یادداشت/
دست پخت جدید آشپز غاصب با چاشنی زبان!/ سینمای اسرائیل و یك «باباجون» فارسی!
اسرائیلی‌ها هر کاری بکنند قطعاً نیت خیری برای ما ندارند و حالا اولین فیلم فارسی زبان اسرائیلی، داخل مرزهای رژیم اشغالگر قدس جلوی دوربین رفته است.
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران - میلاد جلیل‌زاده؛ اسرائیلی‌ها هر کاری بکنند قطعاً نیت خیری برای ما ندارند.اولین فیلم فارسی زبان اسرائیلی، داخل مرزهای رژیم اشغالگر قدس در حالی جلوی دوربین رفته که به نظر می‌رسد خبررسانی قطره چکانی از این پروژه، مواد لازم را برای کشف کامل هر نوع توطئه‌ی احتمالی در پس آن، به هیچ کس ندهد، اما حتی اگر این پیش فرض را کنار بگذاریم که صهیونیست‌ها هر اقدامشان قطعاً حاوی نیت‌های سوئی علیه ماست، باز هم در همین اطلاعات اندکی که از پروژه ساخت فیلم منتشر شده، موارد مشکوک فراوانی به چشم می‌خورد.
«بابا جون» که هم اکنون مراحل فیلم‌برداری‌اش را در صحرای نگو پشت سر می‌گذارد، فیلمی است که سناریوی آن را یوال دلشاد 43 ساله نوشته و خود او هم کارگردانی پروژه را بر‌عهده دارد و نوید نگهبان بازیگر ایرانی الاصل سریال ضد ایرانی «هوملند» نیز به همراه فرج الیاسی 73 ساله در نقش باباجون از جمله بازیگران اصلی این فیلم هستند .
این فیلم داستان کودکی به اسم آشر را روایت می‌کند که قصد دارد علیه سنت‌های نسل اندر نسل خانوادگی‌اش دست به شورش بزند.
آشر یک مهاجر ایرانی است که همراه خانواده به سرزمین‌های اشغالی آمده و یوال دلشاد این سناریو را بر اساس داستان زندگی خودش نوشته است.
حالا باید سؤال کرد گروهی که مخاطب هدف این فیلم هستند، شامل چه کسانی می‌شود؟
آیا ایرانی‌ها یا تمام فارسی زبانانی که در اقصی نقاط دنیا زندگی می‌کنند قرار است تماشاگر این فیلم باشند؟ در این صورت پیام و تأثیری که قرار است از تماشای «بابا جون» نصیب این افراد بشود چیست؟ علیه سنت‌های پدرانتان بشورید؟ سنت‌های پدران شما چندان هم قابلیت پایبندی را ندارند و یا؟!
البته از آنجا که صهیونیست‌ها سابقه‌ی حملات فراوانی به زیر‌ساخت‌های تمدن ایرانی را در کارنامه‌ی خود دارند، تمام این موارد دور از ذهن به نظر نمی‌رسند.
ساخت سری دوم فیلم «300» که کارگردان آن متولد اورشلیم و یک شهروند رژیم جعلی اسرائیل بود، تنها یکی از مواردی است که می‌تواند گواهی بر خصومت صهیونیست‌ها و قصد مجدانه‌ی آنها برای ضربه زدن به بنیان کهن الگویی ایران باشد، اما احتمال دیگری هم در مورد «بابا جون» قابل تصور است.
ممکن است بسیاری از یهودیان ایرانی تباری که توسط صهیونیست‌ها برای مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی ترغیب شده‌اند و اکنون در آن منطقه ساکن هستند، هنوز یک دل در گرو موطن اصلی خودشان داشته باشند و این موضوع می‌تواند برای دولتمردان رژیم غاصبی مثل اسرائیل خطرناک باشد.
از این روست که اِلیت غاصب صهیونیستی باید دست به کار ساخت آثاری بشود که این گروه از مهاجران را حد‌‌الامکان از ریشه‌های آبا و اجدادی و سرزمینی خودشان جدا کند.
نمونه‌ی این پروژه قبلاً برای یهودیانی که از اروپا و قاره‌ی آمریکا به اسرائیل مهاجرت کرده بودند بیان شده است و پرواضح می‌نماید رژیمی که کاملاً باسمه‌ای و خود‌خوانده به وجود آمده و بالطبع هسته‌ی ملت باوری میهنی نمی‌تواند در هیچ کدام از لایه‌های اجتماع آن وجود داشته باشد، بر خود لازم و ضروری خواهد دید که از روش سلبی برای ایجاد ماژور اجتماعی استفاده کنند.
دولتمردان قرارگاه غصبی صهیونیسم مجبورند از تمامی ساکنان سرزمین‌های اشغالی ملیت زُدایی کنند تا اختلاف الوان و چند گونگی قومیتی باعث تشتت در داخل مرزهای این رژیم نشود.
پیش از این هم اختلاف میان دو قومیت اشکنازی که به تلمود فلسطینی وفادار‌ترند و دارای شناسنامه‌ی رژیم صهیونیستی‌اند و قوم سفاردین که مهاجرانی اسپانیایی و دوشناسنامه‌ای هستند، باعث ایجاد گسل‌هایی در داخل مرزهای اسرائیل شده بود و صهیونیست‌ها توسط ابزار‌های تبلیغاتی گوناگون تلاش‌های زیادی را برای پرکردن این شکاف‌ها انجام دادند.
اما احتمال سوم درباره قصد و انگیزه‌ای که اتاق فکر جنگ روانی اسرائیل می‌تواند از ساخت فیلمی مثل «بابا جون» پیگیری کند را باید از ترکیب دو احتمال قبلی بدست آورد.
آنها می‌خواهند هم از فارسی زبانان تمام دنیا (و به خصوص ایرانی‌ها) هویت کهن‌شان را بگیرند و هم از داخل مرزهای غصبی‌شان ارتباط کسانی که تماس و احساسی با این تمدن داشته‌اند را با چشمه‌ی اصلی قطع کنند و برای همین است که می‌بینیم معمولاً هرکاری که آنها علیه ما انجام می‌دهند به نوعی با موضوع و مسئله‌ی تاریخ و سنت‌های کهن مرتبط است.
به یاد بیاوریم جملات بنیامین نتانیاهو را که حدود 15 ماه پیش در گفتگو با شبکه سلطنتی انگلستان بیان شد.نتانیاهو که همان روز‌ها بعد از سخنرانی‌اش در سازمان ملل متحد ، توسط وزیر خارجه‌ی کشورمان، منزوی‌ترین رهبر دنیا خطاب شده بود در صحبت‌هایی که با شبکه تلویزیونی بی‌بی‌سی داشت گفت: (من هنوز دانشجوی تاریخ ایران هستم) و همین جمله نشان می‌دهد که آنها کجا را نشانه گرفته‌اند.
انتهای پیام/
