باشگاه خبرنگاران - نسرین خدایاری؛ محمد جواد محبت که سرایش و انتشار اشعار (سیم پیام)،(نماز)و (دو کاج)رادر کارنامه کاری خود ثبت کرده و نامش را به واسطه ارایه این اشعار در کتاب های درسی در ذهن تک تک ما جای انداخته ،امروز مهمان ما شده تا از حال و احوال این روزهای خودش بگوید.

من متولد سال1332هستم و هم اکنون 71ساله شده ام.

اولین کتابم را با عنوان (خاطرات سبز)و با هزینه شخصی خودم منتشر کردم،این کتاب مجموعه ای از اشعار کودک و نوجوان است.

در حال حاضر یک مجموعه رباعی و دوبیتی دارم که به دلیل آنکه دوست ندارم عنوانی تکراری داشتته باشد هنوز برایش نامی انتخاب نکرده ام،(فصل سبز بودن)عنوان کتاب دیگری از من است که به موضوع مبارزه با اعتیاد پرداخته و هم اکنون آماده انتشار است.

زندگی من به هیچ عنوان وابسته به نوشتن نیست،من معلم بازنشسته هستم و در گذشته اشعاری با عناوین(سیم پیام)،(نماز)و(دو کاج)را قالب کتاب های درسی دوران ابتدایی به جامعه ارایه کرده ام،در حال حاضر هم شعر (کتاب)را در کتاب درسی سال پنجم ابتدایی چاپ کرده ام.

به نظر من ادبیات ما خوشبختانه مشکلی ندارد زیرا استقبال شاعران از ادبیات خوب بوده و این استقبال مورد تایید مقام معظم رهبری هم است،روی این اصل شاعران جوانی که توان پرداخت هزینه چاپ کتاب را دارند کتاب چاپ میکنند و این کتاب ها هم خوشبختانه به فروش میروند.

ما در شهرستان ها پخش کتاب نداریم،چاپ کتاب برای جوان ها نمی ارزد زیرا موسساتی هستند که یک الی دو میلیون از شاعران میگیرند و قیمت بالایی روی جلد کتاب میزنند به طور مثال در حال حاضر کتاب (خوب نیست)سروده(طاهر سالار آبادی )با 56 صفحه به قیمت 7000تومان به فروش میرسد در حالی که کتاب من که با عنوان (از سال های دور و نزدیک)چاپ و منتشر شده با قیمت3500تومان فروخته میشود یعنی اگر قرار بود کتاب من هم با همان شرایط کتاب (خوب نیست)منتشر شود امروز باید با قیمت 20000تومان به فروش میرسید،این اجحاف ها هست.

به نظر من شایسته کار نشر آثار شاعران این است که ناشر اثر نویسنده را گرفته و پس از چاپ آن حق التالیفی به شاعر یا نویسنده بدهد البته پرداخت این حق التالیف شرط دارد و شرط آن این است که شاعر شناخته شده باشد اما برخی از شاعران ادیتور خود را دارند.

اهل قلم به معنای گوینده،سراینده و نویسنده بوده و اهل قلم آنها هستند که نقطه اتکایشان برای بیان شخصیتشان نوشتن بوده بنابر این اهل قلم را دیگران باید تعریف کنند و این تعریف به نوع کار آن نویسنده برمیگردد،همانطور که برخی از افراد درگذشته هنوز کتابهایشان پرفروش است.

کتاب، دوست، راهنما و پرورش دهنده احساس و اندیشه انسان است،قلم هم معنایی مشابه با کتاب دارد و این تعریف به نوعش هممربوط نیست منتها هر گوینده و شاعری باید کاغذ و مدادی به همراه داشته باشد چون شعر یکباره می آید و سوژه ها هم در همین جامعه جریان دارند.

تلویزیون،دشمن فهم انسانی و تعمق،تفکر و اندیشه بوده و حتی اگر آنکه نشان میدهد مو به مو از روی کتابی چون بی نوایان ساخته تعمق روی فهم موضوع دور میکند.

به نظر من که به هیچ وجه مخالف صنعت سینما نیستم سینما صنعت است و گاهی هنر میشود و در فیلمها اکثر بازی ها تقلید واقعیت هستند البته فیلم های مستند و کوتاه معناگرایانه تر هستند.

انتهای پیام/