این کمک به وسیله «فریب زیرکانه» بیمار در دنیای مجازی اتفاق میافتد.
بر این اساس که اندام مبتلا در بیماران سکته مغزی در این نرم افزار شبیه سازی شده است و به بیمار گفته میشود که با آن کار کند.
محققان اسپانیایی نشان دادهاند هنگامی که بیماری بر روی صفحهی نمایش اندام مبتلا را مشاهده میکند با آن کار می کند و شانس بیمار در استفاده از آن اندام، در زندگی روزانه، افزایش مییابد.
بر اساس این گزارش، شانس بهبودی بسیار مهم است، زیرا بیماران سکته مغزی اغلب، اندامی مبتلا دارن که ممکن است تا پایان عمر از کل بدن ضعیفتر باشد.
در ادامه این گزارش آمده است، موسسه خیریه سکتهی مغزی از این طرح استقبال کرده است و خواستار تحقیقات بیشتر روی آن شده است.
در این مطالعه، از 20 بیمار سکتهی مغزی تست گرفته شده است و محققان متوجه شدهاند کار فضای مجازی، باعث شده است که به صورت ناخودآگاه حرکت اندامهای معلول در بیماران سریعتر و دقیقتر انجام شود.
در ایننرمافزار دست و پای مجازی قرار داده شده است و در بیماران خواسته میشود که با آن به عنوان یک عضو خود کارهایی را انجام دهند.
این مطالعات نشان داد تنها با ده دقیقه استفاده از این سیستم مجازی، در بیمار تغییرات قابل توجهی در چگونگی استفاده از اندام مبتلا ایجاد شده است.
خانم روبیو از بخش آزمایشگاه مصنوعی ( هوش، عاطفه و تیمهای شناختی) در دانشگاه اسپانیایی Pompeu Fabra میگوید: این درمان میتواند یک چرخهی کامل باشد بدین صورت که در آن بازخورد مثبت و استفاده از بازوی مجازی سبب میشود عملکرد متحد فعال شود و به صورت خود به خودی بازوی فرد در مغزش هدایت کند.
وی ادامه داد: بیمارانی که جذب این طرح میشود و به آموزش و یادگیری علاقه زیادی دارند شانس موفقیت بیشتری دارند.
وی افزود: به طور متوسط شانس یک گروه 20 نفره بیمار (Paretic) یا نیمه فلج در بر داشتن چیزی به صورت مستقیم قبل از انجام طرح 35 درصد میرسد که فرد بیمار، به یک فرد سالم بسیار نزدیک می شود.
پروفسور پل ورسچر نویسنده این مطالعه و رهبر گروه تحقیقاتی در اینباره گفت: برنامههایی برای دیدن اثرات این آزمایش بر روی بیماران در دراز مدت و در زندگی روزانه بیماران پیش بینی شده است.
رئیس انجمن سکته افزود: این نوع توانبخشی فیزیکی میتواند به طور یقین به بیماران سکته ی مغزی کمک کند.
نتایج این مطالعه مقدماتی نشان می دهد که قدرت دنیای مجازی میتواند در آینده برای کمک به بیماران سکتهی مغزی به کار و بدین گونه که اعتماد به نفس در خود فرد و همچنین در اندام ضعیف این بیماران به وجود میآورد و درنتیجه بازیابی اندامهایی که از کار افتادهاند را تسریع میکند.
انتهای پیام/