سینمای ایران از فوتبال هم بی‌قانون‌تر است
«علیرضا اسحاقی» گفت: باید در سینما قوانین سخت‌گیرانه‌ای وضع شود که توسط آنها از کپی‌برداری جلوگیری به عمل بیاید.
"علیرضا اسحاقی" بازیگر، کارگردان و فیلمنامهنویسی در گفتگو با خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران در خصوص وضعیت فیلمنامهها در سینمای ایران گفت: ادبیات سرشار از مسائل غنی مثل شاهنامه فردوسی، روایات و وقایع تاریخی خیره‌کننده است که کشور‌های دیگر فاقد چنین امتیازاتی هستند ولی فیلمنامهنویسی یک تخصص جداست و صرفاً داشتن موضوعات و دانستن ادبیات برای رسیدن یک فیلمنامه خوب کفایت می‌کند.
وی ادامه داد: برداشت از آثار دیگران که به عنوان اقتباس شناخته می‌شود نیاز به اشاره فیلمنامه نویس دارد و درج آن در تیتراژ اثر که در سینمای ایران به ندرت اتفاق می‌افتد.
علیرضا اسحاقی اظهار داشت: فیلمنامه‌نویسان با توجه به مطالعاتشان و فیلم‌‌هایی که دیده‌اند خود آگاهانه یا ناخودآگاه از فیلمها و کتاب‌ها کپی می‌کنند.
وی در ادامه تصریح کرد: بسیاری از فیلمنامه‌نویسان هالیوود با اعتقاد به سارق بودن هنرمند اعتراف می‌کنند که آثارشان کپی‌برداری از فیلمها و کتاب‌هاست که با اعمال شیوه شخصی، شکل دیگری یافته است.
مدیر گروه سابق فیلم و نمایش شبکه 4 با اشاره به فیلم‌های جشنوار فجر بیان کرد: کپی‌برداری، کلیشه‌سازی در ساختار فیلمها، تلاش برای گریز از قصه، شباهت خیلی از آثار به فیلم‌های اصغر فرهادی و موارد دیگر از این دست، 10 سال است در ناخودآگاه فیلمسازان ما قرار گرفته و در فیلمنامهها و فیلم‌های جشنواره دیده می‌شود.
اسحاقی تأکید کرد: در جشنواره به راحتی از فیلم‌های دیگر کپی شده و هیچ کس شجاعت بیان آن را ندارد و جالب است که این افراد، فیلمساز هم لقب می‌گیرند!
این بازیگر سینمای ایران گفت: در دوره مدیریت بنده نیز موارد متعددی از کپی‌برداری وجود داشت که در آنها از آثار دیگران با اندک تغییراتی گونه‌برداری شده بود.
اسحاقی در خصوص راههای جلوگیری از کپی‌برداری و سرقت فیلمنامه گفت: قانون کپی رایت، ثبت در خانه سینما، نظارت صدا و سیما، اخلاق حرفه‌ای و همچنین نظام قاعده مند از جمله راههایی است که باعث کاهش کپی و سرقت فیلمنامه می‌شوند.
وی در تشریح مهمترین راههای جلوگیری از کپی و سرقت اظهار داشت: قانون کپی رایت یکی از برجسته‌ترین مسائلی است که در کشور ما رعایت نمی‌شود و نیاز به بررسی، محاسبه و پرداخت هزینه آن توسط دولت احساس می‌شود.
وی در ادامه افزود: متأسفانه اخلاق حرفه‌ای وجود ندارد و افراد از دیگران برای پیشرفت خود پله می‌سازند.
باید در سینما همانند فوتبال قوانینی سخت‌گیرانه و نظام قاعده‌مند شکل گیرد که در صورت کپی‌برداری، فرد خاطی محکوم شود.
اسحاقی درباره راههای بهبود کیفیت فیلمنامه گفت: تحقیق به عنوان یکی از برجسته‌ترین موضوعات در نوع درست و قوی آن به همراه فرهنگ نگارش باید به شکل پویا جریان داشته باشد.
وی در ادامه افزود: به جهت تفاوت زاویه دید در فیلمنامهنویسی نمی‌توانیم تضمینی برای بهبود کیفیت فیلمنامه قائل شویم.
اسحاقی اظهار داشت: با وجود برتری فیلمنامهنویسی گروهی نسبت به نوع فردی تضمینی برای موفقیت صد درصد آن وجود ندارد لذا این دو شیوه باید برحسب نیاز و موقعیت استفاده شود.
بازیگر شب دهم با اشاره به انتخاب فیلمنامه‌نویس بر اساس تخصص گفت: موضوعات مختلف باید بر اساس توان فیلمنامه‌نویس و تخصصش اعم از کودک، حماسی، اجتماعی، کمدی و سایر تخصص‌ها به او واگذار شود.
علیرضا اسحاقی با ابراز ناراحتی از وضعیت فیلمنامهنویسی اظهار داشت: نبود فیلمنامه‌های خوب در تلویزیون و سینما از یک سو و روی آوردن فیلمنامه نویس به نوشتن همزمان چند فیلم به جهت نبود درآمد از سوی دیگر، باعث ضعف فیلمنامهها می‌شود.
وی در ادامه افزود: با وجود عشق و علاقه و مطرح نبودن پول برای فیلمنامه نویس اما امنیت شغلی، بستر تحقیق و دستمزد بالا برای اینکه او اثر خوبی به نگارش درآورد باید وجود داشته باشد.
اسحاقی تأکید کرد: وجود همه این امکانات برای یک نویسنده تضمینی صد در صد برای یک فیلمنامه خوب نیست اما مطمئناً پایه استاندارد در کیفیت برای فیلمنامه اتفاق می‌افتد.
فیلمنامه‌نویس بهترین تابستان من در بیان عناصر فیلمنامه و میزان پایبندی به آن گفت: عدم اعتقاد افراد به فرم، قصه، ساختار و اعتقاد به ساختار فیلم بر اساس مفاهیم شخصی مورد نظرخواه مخاطب لذت ببرد یا نبرد از موارد رایج در سینمای کنونی است.
وی در ادامه تأکید کرد: این شیوه ساخت نسبی است. گاهی مخاطب داشته و گاهی هم به جهت نبود مخاطب با شکست تجرای همراه است.
علیرضا اسحاقی در پایان اظهار داشت: من در مسیر فیلمنامهنویسی به سبک کلاسیک حرکت می‌کنم و به آن متعهدم. امید که در سینمای ایران شاهد بهبود کیفیت فیلمنامهنویسی و فیلمنامه‌نویسان باشیم.
انتهای پیام/
