به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، مجله دیپلمات با اشاره به گزارش اخیر روزنامه واشنگتن پست نوشت: گروه طالبان در افغانستان، مدت هاست که هویت یکپارچه خود را از دست داده است و دیگر آن گروهی نیست که ویژگی هایش را در مجلات طنز دهه 90 میلادی می شد دید.

برای مثال، در استان بدخشان واقع در شمال افغانستان، رهبری طالبان با حضور دانش آموزان دختر در مدارس مخالفتی ندارد و بسیاری از اعضای گروه وی، از قوم پشتون نیستند. طالبان شمال، حتی با ایدئولوژی طالبان جنوب مخالف است!

در واقع، همین یکپارچه نبودن، یکی از دلایلی است که تاکنون تلاش های صلح میان دولت کابل و طالبان به نتیجه نرسیده است. به عنوان مثال دولت کابل از اینکه دفتر طالبان در قطر به عنوان 'دولت در تبعید' معرفی شود، بسیار خشمگین بود و در گفت وگوهای صلح، اصرار داشت که مذاکره کنندگان در این زمینه تضمین بدهند، اما چنین تضمینی از حوزه اختیار و توان مذاکره کنندگان خارج بود. گروه هایی که خود را طالبان می نامند، همگی در ظاهر به 'ملا عمر' پدر معنوی طالبان ارادت دارند، اما به محض آنکه بر منطقه ای مسلط می شوند ، کاملا مستقل عمل می کنند.

یک نمونه از تلاش های ناهماهنگ طالبان در بخش های مختلف افغانستان را می توان در تلاش طالبانِ در استان بدخشان برای تسلط بر محوری دید که افغانستان، تاجیکستان، پاکستان و چین را به یکدیگر وصل می کند و کانون قاچاق تریاک و مواد مخدر به اروپاست.

البته چنین وضعیتی هم تهدید است و هم نوعی فرصت به شمار می آید: یک تهدید است، زیرا امکان ارتباط با گروه یا خواندن نیات گروه دشوار می شود. تهدید دیگر این است که بخش های معتدل تر مانند طالبان در بدخشان ممکن است بتوانند محبوبیتی میان مردم بدست آورند. اما فرصت بدست آمده، در این است که نایکپارچگیِ طالبان بدین معناست که گروه در مقابل ارتش افغانستان در موضع ضعف است. به عبارتی دیگر، همزمان با پراکندگی طالبان در نواحی جغرافیایی، پیشرفت تدریجی نیروهای امنیتی در کابل تقویت می شود.

مجله دیپلمات در پایان با اشاره به تهدید طالبان بدخشان به نقل از"شاه ولی الله ادیب"استاندار بدخشان نوشت: آنان (طالبان) می کوشند شمال افغانستان را ناامن کنند تا بتوانند از آن به عنوان پایگاهی برای حمله به کشورهای آسیای میانه استفاده کنند.
/انتهای پیام
منبع:ایرنا