متن این بیانیه به شرح زیر است:
«بسم الله الرحمن الرحیم
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَی نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا
از میان مؤمنان مردانیاند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند برخی از آنان به شهادت رسیدند و برخی از آنها در همین انتظارند و هرگز عقیده خود را تبدیل نکردند « آیه۲۳ سورهاحزاب»
حماسه هشت سال دفاع جانانه ایرانیان از استقلال و تمامیت ارضی کشور با گذشت سالها از آغاز آتشبس میان دو دولت درگیر جنگ، هنوز به سان رویدادی جاری و زنده آبستن وقایعی است که هر یک از رشادت و ایثار ملتی مظلوم حکایت دارند. روزهای جنگ هشت ساله، چه آنها که راوی شکستهای تلخ و هولناکاند و چه آنها که خبر از پیروزی و نصرت دارند، جملگی صبوری و مقاومت ملتی را فریاد میزنند که در برابر هجمه ناجوانمردانه ائتلافی بینالمللی علیه ندای حقخواهانه انقلاب مردم ایران، از جان و تن مایه گذاشتند تا عزت ملت و اسلام لگدمال چکمههای بیگانگان نشود. بیشک اگر پیوند عاشقانه آحاد مردم با نظام برآمده از خون و مجاهدت فرزندانشان نبود، امروز سرنوشت دیگری بر مرزهای این کشور رقم میخورد. آینده شومی که تنها و تنها به واسطه وحدت عمیق و ریشهدار دولت و ملت و فضل الهی (یدالله مع الجماعه) زیر برگههای تاریخ رقم نخورد.
روزهای اخیر، خبر پیداشدن 175 غواص شهید عملیات کربلای 4 که با وضعیتی غیرانسانی به شهادت رسیدهاند، بار دیگر خاطرات تلخ روزگار خمپاره و خون را تداعی کرد. کربلای 4 اما در خاطره جمعی ایرانیان یادآور خاطره غمانگیز مفقودان، شهدا و جانبازانی وسیع است که امروز این غواصان شهید گوشهای از آن تراژدی بزرگ را نمایندگی میکنند. اما آن فرزندان رشید و دلاور ایران که به گونهای سبعانه توسط دشمن بعثی به شهادت رسیدند، با اجساد مطهر خود پیام دیگری نیز به همراه آوردهاند: پیام آنان همان پیام مظلومیت است که در واقعه کربلا از کوفه تا مدینه در گوش آنان که ندای حق را نشنیدند و کربلا را در کربلا تنها گذاشتند پیچیده بود. پیام این 175 تن شهید، پیام زیستن در کنار هم و مردن برای هم است. پیام آن دست بستگان عزتی است که با دستان خالی و بسته میتوان از چنگال زورگویان ربود، پیام آن تنهایی که به اسارت مردهاند، پیام آزادی است. پیکرهای مطهر ایشان مظلومیت، عزت و آزادی را فریاد میزنند و جز این چه معنایی میتوان برای آن کشتار غیرانسانی و شهادت روحانی متصور بود؟
تشییع پیکرهای پاک شهدای دفاع مقدس همواره محملی برای یادآوری روزگاران رشادت و اتحاد است. دستمایه قرار دادن این فرصت ناب برای مقاصدی سیاسی چیزی جز تهی کردن واقعه از معنای راستین خود نیست. افسوس که عدهای بدون آیندهنگری از هر آنچه برای آحاد ملت ارزشمند است، وسیلهای برای مقاصد سیاسی خود میسازند. اصلاح رویکرد به سرمایههایی که در روزگار یگانگی دولت و ملت به دست آمدهاند و میتوانند برای بزنگاههای دشوار این مرز و بوم همان یگانگی و اخوت را به بار آورند، حداقلهایی است که باید تمام ارکان نظام و جبهههای سیاسی بدان پایبند باشند. «شهدا» متعلق به هیچ گروه و زمانهی ویژهای نیستند. آنها معنای زیست همدلانه در روزگاری نه چندان دور هستند. باشد که آن واقعیتها را از معنای حقیقی خود دور نکنیم.
والسلام علیکم
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علومپزشکی تهران»
انتهای پیام