به گزارش خبرنگار کلینیک  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران؛ عدس سرشار از آلبومین ، هیدارت کربن چربی ، مواد معدنی و آب و سلولز است. از سری مواد معدنی عدس میتوان به پتاسیم ، فسفر ، منیزیم ، کلسیم و آهن اشاره کرد. ویتامین های موجود در عدس C ، PP ، B2 ، B1 و A می باشند. عدس برای دفع سموم بسیار مناسب است زیرا پتاسیم موجود در آن باعث فعالیت زیاد کلیه می شود.

عدسها، عضوی كوچك ولی مغذی از خانواده گیاهان بُنشنی هستند كه منبع بسیار خوبی از فیبرهای كاهش دهنده كلسترول‌اند كه نه تنها كمك به كاهش كلسترول می‌كنند بلكه خاصیت تنظیم قندخون هم دارند زیرا فیبر بالای آنها از افزایش قندخون بعد از خوردن یك وعده غذایی جلوگیری می‌كنند. عدسها همچنین حاوی 6 ماده معدنی مهم، 2 ویتامین B و همچنین پروتئین بدون، چربی می‌باشند.

گر جدول فیبرهای موجود در غذاها را بررسی كنید، می‌بینید كه گیاهان بُنشنی از دیگر حبوبات در صدر جدول قرار دارند. عدسها مثل دیگر حبوبات غنی از فیبرهای غذایی هستند چه از نوع قابل جذب و چه از نوع غیر قابل جذب. فیبرهای قابل جذب،یك ماده ژله مانندی در دستگاه گوارش ایجاد می‌كنند كه سبب دفع صفرا (حاوی كلسترول ) می‌گردد و آن را به خارج از بدن می‌برد.

بررسی تحقیقات نشان داده‌اند كه فیبر غیر قابل جذب نه تنها كمك به افزایش مقدار مدفوع و جلوگیری از یبوست می‌كند بلكه كمك به جلوگیری از بیماری های گوارشی مانند سندرم روده‌ای تحریك پذیر و التهاب روده‌ای نیز می‌كند.

اگر قلبتان را دوست دارید، عدس بخورید.
در بررسی الگوهای غذایی به دست آمده و خطر مرگ در بیمارهای قلبی، محققان روی بیش از 16000 انسان میانسال در آمریكا، فنلاند، نیوزلند، ایتالیا، یوگسلاوی، یونان و ژاپن به مدت 25 سال تحقیق كردند. الگوهای غذایی شاخص شامل موارد زیر بود: مصرف بالای محصولات لبنیاتی در اروپای شمالی، مصرف بالای گوشت در آمریكا، مصرف بالای سبزیجات، گیاهان بُنشنی، ماهی و شراب در اروپای جنوبی و مصرف بالای غلات، سویا و ماهی در ژاپن.

هنگامی ‌كه محققان این اطلاعات را در رابطه با خطر مرگ در بیماریهای قلبی تجزیه و تحلیل كردند به این نتیجه رسیدند كه گیاهان بُنشنی 82% خطر این بیماریها را كاهش می‌دهد. مقاله چاپ شده با عنوان"‌تاریخچه طب داخلی" ثابت كرده‌اند كه خوردن غذاهایی با فیبر بالا از قبیل عدسها كمك به جلوگیری از بیماریهای قلبی می‌كند. تقریباً 10000 بزرگسال آمریكایی به مدت 19 سال در این تحقیق شركت كرده‌اند.

كسانی كه غذاهایی با بیشترین فیبر، 12 گرم در روز، می‌خورند 12% كمتر دچار بیماری سكته قلبی و 11% كمتر دچار بیماری قلبی- عروقی در مقایسه با كسانی كه 5 گرم در روز فیبر می‌خورند می‌شوند. كسانی كه بیشترین مصرف فیبرهای غذایی قابل جذب در آب را می‌خورند 15% خطر ابتلا به بیماری و 10% خطر بیماریهای قلبی- عروقی در آنها كاهش می‌یابد.

نقش عدس در سلامتی قلب نه تنها به دلیل فیبرهای آن بلكه بعلت مقادیر قابل ملاحظه‌ای ازفولات( Folate) و منیزم آن است.

Folate به كاهش هموسیستئین كمك می‌كنند، آمینواسیدی كه یك محصول میانی در فرآیند متابولیكی مهمی ‌بنام چرخه متیلاسیون است. هنگامی‌كه Folate همانند ویتامین 6 Bجمع می‌شود، هموسیستئین سریعاً به سیستین یامتیونین كه هر دو اسید آمینه ،بی خطر هستند تبدیل می‌شود.

هنگامی‌كه ویتامینهای B وجود ندارند، مقدار هموسیستئین در جریان خون افزایش می‌یابد، كه هموسیستئین به دیواره‌های سرخرگ آسیب می‌رساند كه یكی از عوامل خطر ابتلا به بیماریهای قلبی است. منیزم عدس مزایای دیگری برای قلب دارد. منیزم خود یك ضد رسوب كلسیم به شمار می‌آید. هنگامی‌ كه مقدار منیزم به اندازه كافی است،

سیاهرگها و سرخرگها به راحتی تنفس می‌كنند كه باعث كاهش سختی رگ می‌شود و خون، اكسیژن و مواد غذایی در كل بدن جریان می‌یابد. مطالعات نشان داده است كه كمبود منیزم نه تنها باعث حمله قلبی بلكه به دنبال حمله قلبی، كمبود منیزم كافی باعث آزاد شدن رادیكال آزاد می‌شود كه منجر به صدمه به قلب می‌شود.

عدس به شما انرژی برای سوزاندن می‌دهد در حالی كه قندخون را تثبیت می‌كند. فیبر قابل جذب علاوه بر تأثیرات مفید روی سیستم گوارشی و قلب، به تنظیم مقدار قندخون نیز كمك می‌كند. اگر شما مقاومت به انسولین، كاهش قندخون یا دیابت دارید، گیاهان بُنشنی مثل عدس برای تنظیم قند خون مؤثر هستند كه انرژی پایداری را باعث می‌شوند. بررسی غذاهایی با فیبر بالا و میزان قند خون نشان داده‌است كه این غذاها فواید چشمگیری دارند.

محققان دو گروه مردم با دو نوع رژیم غذایی را مقایسه كردند كه غذاهایی با فیبرهای متفاوت مصرف می‌كردند. یك گروه رژیم دیابتی آمریكایی استاندارد داشتند كه شامل 24 گرم فیبر در روز بود در حالی كه گروه دیگر رژیم 50 گرم فیبر در روز داشتند. آنهایی كه رژیم با فیبر بالا داشتند ‌گلوكز پلاسما (قندخون) و انسولین (هورمونی كه قندخون را از سلولها می‌گیرند ) بسیار کمی در آنها داشتند. گروه فیبر بالا كلسترولشان حدود 7% و مقدار تری گلیسرید آنها به 2/10% (VLDL) و تراكم بسیار كم لی پروتئین (‌یكی از خطرناكترین شكل كلسترول) به 5/12% كاهش یافته است.