اما چرایی توقع ریاض از اسلام‌آباد مربوط به پیشینه روابط این دو کشور می‌شود. عربستان جزء اولین کشورهایی بود، که پاکستان را به رسمیت شناخت و همیشه نگاهی راهبردی به این کشور داشته است. پس از جنگ 1971 هند و پاکستان و جدایی بنگلادش از پاکستان، ریاض مخالف این جدایی بود. در سال 1998 در دوره نخست وزیری نواز شریف انفجارهای اتمی به آگاهی عربستان رسیده بود و به‌همین دلیل عربستان نیز در مقابل تحریم‌ها علیه پاکستان، کمک‌های مالی و اقتصادی کرد.

همان‌طور که می‌دانید، موضوع خط لوله، روابط تجاری، گسترش همکاری‌های دوجانبه فرهنگی و پارلمانی و تامین امنیت مرزی از جمله موضوعاتی است که میان دو کشور ایران و پاکستان مطرح هستند. البته با توجه به تقارن سفر با تحولات یمن و نشست مشترک مجالس ملی و سنای پاکستان به منظور تصمیم‌گیری در خصوص اقدام پاکستان در قبال این تحولات، مسائل منطقه نیز مورد بحث و تبادل نظر بوده است.

طرف ایرانی و هم طرف پاکستانی سفر وزیر خارجه را مثبت و موثر قلمداد کردند. طرف پاکستانی قول همکاری برای حل مشکلات دوجانبه را داده است، که امید است، اراده طرفین برای همکاری در جهت توسعه روابط اجرایی شود.

احزاب و گروه‌های پاکستانی مشارکت در جنگ یمن را در جهت منافع دولت و ملت پاکستان نمی‌بینند. ورود به هر جنگی متضمن هزینه‌های سیاسی و اقتصادی گسترده برای کشورهاست. شرایط پاکستان نیز نشان می‌دهد، بسیاری از چالش‌های داخلی کنونی این کشور نتیجه مشارکت در جنگ‌هایی بوده که پاکستان طرف مستقیم آن نبوده است.

 مبارزه ارتش پاکستان با گروه‌های تروریستی در داخل این کشور و تنش‌های مرزی پاکستان از موضوعاتی است، که بخش عمده توان نظامی و امنیتی مقامات اسلام آباد را به‌خود مشغول ساخته است. اقتصاد پاکستان وابسته به کمک‌های مالی خارجی بوده و در بسیاری از حوزه‌های از جمله تامین انرژی و زیرساخت‌ها با کمبود منابع مالی مواجه است. بنابراین، منطقی به نظر می‌رسد که با وجود کم و کاستی‌ها و چالش‌های داخلی، کشورها به دنبال ایجاد بحران‌های منطقه‌ای و بین‌المللی برای خود نیستند.

لذا مجلس فدرال و سنای پاکستان متشکل از حدود 450 نماینده با گرایشات متنوع سیاسی از احزاب متعدد پاکستان، حزب حاکم و اپوزیسیون و از ایالت‌های مختلف با تصویب قطعنامه‌ای خواهان عدم ورود پاکستان به جنگ یمن شده‌اند. این تصمیم نتیجه عقل‌جمعی گرایشات مختلف حزبی و گروهی بوده و لذا حاکی از یک تصمیم مبتنی بر منافع ملی است.                                                                             

ظریف در سفر به پاکستان با مقامات عالی رتبه سیاسی و نظامی پاکستان شامل نواز شریف نخست وزیر، سرتاج عزیز مشاور نخست‌وزیر در مورد امنیت ملی و سیاست خارجی که وظیفه هدایت سیاست خارجی این کشور را به عهده دارد، روسای مجالس ملی و سنا و هم چنین ژنرال راحل شریف فرمانده ارتش پاکستان دیدار و گفتگو داشته است.

پاکستانی ها نیز هم‌چون ایران خواهان حل موضوع یمن از طریق گفتگوهای یمنی-یمنی و میانجیگری به منظور پایان درگیری‌ها هستند. تنها موضوع مورد تاکید پاکستان حفظ تمامیت ارضی عربستان بوده که در حال حاضر نیز خاک عربستان مورد هیچ گونه تهدیدی قرار نداشته و ندارد و این عربستان سعودی و متحدینش هستند که یمن را مورد تجاوز یکجانبه قرار داده‌اند.                                                                                         

اگرچه در ابتدای حمله عربستان به یمن، اخبار مبتنی بر مورد تهدید بودن عربستان و به تبع آن اماکن مقدس آن و ایجاد جنگ فرقه‌ای شیعه و سنی در یمن، واکنش مقامات پاکستانی را به دنبال داشت. اما به تدریج و با گذشت زمان برای پاکستان مشخص شده این اخبار تنها تبلیغات رسانه‌ای سعودی و دشمنان ایران به منظور بسیج کشورها علیه جمهوری اسلامی ایران است.  

در مجموع، مجالس ملی و سنای پاکستان پس از پنج روز بحث و مذاکره (از روز دوشنبه مورخ 17 فروردین) در نهایت به این جمع‌بندی رسیده است که نباید وارد جنگ دیگری شود و این موضع بر همگان کاملاً آشکار و مبرهن است.

گزارش از مهری حسنی لیواری

انتهای پیام/