به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران به نقل از جهان ، يکي بالاتر از اينها جوان خود را به جبهه مي فرستد يا خود جانش را فدا مي کند، همه اينها ارزشمند هستند و هر کدام در جايگاه و مرتبه اي چنان مستوجب اجر و ثواب الهي مي شوند که جز خدا و جز در آخرت کسي نمي تواند آن را محاسبه و تقدير کند، اما گاهي هست که مال و جان براي حفظ دين کافي نيست، اينجا لازم است کساني از آبروي خود هزينه کنند، و دقيقا اينجا معلوم مي شود که خرج کردن آبرو حتى از جان دادن سنگين تر و سخت تر است. کدام يک از ما براي خدا حاضريم آبرويمان را بدهيم ؟ ما که يک عمر بأبي انت و امي گفته ايم اگر به ما بگويند فعلا دين خدا بچه و زندگي و مال و جانت را نمي خواهد بلکه آبرو مي خواهد حاضريم از آبرويمان مايه بگذاريم؟ گاهي حل مشکل يک نيازمند با خرج کردن آبرو ممکن است.

گاه هست که انحراف يا بدعتي در دين به وجود مي آيد و اصلاح آن آبرو مي خواهد، گاه هدايت يک انسان نيازمند آبرو گذاشتن است، گاه نجات يک نسل و يک جامعه محتاج ايستادن و مقاومت و بي آبرو شدن است. خدا به ما مي گويد اين اعتبار اجتماعي و موقعيت را من به تو داده ام ، اين محبوبيت و شهرت را من برايت فراهم کرده ام و حالا مي خواهم آن را براي خودم خرج کني و به داد بندگان من برسي. مرحوم امام(ره) فرمودند : «شما را نصيحت پدرانه مي کنم که سعي کنيد تنها خدا را در نظر بگيريد و تحت تأثير مقدس نماها و آخوندهاي بيسواد واقع نشويد، چرا که اگر بنا است با اعلام و نشر حکم خدا به مقام و موقعيتمان نزد مقدس نماهاي احمق و آخوندهاي بيسواد صدمه اي بخورد، بگذار هرچه بيشتر بخورد.»

نجات نسل جديد و حل مشکلات فراواني که با آن روبروست (از فهم نادرست دين و سوء تفاهم ها تا مشکل ازدواج و بحران جنسي) گاه به اين نياز دارد که بزرگاني از عالمان موجه و صاحبان موقعيت هاي اجتماعي و سياسي با تمام وجود به ميدان بيايند و بي ملاحظه و بي محابا از حيثيت اجتماعي و آبروي خود مايه بگذارند. اينجا معلوم مي شود که براي دين چه قدر حاضريم هزينه کنيم. آيا فقط در حد سخن و گفتار با حداکثر مال و جان ، يا اينکه حاضريم براي دين خدا از آبرويمان هم بگذريم ؟

انتهای پیام/