به گزارش خبرنگار
حوزه تجارت گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، صحبت از مشکلات و موانع تولیدکنندگان حرف جدیدی نیست و این قصه سالیان سال ادامه دارد به طوری که هم اکنون بسیاری از چالشها پیش روی تولیدکنندگان قرار گرفته است.
این در حالیست که مسئولان خبر از رشد صنعت در سال گذشته را میدهند اما، درد و دلهای تولیدکنندگان خبر از موضوع دیگری را میدهد.
بر اساس این گزارش؛ در رشد یا رکود صنعت عوامل بسیاری از جمله سیاستهایی که توسط دولت اتخاذ میشود و همچنین نرخ بانکی و حتی روابط با سایر کشورها تاثیرگذار است.
به گفته تولیدکنندگان تصمیمات دولت موجب شده تا هزینههای تولید چندبرابر افزایش یابد و این در حالی است که نه تنها مالیات کاهش نیافته بلکه هیچگونه مشوقهای صادراتی نیز به تولیدکنندگان پرداخت نشده است.
همچنین موضوع دیگری که در برابر صادرکنندگان و تولید کنندگان قد علم کرده بحث جرایم صادراتی است که به دلیل تفاوت نرخ ارز مبادلاتی و ارز صادراتی در سالهای گذشته از طرف دولت برای صادرکنندگان وضع شده است.
محمدی یک تولیدکننده نایلون و پلاستیک با اشاره به موانع برسر راه صنعتگران معتقد است که دولت سرمایه پنهانی دارد که میتواند از این سرمایه به نفع تولید استفاده کند.
وی افزود: متاسفانه در بخش صنعت دولت به جای کمک به زیر شاخهها و صنایع پایین دستی تنها به سرشاخهها کمک میکند .
به گفته محمدی در بخش پتروشیمی منابع گازی را به سهولت در دسترس این بخش قرار میدهند و این در حالی است که به تولید کنندگان حتی یک کانتینر مواد برای ده روز بدون ضمانت نامه فروخته نمیشود و با فرمول بهره بانکی آن را به دست تولیدکننده میرسانند.
وی با اشاره به مشکلات بانکی گفت: در حالیکه بانکها به تولیدکنندگان وام ارزی میدهند اما به صورت ریالی و با 8 تا ده درصد بهره آن را پس میگیرند.
محمدی تصریح کرد: ما در داخل کشور دچار خود تحریمی نیز هستیم و اگر روزی تحریمها برداشته شود باید فکری هم به حال خود تحریمی کرد.
وی ادامه داد: نیازی نیست که دولت به تولیدکنندگان پول بدهد بلکه میتواند با توجه به عملکرد تولیدکنندگان جهت استفاده از تسهیلات به آنها اعتبار ببخشد.
***حکایت حال ناخوش این روزهای کارگران
مشکلات تولید و تولیدکنندگان تمامی ندارد و این تنها یک روی سکه است اگر چه برخی از عوامل موجب سنگاندازی هایی در این بخش شده و صنعتگران را با مشکل مواجه کرده اما میتوان گفت در پشت این گلهها و شکایتها داستان غم انگیز دیگری زیر سایه خواب غفلت مسئولان در حال رقم خوردن است.
طرف دیگر این داستان کارگرانی هستند که در کارخانههایی دور از شهر با امکاناتی محدود و با حقوقی ناچیز در حال کار هستند.
اگر از دوری راه و سایر مشکلات فاکتور بگیریم تنفس در هوای الوده بسیاری از این کارخانهها حتی برای چند دقیقه عذابآور است و این در حالی است که کارگران بیش از هشت ساعت از شبانه روز را در این فضا بدون حتی یک ماسک در حال عرق ریختن هستند.
با وجود سختی کار این کارگران، کارفرمایان و یا همان به اصطلاح تولیدکنندگانی که مدام از دولت انتقاد میکنند و انتظار دارند تا فرش قرمزی برایشان پهن شود تنها به حقوقی ناچیز به این کارگران بسنده کرده و به محض اینکه هزار تومان از سود میلیاردیشان کم میشود اقدام به تعدیل نیرو میکنند.
این تنها گوشهای از حال خراب این روزهای کارگران کارخانههای بزرگ است و اگر حال تولید در این روزها خراب است شاید ناشی از بغضی است که در گلوی کارگران در حال ترکیدن است.
اگر چه توجه به تولید و حمایت از صنعت و صنعتگران موجب رونق اقتصادی در کشور میشود اما باید گاهی اوقات به کمی آنطرف تر نیز نگاه شود به جاییکه یک کارگر از صبح تا شب برای تامین مایحتاج خود در فضایی که حتی کوچکترین امکانات بهداشتی در آن وجود ندارد کار کند تا با حقوق ناچیزی که دریافت میکند در برابر خانواده خود شرمنده نباشد.
این گزارش میافزاید: دولت میتواند تدبیری اتخاذ کند که یکی از شرایط تولیدکننده و یا صادرکننده برتر شدن میزان توجه و حمایت از کارگران باشد تا شاید توجه به این قشر زحمتکش بیشتر شود .
انتهای پیام/