفانه این خاصیت در این گروه دیده نمی شود.

رستاکی‌ها موسیقی نواحی را آنقدر در اجرایشان جدی گرفته اند که آن را تبدیل به علم کرده و تنها چیزی که شاید در آنان دیده نمی شد، این سرخوشی در موسیقی نواحی خصوصا در موسیقی جنوب و آذربایجان بود.

گفتنی است؛ "وحید اسداللهی" و فرزندش محمد و همین طور "علی رمضانی" نوازنده گیلانی در این خوش درخشیدند. زیرا این سه نفر فقط ساز خود را زدند و از صحنه خارج شدند در صورتی که هر یک از اعضای گروه رستاک چندین ساز نواختند، در اجرای همه‌ی آن ها هم موفق عمل نمی‌کردند.

 
گزارش از: مهدی خان محمدی/

انتهای پیام/