به گزارش خبرنگارباشگاه خبرنگاران سنندج، علی سلیمانی گفت: منظور از فرار اين است كه كودك از منزل يا مدرسه يا محل كار به قصد انجام كاری خارج شود ولي پس از خروج ممكن است به جاهای ديگری غير از محل تعيين شده برود يا به اصطلاح به ولگردی بپردازد.
وی افزود: اين ناهنجاري را مي توان به عنوان قدم اول بزهكاری تلقی كرد.
کارشناس ارشد روانشناس عنوان کرد: اذيت كردن والدين يا ناراحت كردن كسي كه مسئوليت نگهداري او را به عهده دارد، انتقام گرفتن از فرد خاص، عدم يكنواختي تربيت در خانواده، تعدد اولاد خانواده، فقر و بي سوادي خانواده از جمله دلایل فرار و ولگردی در سنین پایین است.
وی بیان کرد: سر كار فرستادن كودك به زور جهت كسب پول، عدم توجه والدين نسبت به آينده ي كودك، جدايي از والدين و دوستان ناباب و محيط نامناسب از دیگر مواردی است که ممکن است موجب ایجاد انگیزه ی فرار در کودکان شود.
سلیمانی با اشاره به اینکه اين عارضه در پسران بيشتر از دختران مي باشد، گفت: فرار، آموزش ابتدايي بزهكاري است و در همين فرارهاي اوليه است كه كودك يا نوجوان به خاطر رفع نيازهاي طبيعي خود دست به دزدي و ولگردي مي زنند.
وی ادامه داد: معمولاً زمانیکه از این افراد در رابطه با علل کارشان سوال می شود، گناه را به گردن ديگران مي اندازند و عللي را براي فرار خود عرضه مي كنند كه بسيار ابتدايي است.
کارشناس ارشد را انشناسی در پایان گفت: فرار و ولگردي در پسران بيشتر به دزدي و اعتياد و قاچاق مواد مخدر كشيده ميشود و در دختران به فحشاء منتهي مي گردد.
انتهای پیام/ز