به نظر می‌رسد ابتدا بیانیه مشترک ظریف و موگرینی قرائت می‌شود، سپس بیانیه مشترک کشورهای اروپایی خوانده می‌شود و پس از آن نوبت به حضور جان کری در محل قرائت بیانیه می‌رسد. پیش از قرائت و صدور بیانیه، وزرای خارجه ایران و گروه 5 + 1 نشست دیگری نیز برگزار خواهند کرد. این دور از مذاکرات پنجشنبه هفته گذشته آغاز شد و قرار بود سه‌شنبه پایان یابد.

00:25: جان کری، وزیر خارجه آمریکا هم در صحبتهای خود در لوزان عملاً اظهارات باراک اوباما را تکرار و بر اعمال نظارت 10، 15 و 20 ساله بر برنامه هسته‌ای کشورمان تأکید کرد. او ضمن تأکید بر حذف چند مرحله‌ای تحریم‌ها اظهار داشت: ما توافق کرده‌ایم هیچ نوع غنیسازی در تأسیسات فوردو انجام نشود و آنجا به مرکزی فیزیکی- هسته‌ای تبدیل شود. همین‌طور توافق کرده‌ایم ایران رآکتور آب سنگینش را در اراک بازسازی کند تا پلوتونیم دارای درجه سلاح در آن تولید نشود. آمریکا هم می‌تواند طراحی نهایی آن را تأیید کند. ما توافق کرده‌ایم ایران سوخت رآکتور اراک را -- در طول عمر آن رآکتور -- به خارج از ایران صادر کند. ایران همچنین موافقت کرده است دست‌کم در 15 سال آینده از ساخت رآکتور آب سنگین اجتناب کند. ما هم موافقت کرده‌ایم ایران با بازرسی‌هایی منظم و همه‌جانبه روبرو شود. ... نظارت دست‌کم 20 سال ادامه خواهد داشت. توافق نهایی بر وعده و قول استوار نیست؛ بلکه بر ارائه مدرک استوار است. ایران امروز به تمامی تعهداتش -- منطبق با توافق مشترک سال 2013 -- پایبند مانده است. از شما می‌خواهم این را با آنچه مخالفان می‌گفتند مقایسه کنید. در ازای همکاری ایران، ما و متحدانمان تحریم‌هایی را که بر اقتصاد ایران تأثیر گذاشته مرحله به مرحله حذف خواهیم کرد. اگر هر جا متوجه شویم ایران به این توافق متعهد نمانده است، تحریم‌ها می‌توانند به جای خودشان بازگردند.

-- 23:05: باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا هم اظهارات زیر را درباره توافق هسته‌ای ایران و گروه 5 + 1 مطرح کرد که ترجمه آن پیش روی شماست:
"ما به تفاهمی تاریخی با ایران رسیده‌ایم که اگر تمام و کمال اجرا شود، از دستیابی این کشور به سلاح هسته‌ای جلوگیری خواهد کرد. در مقام رئیس‌جمهور و فرمانده کل قوا، من مسئولیتی مهمتر از تأمین امنیت مردم آمریکا ندارم. قانع شده‌ام اگر این چارچوب به توافقی نهایی و فراگیر منتهی شود، کشور، متحدان و جهان را امنتر خواهد کرد. رسیدن به اینجا زمان زیادی برده‌است. جمهوری اسلامی ایران ده‌ها سال است برنامه هسته‌ایش را گسترش می‌دهد. پیش از این‌که رئیس‌جمهور شوم، ایران از هزاران سانتریفیوژ استفاده می‌کرد که می‌توانند مواد لازم برای یک بمب هسته‌ای را تولید کنند. و ایران یک مرکز هسته‌ای راز‌آلود را مخفی می‌کرد. من به وضوح مشخص کردم که قصد داریم این مشکل را به شکل دیپلماتیک حل کنیم. اما فقط اگر ایران به شکلی جدی به میز مذاکرات می‌آمد. وقتی این اتفاق نیفتاد، ما جهان را بسیج کردیم تا سخت‌ترین تحریمهای تاریخ را اعمال کنند. تحریم‌هایی که تأثیری شگرف بر اقتصاد ایران داشت. البته تحریم‌ها به تنهایی نمی‌توانست برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کند؛ اما به آوردن ایران به میز مذاکره کمک کرد. جهان به دلیل تلاشهای دیپلماتیک ما کنارمان ایستاد. و در میز مذاکره قدرتهای جهانی به ما پیوستند: انگلیس، فرانسه، آلمان، روسیه و چین و اتحادیه اروپا. بیش از یک سال پیش ما نخستین قدمها را به طرف چارچوب امروز برداشتیم؛ با این توافق که برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کند و عناصر اصلی آن را به عقب ببرد. به یاد می‌آوریم که در آن زمان افراد بدبین می‌گفتند ایران تقلب خواهد کرد... نمی‌توانیم تعهد آنها را بررسی کنیم و توافق با شکست روبرو می‌شود. اما در عوض آن توافق درست همانطور که پیش‌بینی کرده بود به موفقیت رسید. ایران تمامی تعهدات خود را اجرا کرده است. ذخایر مواد خطرناک هسته‌ایش را حذف کرد. بازرسی برنامه ایران افزایش یافت. و مذاکرات را برای دستیابی به توافقی فراگیر‌تر ادامه دادیم. امروز پس از چندین ماه مذاکره دشوار و منظم، به چارچوب آن توافق دست یافته‌ایم. و این یک توافق خوب است. توافقی که همه هدفهای اصلی ما را تأمین می‌کند. این توافق قادر است همه مسیرهایی را که ایران می‌تواند برای تولید یک سلاح هسته‌ای به کار بگیرد، قطع کند. ایران با محدودیت‌هایی جدی در برنامه هسته‌ایش روبرو خواهد شد و ایران همچنین با منعطف‌ترین و مداخله‌جویانه‌ترین رژیم بازرسی و شفاف‌سازی موافقت کرده است که تا به حال در تاریخ بر سر یک برنامه هسته‌ای مذاکره شده است. مبنای این توافق، اعتماد نیست؛ بلکه بر مبنای تأییدی بیسابقه استوار است. جزئیات مهم در 3 ماه آینده نهایی خواهد شد. اگر بر سر همه چیز توافق نشود، یعنی بر سر هیچ چیز توافق نشده‌است. این کلیات توافقی است که برای نهایی کردنش تلاش می‌کنیم. ابتدا ایران نمی‌تواند به دنبال پلوتونیوم مورد نیاز در بمب برود چون ایران آن ماده را با خلوص مورد نیاز برای یک بمب، تولید نخواهد کرد. بخش اصلی رآکتورش در اراک از بین برده و جایگزین خواهد شد. سوخت آن هم در زمان عمر رآکتور به خارج از ایران فرستاده خواهد شد. ایران یک رآکتور آب سنگین جدید نخواهد ساخت و سوخت رآکتور‌های کنونیش را دوباره پردازش نخواهد کرد. دوم، این توافق راه ایران را به بمب از طریق اورانیوم غنیشده مسدود خواهد کرد. ایران موافقت کرده‌است رآکتور‌های نصب‌شده‌اش تا دو‌سوم کاهش یابد. ایران دیگر در تأسیسات فوردو غنیسازی اورانیوم انجام نخواهد داد. ایران با رآکتور‌های پیشرفته‌اش دست‌کم 10 سال اورانیوم غنی نخواهد کرد. بخش عمده‌ای از ذخایر اورانیوم غنی‌شده ایران، خنثی خواهد شد. امروز تخمین زده می‌شود ایران 2 تا 3 ماه از به دست آوردن احتمالی مواد خام برای یک بمب هسته‌ای فاصله داشته باشد. بر مبنای این توافق، ایران موافقت کرده است مواد مورد نیاز برای تولید سلاح هسته‌ای را ذخیره نکند. حتی اگر ایران از این توافق تخطی کند، در یک دهه آینده ایران دست‌کم یک سال از به دست آوردن مواد مورد نیاز بمب، دور خواهد بود. محدودیت‌های شدید بر ذخیره‌سازی ایران 15 سال ادامه خواهد یافت. سوم، این توافق بهترین مکانیزم را برای مقابله با تلاش مخفی ایران به منظور رسیدن به سلاح هسته‌ای فراهم خواهد کرد. بازرسان بین‌المللی هم به تأسیسات هسته‌ای ایران و هم به تمامی زنجیره عرضه مواد برای برنامه هسته‌ای ایران دسترسی خواهند داشت. از اورانیوم که مواد خام را تأمین می‌کند تا تولید سانتریفیوژ و تأسیسات ذخیره‌سازی که از برنامه پشتیبانی می‌کند. اگر ایران تقلب کند، جهان خواهد دانست. اگر چیز مرموزی ببینیم، آن را بازرسی خواهیم کرد. به گذشته ایران برای حرکت دادن این برنامه به طرف سلاح رسیدگی خواهد شد. با این توافق، ایران از هر کشور دیگری در جهان با بازرسی‌های بیشتری روبرو خواهد شد. پس این یک توافق دراز‌مدت خواهد بود که تمامی راه‌ها را برای رسیدن به بمب هسته‌ای در نظر خواهد داشت. محدودیت‌هایی جدی بر برنامه هسته‌ای ایران تا 10 سال اعمال خواهد شد و محدودیت‌های بیشتری هم بر ساخت تأسیسات جدید و ذخیره مواد تا 15 سال اعمال خواهد شد. اقدامات شفاف‌ساز بیسابقه هم 20 سال یا بیشتر به اجرا گذاشته خواهد شد و برخی از آنها هم شکلی دائم خواهد داشت. در مقام عضو تعهد منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، ایران هرگز اجازه تولید یک بمب هسته‌ای را نخواهد داشت. در ازای اقدامات ایران، جامعه جهانی موافقت کرده‌است برخی از تحریم‌های ایران را لغو کند: تحریم‌های ما و تحریم‌های وضع‌شده از طرف شورای امنیت سازمان ملل. لغو این تحریم‌ها، مرحله به مرحله خواهد بود و با برداشتن گامهای ایران برای متعهد ماندن به توافق همراه خواهد شد. اگر ایران از توافق تعدی کند، تحریم‌ها می‌توانند به جای اولشان برگردند. در این میان، سایر تحریم‌های آمریکا بر ضد ایران (به دلیل حمایتش از تروریسم و نقض حقوق بشر) کاملاً به اجرا گذاشته خواهد شد. بگذارید دوباره تأکید کنم که کار ما هنوز تمام نشده است. هنوز توافق امضا نشده است. از حالا تا پایان ژوئن، مذاکره‌کنندگان برای تعیین چگونگی اجرای جزئیات این توافق کار خواهند کرد. و آن جزئیات، مهم هستند. اگر ایرانی‌ها شیوه‌های بد قبلیشان را از سر بگیرند، اگر مکانیسم‌های تأیید‌ها و بازرسی با اهداف متخصصان هسته‌ای و امنیتی ما تطابق نداشته باشد، توافقی هم در کار نخواهد بود. اما اگر بتوانیم این کار را انجام دهیم، اگر ایران از چارچوبی که مذاکره‌کنندگان ما تعیین کرده‌اند تبعیت کند، می‌توانیم یکی از مهمترین تهدید‌های امنیتیمان را -- به شکلی صلح‌آمیز -- حل و فصل کنیم. با توجه به اهمیت موضوع، از مذاکره‌کنندگانم خواسته‌ام کنگره و مردم آمریکا را در جریان مفاد این توافق قرار دهند. از یک مباحثه منعطف و قوی در هفته‌ها و ماههای آینده استقبال می‌کنم. مطمئنم می‌توانیم نشان دهیم این توافق برای امنیت آمریکا، متحدانمان و جهان خوب است. واقعیت این است که ما فقط 3 گزینه برای مواجهه با برنامه هسته‌ای ایران داریم. اول، می‌توانیم از توافقی محکم و قابل تأیید -- توافقی شبیه به این -- استفاده کنیم و به شکلی صلح‌آمیز از رسیدن ایران به سلاح هسته‌ای جلوگیری کنیم. دومین گزینه این است که می‌توانیم تأسیسات هسته‌ای ایران را بمباران کنیم و از این طریق، جنگی جدید در خاورمیانه آغاز کنیم و برنامه هسته‌ای ایران را چند سالی به عقب بیندازیم. یعنی تنها به بخشی از آن چیزی که این توافق عرضه می‌کند دست پیدا کنیم. با این شیوه، تضمین می‌کنیم که ایران به سرعت به طرف تولید بمب حرکت کند. سوم اینکه می‌توانیم از مذاکرات خارج شویم، از سایر کشورها بخواهیم تحریم‌های کنونی را اجرا کنند یا تحریم‌هایی به آنها اضافه کنند و سپس امیدوار باشیم بهترین اتفاق ممکن بیفتد. باید بدانیم هر زمان چنین کاری انجام داده‌ایم، ایران تسلیم نشده و در عوض برنامه هسته‌ایش را پیش برده است. با این روش، زمان رسیدن به بمب کوتاه خواهد شد و به دلیل فقدان اطمینان، مسابقه‌ای برای تولید سلاح هسته‌ای در منطقه راه خواهد افتاد. به عبارت دیگر، گزینه سوم دوباره ما را به اتخاذ تصمیم برای انجام اقدام نظامی سوق خواهد داد چون نمی‌دانیم در داخل ایران چه اتفاقی رخ می‌دهد. ایران قصد ندارد برنامه هسته‌ایش را کنار بگذارد فقط به این دلیل که ما می‌خواهیم. جهان اینطور عمل نمی‌کند و تاریخ هم چنین چیزی را به ما نشان نمی‌دهد. ایران نشان داده به حذف بخشهایی از برنامه‌اش که بر صلح‌آمیز بودن آنها تأکید دارد، تمایلی ندارد؛ حتی در مواجهه با تحریم‌هایی بیسابقه. اگر مذاکرات به دلیل مخالفت ما (آمریکا) با آنچه جهان توافقی عادلانه می‌داند شکست بخورد، آنچه دانشمندان و متخصصان هسته‌ای ما می‌گویند این است که این مذاکرات به ما اطمینان می‌دهد ایران به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نیست. در این صورت حتی نمی‌توانیم تحریمهای بین‌المللی کنونیمان را حفظ کنیم. پس وقتی ابراز مخالفت منتقدان اجتناب‌ناپذیر این توافق را شنیدید، از آنها یک سؤال ساده بپرسید: آیا واقعاً فکر می‌کنید این توافق قابل تأیید، اگر تمام و کمال اجرا و از طرف قدرتهای اصلی جهان حمایت شود، از خطر جنگی دیگر در خاورمیانه گزینه بدتری به شمار می‌رود؟ آیا این از کاری که بیش از 2 دهه با ایران کرده‌ایم -- در حالی که بدون نظارت‌های محکم برنامه هسته‌ایش را پیش برده -- بدتر است؟ فکر می‌کنم پاسخ واضح باشد. به یاد داشته باشید که من همیشه بر انجام هر اقدام لازم برای جلوگیری از دستیابی ایران به بمب هسته‌ای تأکید کرده‌ام. و این کار را خواهم کرد. اما می‌دانم یک راه حل دیپلماتیک، بهترین راه برای انجام این کار است و راه حلی جامع‌تر و ماناتر را عرضه می‌کند. این قطعاً بهترین گزینه ماست. و در حالی که این احتمال همیشه وجود دارد ایران بخواهد در آینده در خصوص این توافق متقلبانه عمل کند، این چارچوب بازرسی و شفاف‌سازی احتمال آگاهی ما را از تقلب احتمالی آنها افزایش می‌دهد. و من یا سایر رؤسای جمهور آینده تمام گزینه‌های لازم را برای برخورد با آن وضع محفوظ نگاه داشته‌ایم. باید به مردم ایران، چیزی را که از ابتدای ریاست جمهوریم گفته‌ام دوباره تأکید کنم. ما مایلیم با شما بر مبنای منافع و احترام متقابل، تعامل داشته باشیم. این توافق، دورنمای رفع تحریمهایی را که به دلیل نقض قوانین بین‌المللی از سوی ایران وضع شده ارائه می‌دهد. چون رهبر ایران فتوایی بر علیه ساخت سلاح هسته‌ای صادر کرده، این چارچوب به ایران ابزاری می‌دهد که تأیید کند برنامه‌اش در حقیقت صلح‌آمیز است. این نشان می‌دهد اگر ایران به تعهدات بین‌المللیش پایبند بماند، می‌تواند دوباره کاملاً به جامعه ملل ملحق شود و از این راه به استعداد‌ها و امیدهای بزرگ مردم (یران جامه عمل بپوشاند. این هم برای ایران و هم برای جهان خوب خواهد بود. البته این توافق به تنهایی -- حتی اگر به طور کامل اجرا شود -- به اختلاف‌های عمیق و بی‌اعتمادی میان کشورهایمان  خاتمه نخواهد داد. ما تاریخ دشواری داریم. و نگرانی‌های ما در خصوص ایران باقی خواهد ماند مادامی که ایران از تروریسم حمایت کند، از واسطه‌هایی که خاورمیانه را بی‌ثبات می‌کنند حمایت کند و تهدید‌هایش را بر ضد آمریکا و متحدانش -- مثل اسرائیل -- ادامه دهد. پس اشتباه نکنید. ما برای مقابله با آن تهدید‌ها و برای ایستادن کنار متحدان‌مان هوشیار خواهیم ماند. این‌که نخست‌وزیر اسرائیل و من درباره حل معضل ایران به روشی صلح‌آمیز از طرف آمریکا موافق نیستیم، یک راز نیست. اگر در واقع نخست‌وزیر نتانیاهو به دنبال بهترین راه برای تضمین دست نیافتن ایران به سلاح هسته‌ای است، این بهترین گزینه است. فکر می‌کنم متخصصان هسته‌ای ما می‌توانند این نکته را تأیید کنند. مهمتر از آن، امروز با نخست‌وزیر صحبت می‌کنم تا به وضوح نشان دهم تردیدی درباره حمایت ما از امنیت اسرائیل و نگرانی‌های ما درباره سیاست‌های نا‌امن‌کننده و تهدید‌هایش بر ضد اسرائیل وجود ندارد. به همین دلیل است که از تیم امنیت ملی خودم خواسته‌ام در هفته‌ها و ماه‌های آینده با دولت جدید اسرائیل مشورت کند تا ببینیم چطور می‌توانیم در دراز‌مدت همکاری‌های امنیتیمان را با اسرائیل افزایش دهیم و تعهد تغیر‌ناپذیرمان را به دفاع از اسرائیل نشان دهیم. امروز همین‌طور با پادشاه عربستان سعودی صحبت کردم بر تعهدمان در خصوص امنیت کشورهای خلیج دوباره صحه بگذارم. و از سران 6 کشوری که شورای همکاری خلیج را تشکیل می‌دهند (عربستان سعودی، امارات متحده عربی، کویت، عمان، قطر و بحرین) دعوت می‌کنم بهار با من در کمپ‌دیوید دیدار کنند تا درباره چگونگی تقویت هرچه بیشتر همکاریهای امنیتیمان و حل مهمترین بحران‌های منطقه و خاورمیانه بحث و گفت‌وگو کنیم. در پایان، مهم است به خاطر داشته باشیم که کنگره، بر مبنایی فرا‌حزبی، نقش مهمی در اتخاذ سیاست کنونی ایران ایفا کرده‌است. کنگره به شکل‌گیری رژیم کنونی تحریم‌ها که بر ایران فشار وارد کرد و آنها را در نهایت پای میز مذاکره آورد کمک کرد. در روزها و هفته‌های پیش رو، دولت من دوباره با کنگره درباره اینکه چطور می‌تواند نقشی مؤثر ایفا کند تماس خواهد داشت. امروز این تلاش را با صحبت با سران مجلس و سنا آغاز می‌کنم. در آن صحبت‌ها تأکید می‌کنم مسائل پیش رو از سیاست و سیاسی‌بازی مهمتر هستند. اینها مسائل مرتبط با جنگ و صلح است. باید آنها را با حقایق ارزیابی کرد. یعنی چه چیزی در نهایت برای مردم آمریکا و امنیت ملی ما بهتر است. به این دلیل که این توافق فقط بین دولت من و ایران نیست. این توافقی میان ایران، آمریکا و قدرتهای مهم جهان است -- برخی از آنها نزدیکترین متحدان ما هستند. اگر کنگره این توافق را -- آن هم بدون تحلیلی تخصصی و بدون عرضه یک گزینه مناسب -- از بین ببرد، آمریکا به دلیل شکست دیپلماسی سرزنش خواهد شد. اتحاد بین‌المللی از هم خواهد گسست و مناغشه‌ها عمیق‌تر خواهد شد. مردم آمریکا این نکته را می‌فهمند. به همین دلیل است که اکثریتی بزرگ از راهکاری دیپلماتیک برای معضل هسته‌ای ایران حمایت می‌کنند. من به شکلی غریزی واژه‌های "پرزیدنت کندی" را می‌فهمم که با تهدید مهم‌ر کمونیسم روبرو بود و گفت: "بگذارید هرگز از سر ترس مذاکره نکنیم بلکه هرگز از مذاکره نترسیم." مردم آمریکا این جمله را در اوج جنگ سرد به خاطر می‌آورند. رؤسای جمهوری مثل نیکسون و ریگان با اتحاد جماهیر شوروی توافقهای مهمی در خصوص منع گسترش سلاح امضا کردند؛ آن هم با دشمنی بسیار خطرناک‌تر. آن هم علیرغم این نکته که آن دشمن نه فقط تهدید کرده بود کشور و الگوی زندگیمان را نابود کند، بلکه ابزار آن را هم در اختیار داشت. آن توافق‌ها عالی نبودند. آنها به همه تهدید‌ها پایان ندادند. اما جهان ما را امن‌تر کردند. یک توافق خوب با ایران همان کار را خواهد کرد. امروز می‌خواهم از شرکای بین‌المللیمان به خاطر پایداری و همکاریشان تشکر کنم. امروز توانستم با نزدیکترین متحدانمان -- نخست‌وزیر کامرون، رئیس‌جمهور اولاند و صدر‌اعظم مرکل -- صحبت کنم -- تا دوباره تأیید کنم در این کوشش کنار آنها شانه به شانه ایستاده‌ایم. مهمتر از همه و از طرف ملتمان، می‌خواهم از وزیر خارجه به واقع خستگی‌ناپذیرمان -- جان کری -- و تمام تیم مذاکره‌کننده خودمان تشکر کنم. آنها برای رسیدن به این پیشرفت، به سختی کار کرده‌اند. آنها نماینده بهترین سنت دیپلماسی آمریکایی هستند. کار آنها و ما هنوز تمام نشده است. و موفقیت تضمین‌شده نیست. اما ما از فرصتی تاریخی برای جلوگیری از انتشار سلاح‌های هسته‌ای در ایران برخورداریم و می‌توانیم آن کار را به شکلی صلح‌آمیز انجام دهیم. جامعه بین‌المللی هم قاطعانه پشت ماست. باید از آن فرصت بهره ببریم. متشکرم."

-- 22:17: آغاز سخنرانی محمدجواد ظریف و قرائت بیانیه به زبان فارسی. وی نیز بر لغو تحریمهای مالی و اقتصادی اروپا و آمریکا و ایجاد تغییر در سطح غنیسازی در کشورمان تأکید کرد. وی پس از قرائت بیانیه تصریح کرد مذاکرات به شکل "برد برد" پیش رفته است و ادامه فعالیتهای پژوهشی را در حوزه هسته‌ای دستاوردی مهم ارزیابی کرد. وی افزود: "رآکتور اراک، آب سنگین باقی خواهد ماند. در حوزه تولید سوخت و ساخت نیروگاه همکاری با ایران آغاز خواهد شد. پیش از این، جامعه جهانی از همکاری در این حوزه‌ها خودداری می‌کرد. تحریمها -- بر اساس چارچوب داخلی کشورها -- لغو خواهد شد. کلیه قطعنامه‌های شورای امنیت لغو خواهد شد -- که این دستاوردی بزرگ است. در برخی زمینه‌ها باید تا 3 ماه آینده گفت‌وگو کنیم تا جزئیات را حل و فصل کنیم. درباره موضوعات اساسی توافق شده است... همه کشورها بر اساس نیازهای داخلی خود روایتی را مطرح خواهند کرد. هیچ توافقی جز توافق پایانی صورت نخواهد گرفت. توافقی که به تأیید شورای امنیت می‌رسد. باید تا 3 ماه آینده مذاکره کنیم و به حمایت مردم و همه دست‌اندرکاران نیاز داریم."

-- 22:10: کنفرانس خبری قرائت بیانیه مشترک آغاز شد. هم‌اکنون فدریکا موگرینی در حال قرائت بیانیه است. او نیز غنیسازی اورانیوم با خلوص پایینتر، تغییر ماهیت فوردو و ادامه برنامه پژوهشی هسته‌ای کشورمان را تأیید کرد.

--21:54: منابع آگاه از لغو تمامی تحریمهای مالی اروپا و آمریکا خبر می‌دهند. شنیده‌ها از ادامه فعالیت بیش از 5 هزار (کمتر از 6 هزار) سانتریفیوژ در نطنز حکایت دارد. زمان اجرای توافق ایران و 6 قدرت جهانی 10 سال خواهد بود. از این سانتریفیوژ‌ها برای غنیسازی اورانیوم با درصد خلوص 3.67 استفاده خواهد شد. همچنین برنامه‌های پژوهشی ایران در حوزه سانتریفیوژ‌های پیشرفته ادامه خواهد یافت. هیچیک از تأسیسات و برنامه‌های هسته‌ای کشورمان تعطیل یا معلق نخواهد شد. فوردو به یک مرکز پیشرفته مطالعات فیزیک و هسته‌ای تغییر ماهیت خواهد داد. برنامه هسته‌ای کشورمان نیز تا 10 سال تحت نظارت آژانس خواهد بود.

-- 21:36: خبرنگاران در مرکز پلی‌تکنیک لوزان منتظر آغاز نشست خبری و قرائت بیانیه هستند.

-- 21:32: رئیس‌جمهور کشورمان هم در حساب توییتر خود از دستیابی به راه حل برای مسائل مهم پرونده هسته‌ای خبر داد. وی نیز آغاز نگارش توافق جامع را تأیید کرد.

-- 21:23: مسئول ارشد سیاست خارجی اتحادیه اروپا در حساب توییتر خود صدور بیانیه پیش رو را با عبارت "خبر خوب" توصیف کرد. وزیر خارجه کشورمان هم در حساب توییتر خود از رسیدن به راه حل خبر داد و اعلام کرد تقریر متن توافق بلافاصله پس از برگزاری نشست خبری آغاز خواهد شد. آنها هم‌اکنون در حال عزیمت به محل برگزاری کنفرانس خبری قرائت بیانیه هستند.

-- 20:34: کنفرانس مشترک قرائت بیانیه در مرکز پلی‌تکنیک لوزان برگزار خواهد شد. به گفته منابع آگاه، موگرینی و ظریف در این کنفرانس، پایان رسمی مذاکرات لوزان را اعلام خواهند کرد.