به گزارش خبرنگار حوزه راديو تلويزيون گروه فرهنگی  باشگاه خبرنگاران؛ شب گذشته در ششمین روز از ماه مبارك رمضان، بار دیگر «ماه عسل» در لحظات عرفانی مهمان خانه ی روزه داران شد.

باز هم احسان علیخانی رصدی بر اخبار باشگاه خبرنگاران داشت. مستندی پخش شد كه از زاویه ای به زندگی پروفسور سمیعی حاذق ترین جراح مغز و اعصاب پرداخته بود و از جهتی با قصه و موضوع برنامه ارتباط داشت. پروفسوری كه با تمام تخصصش نسبت به ایران و كشورش ادای دین دارد، این مستند گزارشی بود كه چندی پیش توسط باشگاه خبرنگاران تهیه و از مجله خبری اخبار شبكه یك پخش شده بود. پیش از این نیز علیخانی در برنامه نوروزی «بهار نارنج» با دعوت از بیژن اشکور کیایی معروف به بیژن شیب یکی از سوژه های گزارش باشگاه خبرنگاران نگاهی ویژه به اخبار این خبرگزاری داشت.

احسان علیخانی پس از سلام و تشكر از ادب تماشاگران حرفه ای و كسانی كه با دقت برنامه را رصد می كنند،گفت: باعث فخر ماست كه مخاطبان «ماه عسل» نسبت  به روایت قصه های مهمانان حساس تر از ما هستند،خوش به حال ما به خاطر داشتن شما.

در پخش آیتم روز گذشته مشخص شد خیری خانه  ای برای عقیل هشت ساله و پدر و مادرش مهمان روز گذشته فراهم خواهد كرد بنابراین وقتی تندیس «ماه عسل» را به دستان عقیل دادند، او گفت این تندیس را در  خانه ی جدیدم می گذارم.

اما نوبت به روایت قصه ی جدیدی از«ماه عسل» رسید و در پس دكور ماه عسل در كنار پنج مهمان فرعی دو مهمان اصلی در روبروی مجری برنامه نشستند تا روایتگر بخشی از قصه ی زندگی شان باشند.

یك زوج همراه با پنج فرزند و چهار نوه به عنوان مهمان روز ششم «ماه عسل» حضور یافتند که البته یك فرزند دختر و یك نوه شان را بر اثر ماجرایی از دست داده بودند.

ماجرای قصه ی آنها از جایی شروع می شود كه دختربزرگ آنها به همراه شوهر و دو فرزندش قصد اقامت به استرالیا را در ذهن می پروراندند به گونه ای كه مخالفت های خانواده نیز آنها را از تصمیمشان باز نمی دارد، بنابراین ابتدا به صورت قانونی به اندونزی می روند اما از آنجا به طور غیر قانونی و با لنج  قصد رفتن به استرالیا را داشتند كه در دریا غرق می شوند، پس از گذشت چند روز از سفر آنها نوه ی ده ساله شان با آنها تماس می گیرد كه پدر و مادر و خواهرم غرق شدند و من زنده ماندم بنابراین پدر دختر بعد از پیگیری های بسیاری موفق می شود پس از 72 روز به اندونزی برود و نوه خود را به ایران برگرداند.

از قضا آن كشتی ١٠٥ سرنشین داشته و از این تعداد تنها نوه ده ساله این خانواده و یك كودك لبنانی ٧ساله زنده مانده اند.

این زن و شوهر در پایان علت حضورشان را در «ماه عسل» اینگونه عنوان كردند: آمده ایم تا از كسانی كه چنین تصمیمی دارند خواهش كنیم با دید باز به این مسئله نگاه كنند و خانواده ها رو داغدار نكنند.

مهمانان فرعی برنامه كه در واقع قصه شان بی ربط به قصه ی اصلی نبود در ابتدا پسری بود كه به قول خودش برای آرامش و آسایش قصد رفتن به استرالیا را داشته و كسی كه قرار بوده او را در این مسیر كمك كند كلاهبردار از آب در می آید. 

مهمان دیگر با شغل آرایشگری دو سال در استرالیا به صورت قانونی زندگی كرده اما به خاطر همسر و خانواده اش به ایران بازگشته است و مهمانان بعدی دو برادری بودندكه قصد اقامت برای كار به استرالیا را داشتند. 

در انتها هم خانمی كه علی رغم هفت ماه زندگی در امریكا، به ایران برگشته، به قول خودش دلش حتی برای اذان ایران هم تنگ شده بود.

پس از پخش پیام های بازرگانی مهمان جدیدی جایگزین دو مهمان قبلی شد. دكتر و روانشناسی كه از سال ١٣٤٧ در سن ١٢ سالگی به آلمان رفته و در آن كشور تحصیل كرده بود. این پزشك علی رغم اینكه استاد دانشگاه مونیخ و معاون دپارتمان جراحی قلب بوده بعد از گذشت سی سال به ایران بازگشت.

این دكتر هدفش را از بازگشت به ایران اینگونه بیان كرد: احساس می كنم دینی به مملكتم دارم و باید این دین را ادا كنم.

در پایان ماه عسل علیخانی با اشاره به مهمانان و موضوع آنها گفت: اگر بخواهیم شاید همه ی ما كنار همدیگر صد تا دلیل برای رفتن از ایران پیدا كنیم اما داشتن یك دلیل برای ماندن كافی است تا دلمان را محكم كند برای ماندن،آن هم خاك و هویت ماست، دم آنهایی گرم، كه رفتند و هرچه آموختند خرج این خطه می كنند.

گزارش از سمیه مردانی

انتهای پیام/