ترتیل جزء بیست و هشتم قرآن کریم با قرائت استاد کریم منصوری + متن و صوت
قرائت جزء بیست و هشتم قرآن کریم در روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان را با صدای استاد "کریم منصوری" می‌شنوید.
به گزارش گروه فیلم و صوت باشگاه خبرنگاران، قرائت جزء بیست و هشتم قرآن کریم در روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان را با صدای استاد "کریم منصوری" می‌شنوید.
سوره ۵۸: المجادلة |
| |
از
ميان شما كسانى كه زنانشان را ظهار مىكنند [و مىگويند پشت تو چون پشت
مادر من است] آنان مادرانشان نيستند مادران آنها تنها كسانىاند كه ايشان
را زادهاند و قطعا آنها سخنى زشت و باطل مىگويند و[لى] خدا مسلما
درگذرنده آمرزنده است | الَّذِينَ
يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ
أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا اللَّائِي وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَيَقُولُونَ
مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ | |
و
كسانى كه زنانشان را ظهار مىكنند سپس از آنچه گفتهاند پشيمان مىشوند بر
ايشان [فرض] است كه پيش از آنكه با يكديگر همخوابگى كنند بندهاى را آزاد
گردانند اين [حكمى] است كه بدان پند داده مىشويد و خدا به آنچه انجام
مىدهيد آگاه است | وَالَّذِينَ
يُظَاهِرُونَ مِن نِّسَائِهِمْ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُوا
فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مِّن قَبْلِ أَن يَتَمَاسَّا ذَلِكُمْ تُوعَظُونَ
بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ | |
و
آن كس كه [بر آزادكردن بنده] دسترسى ندارد بايد پيش از تماس [با زن خود]
دو ماه پياپى روزه بدارد و هر كه نتواند بايد شصت بينوا را خوراك بدهد اين
[حكم] براى آن است كه به خدا و فرستاده او ايمان بياوريد و اين استحدود
خدا و كافران را عذابى پردرد خواهد بود | فَمَن
لَّمْ يَجِدْ فَصِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ مِن قَبْلِ أَن
يَتَمَاسَّا فَمَن لَّمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّينَ مِسْكِينًا
ذَلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ
وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ | |
بىگمان
كسانى كه با خدا و فرستاده او مخالفت مىكنند ذليل خواهند شد همانگونه كه
آنان كه پيش از ايشان بودند ذليل شدند و به راستى آيات روشن [خود] را
فرستادهايم و كافران را عذابى خفتآور خواهد بود | إِنَّ
الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ كُبِتُوا كَمَا كُبِتَ
الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنزَلْنَا آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ
وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُّهِينٌ | |
روزى
كه خداوند همه آنان را بر مىانگيزد و به آنچه كردهاند آگاهشان مىگرداند
خدا [كارهايشان را] برشمرده است و حال آنكه آنها آن را فراموش كردهاند و
خدا بر هر چيزى گواه است | يَوْمَ
يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ
اللَّهُ وَنَسُوهُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ | |
آيا
ندانستهاى كه خدا آنچه را كه در آسمانها و آنچه را كه در زمين است
مىداند هيچ گفتگوى محرمانهاى ميان سه تن نيست مگر اينكه او چهارمين
آنهاست و نه ميان پنج تن مگر اينكه او ششمين آنهاست و نه كمتر از اين [عدد]
و نه بيشتر مگر اينكه هر كجا باشند او با آنهاست آنگاه روز قيامت آنان را
به آنچه كردهاند آگاه خواهد گردانيد زيرا خدا به هر چيزى داناست | أَلَمْ
تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ
مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا
خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِن ذَلِكَ وَلَا أَكْثَرَ
إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا
عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ | |
آيا
كسانى را كه از نجوا منع شده بودند نديدى كه باز بدانچه از آن منع
گرديدهاند برمىگردند و با همديگر به [منظور] گناه و تعدى و سرپيچى از
پيامبر محرمانه گفتگو مىكنند و چون به نزد تو آيند تو را بدانچه خدا به آن
[شيوه] سلام نگفته سلام مىدهند و در دلهاى خود مىگويند چرا به آنچه
مىگوييم خدا ما را عذاب نمىكند جهنم براى آنان كافى است در آن درمىآيند و
چه بد سرانجامى است | أَلَمْ
تَرَ إِلَى الَّذِينَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا
نُهُوا عَنْهُ وَيَتَنَاجَوْنَ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ
الرَّسُولِ وَإِذَا جَاؤُوكَ حَيَّوْكَ بِمَا لَمْ يُحَيِّكَ بِهِ اللَّهُ
وَيَقُولُونَ فِي أَنفُسِهِمْ لَوْلَا يُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ
حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِيرُ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد چون با يكديگر محرمانه گفتگو مىكنيد به [قصد]
گناه و تعدى و نافرمانى پيامبر با همديگر محرمانه گفتگو نكنيد و به
نيكوكارى و پرهيزگارى نجوا كنيد و از خدايى كه نزد او محشور خواهيد گشت
پروا داريد | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَيْتُمْ فَلَا تَتَنَاجَوْا
بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِيَتِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا
بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ | |
چنان
نجوايى صرفا از [القاآت] شيطان است تا كسانى را كه ايمان آوردهاند دلتنگ
گرداند و[لى] جز به فرمان خدا هيچ آسيبى به آنها نمىرساند و مؤمنان بايد
بر خدا اعتماد كنند | إِنَّمَا
النَّجْوَى مِنَ الشَّيْطَانِ لِيَحْزُنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَلَيْسَ
بِضَارِّهِمْ شَيْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ
فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد چون به شما گفته شود در مجالس جاى باز كنيد پس
جاى باز كنيد تا خدا براى شما گشايش حاصل كند و چون گفته شود برخيزيد پس
برخيزيد خدا [رتبه] كسانى از شما را كه گرويده و كسانى را كه دانشمندند [بر
حسب] درجات بلند گرداند و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي
الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ وَإِذَا قِيلَ انشُزُوا
فَانشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَالَّذِينَ
أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد هرگاه با پيامبر [خدا] گفتگوى محرمانه مىكنيد
پيش از گفتگوى محرمانه خود صدقهاى تقديم بداريد اين [كار] براى شما بهتر و
پاكيزهتر است و اگر چيزى نيافتيد بدانيد كه خدا آمرزنده مهربان است | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَاجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا
بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَةً ذَلِكَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَأَطْهَرُ
فَإِن لَّمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ | |
آيا
ترسيديد كه پيش از گفتگوى محرمانه خود صدقههايى تقديم داريد و چون نكرديد
و خدا [هم] بر شما بخشود پس نماز را برپا داريد و زكات را بدهيد و از خدا و
پيامبر او فرمان بريد و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است | أَأَشْفَقْتُمْ
أَن تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْوَاكُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ
تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا
الزَّكَاةَ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا
تَعْمَلُونَ | |
آيا
نديدهاى كسانى را كه قومى را كه مورد خشم خدايند به دوستى گرفتهاند آنها
نه از شمايند و نه از ايشان و به دروغ سوگند ياد مىكنند و خودشان [هم]
مىدانند | أَلَمْ
تَرَ إِلَى الَّذِينَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِم مَّا
هُم مِّنكُمْ وَلَا مِنْهُمْ وَيَحْلِفُونَ عَلَى الْكَذِبِ وَهُمْ
يَعْلَمُونَ | |
خدا براى آنان عذابى سخت آماده كرده است راستى كه چه بد مىكردند | أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ | |
سوگندهاى خود را [چون] سپرى قرار داده بودند و [مردم را] از راه خدا بازداشتند و [در نتيجه] براى آنان عذابى خفتآور است | اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ | |
در برابر خداوند نه از اموالشان و نه از اولادشان هرگز كارى ساخته نيست آنها دوزخىاند [و] در آن جاودانه [مىمانند] | لَن
تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُم مِّنَ اللَّهِ
شَيْئًا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ | |
روزى
كه خدا همه آنان را برمىانگيزد همانگونه كه براى شما سوگند ياد مىكردند
براى او [نيز] سوگند ياد مىكنند و چنان پندارند كه حق به جانب آنهاست
آگاه باش كه آنان همان دروغگويانند | يَوْمَ
يَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِيعًا فَيَحْلِفُونَ لَهُ كَمَا يَحْلِفُونَ
لَكُمْ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَى شَيْءٍ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ
الْكَاذِبُونَ | |
شيطان بر آنان چيره شده و خدا را از يادشان برده است آنان حزب شيطانند آگاه باش كه حزب شيطان همان زيانكارانند | اسْتَحْوَذَ
عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ أُوْلَئِكَ حِزْبُ
الشَّيْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ | |
در حقيقت كسانى كه با خدا و پيامبر او به دشمنى برمىخيزند آنان در [زمره] زبونان خواهند بود | إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ فِي الأَذَلِّينَ | |
خدا مقرر كرده است كه حتما من و فرستادگانم چيره خواهيم گرديد آرى خدا نيرومند شكستناپذير است | كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ | |
قومى
را نيابى كه به خدا و روز بازپسين ايمان داشته باشند [و] كسانى را كه با
خدا و رسولش مخالفت كردهاند هر چند پدرانشان يا پسرانشان يا برادرانشان يا
عشيره آنان باشند دوست بدارند در دل اينهاست كه [خدا] ايمان را نوشته و
آنها را با روحى از جانب خود تاييد كرده است و آنان را به بهشتهايى كه از
زير [درختان] آن جويهايى روان است در مىآورد هميشه در آنجا ماندگارند خدا
از ايشان خشنود و آنها از او خشنودند اينانند حزب خدا آرى حزب خداست كه
رستگارانند | لَا
تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ
مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءهُمْ أَوْ
أَبْنَاءهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَئِكَ كَتَبَ فِي
قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ
جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ
اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلَا إِنَّ
حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ | |
|
| |
اوست
كسى كه از ميان اهل كتاب كسانى را كه كفر ورزيدند در نخستين اخراج [از
مدينه] بيرون كرد گمان نمىكرديد كه بيرون روند و خودشان گمان داشتند كه
دژهايشان در برابر خدا مانع آنها خواهد بود و[لى] خدا از آنجايى كه تصور
نمىكردند بر آنان درآمد و در دلهايشان بيم افكند [به طورى كه] خود به
دستخود و دست مؤمنان خانههاى خود را خراب مىكردند پس اى ديدهوران عبرت
گيريد | هُوَ
الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن
دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنتُمْ أَن يَخْرُجُوا وَظَنُّوا
أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ
مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ
يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ
فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ | |
و اگر خدا اين جلاى وطن را بر آنان مقرر نكرده بود قطعا آنها را در دنيا عذاب مىكرد و در آخرت [هم] عذاب آتش داشتند | وَلَوْلَا أَن كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلَاء لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ | |
اين [عقوبت] براى آن بود كه آنها با خدا و پيامبرش در افتادند و هر كس با خدا درافتد [بداند كه] خدا سختكيفر است | ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَن يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ | |
آنچه درختخرما بريديد يا آنها را [دست نخورده] بر ريشههايشان بر جاى نهاديد به فرمان خدا بود تا نافرمانان را خوار گرداند | مَا قَطَعْتُم مِّن لِّينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِيُخْزِيَ الْفَاسِقِينَ | |
و
آنچه را خدا از آنان به رسم غنيمت عايد پيامبر خود گردانيد [شما براى
تصاحب آن] اسب يا شترى بر آن نتاختيد ولى خدا فرستادگانش را بر هر كه
بخواهد چيره مىگرداند و خدا بر هر كارى تواناست | وَمَا
أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ
مِنْ خَيْلٍ وَلَا رِكَابٍ وَلَكِنَّ اللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَن
يَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ | |
آنچه
خدا از [دارايى] ساكنان آن قريهها عايد پيامبرش گردانيد از آن خدا و از
آن پيامبر [او] و متعلق به خويشاوندان نزديك [وى] و يتيمان و بينوايان و
درراهماندگان است تا ميان توانگران شما دست به دست نگردد و آنچه را
فرستاده [او] به شما داد آن را بگيريد و از آنچه شما را باز داشت بازايستيد
و از خدا پروا بداريد كه خدا سختكيفر است | مَّا
أَفَاء اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ
وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ
السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاء مِنكُمْ وَمَا
آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا
وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ | |
[اين
غنايم نخست] اختصاص به بينوايان مهاجرى دارد كه از ديارشان و اموالشان
رانده شدند خواستار فضل خدا و خشنودى [او] مىباشند و خدا و پيامبرش را
يارى مىكنند اينان همان مردم درست كردارند | لِلْفُقَرَاء
الْمُهَاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ
يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا وَيَنصُرُونَ اللَّهَ
وَرَسُولَهُ أُوْلَئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ | |
و
[نيز] كسانى كه قبل از [مهاجران] در [مدينه] جاى گرفته و ايمان آوردهاند
هر كس را كه به سوى آنان كوچ كرده دوست دارند و نسبت به آنچه به ايشان داده
شده است در دلهايشان حسدى نمىيابند و هر چند در خودشان احتياجى [مبرم]
باشد آنها را بر خودشان مقدم مىدارند و هر كس از خست نفس خود مصون ماند
ايشانند كه رستگارانند | وَالَّذِينَ
تَبَوَّؤُوا الدَّارَ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ
هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا
أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ
وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ | |
و
[نيز] كسانى كه بعد از آنان [=مهاجران و انصار] آمدهاند [و] مىگويند
پروردگارا بر ما و بر آن برادرانمان كه در ايمان آوردن بر ما پيشى گرفتند
ببخشاى و در دلهايمان نسبت به كسانى كه ايمان آوردهاند [هيچ گونه] كينهاى
مگذار پروردگارا راستى كه تو رئوف و مهربانى | وَالَّذِينَ
جَاؤُوا مِن بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا
وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي
قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ | |
مگر
كسانى را كه به نفاق برخاستند نديدى كه به برادران اهل كتاب خود كه از در
كفر درآمده بودند مىگفتند اگر اخراج شديد حتما با شما بيرون خواهيم آمد و
بر عليه شما هرگز از كسى فرمان نخواهيم برد و اگر با شما جنگيدند حتما شما
را يارى خواهيم كرد و خدا گواهى مىدهد كه قطعا آنان دروغگويانند | أَلَمْ
تَر إِلَى الَّذِينَ نَافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ
كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ
مَعَكُمْ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِن قُوتِلْتُمْ
لَنَنصُرَنَّكُمْ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ | |
اگر
[يهود] اخراج شوند آنها با ايشان بيرون نخواهند رفت و اگر با آنان جنگيده
شود [منافقان] آنها را يارى نخواهند كرد و اگر ياريشان كنند حتما [در جنگ]
پشتخواهند كرد و [ديگر] يارى نيابند | لَئِنْ
أُخْرِجُوا لَا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِن قُوتِلُوا لَا
يَنصُرُونَهُمْ وَلَئِن نَّصَرُوهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا
يُنصَرُونَ | |
شما قطعا در دلهاى آنان بيش از خدا مايه هراسيد چرا كه آنان مردمانىاند كه نمىفهمند | لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِي صُدُورِهِم مِّنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُونَ | |
[آنان
به صورت] دسته جمعى جز در قريههايى كه داراى استحكاماتند يا از پشت
ديوارها با شما نخواهند جنگيد جنگشان ميان خودشان سخت است آنان را متحد
مىپندارى و[لى] دلهايشان پراكنده است زيرا آنان مردمانىاند كه
نمىانديشند | لَا
يُقَاتِلُونَكُمْ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرًى مُّحَصَّنَةٍ أَوْ مِن وَرَاء
جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا
وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُونَ | |
درست مانند همان كسانى كه اخيرا [در واقعه بدر] سزاى كار [بد] خود را چشيدند و آنان را عذاب دردناكى خواهد بود | كَمَثَلِ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَرِيبًا ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ | |
چون حكايتشيطان كه به انسان گفت كافر شو و چون [وى] كافر شد گفت من از تو بيزارم زيرا من از خدا پروردگار جهانيان مىترسم | كَمَثَلِ
الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ
إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ | |
و فرجام هردوشان آن است كه هر دو در آتش جاويد مىمانند و سزاى ستمگران اين است | فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ خَالِدَيْنِ فِيهَا وَذَلِكَ جَزَاء الظَّالِمِينَ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد از خدا پروا داريد و هر كسى بايد بنگرد كه براى
فردا[ى خود] از پيش چه فرستاده است و [باز] از خدا بترسيد در حقيقتخدا به
آنچه مىكنيد آگاه است | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا
قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا
تَعْمَلُونَ | |
و چون كسانى مباشيد كه خدا را فراموش كردند و او [نيز] آنان را دچار خودفراموشى كرد آنان همان نافرمانانند | وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ | |
دوزخيان با بهشتيان يكسان نيستند بهشتيانند كه كاميابانند | لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ | |
اگر
اين قرآن را بر كوهى فرومىفرستاديم يقينا آن [كوه] را از بيم خدا فروتن
[و] از هم پاشيده مىديدى و اين مثلها را براى مردم مىزنيم باشد كه آنان
بينديشند | لَوْ
أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَيْتَهُ خَاشِعًا
مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا
لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ | |
اوستخدايى كه غير از او معبودى نيست داننده غيب و آشكار است اوست رحمتگر مهربان | هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ | |
اوستخدايى
كه جز او معبودى نيست همان فرمانرواى پاك سلامت[بخش و] مؤمن [به حقيقتحقه
خود كه] نگهبان عزيز جبار [و] متكبر [است] پاك استخدا از آنچه [با او]
شريك مىگردانند | هُوَ
اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ
الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ
سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ | |
اوستخداى
خالق نوساز صورتگر [كه] بهترين نامها [و صفات] از آن اوست آنچه در آسمانها
و زمين است [جمله] تسبيح او مىگويند و او عزيز حكيم است | هُوَ
اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى
يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ
الْحَكِيمُ | |
|
| |
اگر بر شما دستيابند دشمن شما باشند و بر شما به بدى دست و زبان بگشايند و آرزو دارند كه كافر شويد | إِن
يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاء وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ
أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ | |
روز
قيامت نه خويشان شما و نه فرزندانتان هرگز به شما سود نمىرسانند [خدا]
ميانتان فيصله مىدهد و خدا به آنچه انجام مىدهيد بيناست | لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ | |
قطعا
براى شما در [پيروى از] ابراهيم و كسانى كه با اويند سرمشقى نيكوست آنگاه
كه به قوم خود گفتند ما از شما و از آنچه به جاى خدا مىپرستيد بيزاريم به
شما كفر مىورزيم و ميان ما و شما دشمنى و كينه هميشگى پديدار شده تا وقتى
كه فقط به خدا ايمان آوريد جز [در] سخن ابراهيم [كه] به [نا]پدر[ى] خود
[گفت] حتما براى تو آمرزش خواهم خواست با آنكه در برابر خدا اختيار چيزى را
براى تو ندارم اى پروردگار ما بر تو اعتماد كرديم و به سوى تو بازگشتيم و
فرجام به سوى توست | قَدْ
كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ
إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَءاؤا مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ
مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ
الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاء أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ
إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَا
أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن شَيْءٍ رَّبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا
وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ | |
پروردگارا ما را وسيله آزمايش [و آماج آزار] براى كسانى كه كفر ورزيدهاند مگردان و بر ما ببخشاى كه تو خود تواناى سنجيدهكارى | رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ | |
قطعا
براى شما در [پيروى از] آنان سرمشقى نيكوست [يعنى] براى كسى كه به خدا و
روز بازپسين اميد مىبندد و هر كس روى برتابد [بداند كه] خدا همان بىنياز
ستوده[صفات] است | لَقَدْ
كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ
وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَمَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ
الْحَمِيدُ | |
اميد است كه خدا ميان شما و ميان كسانى از آنان كه [ايشان را] دشمن داشتيد دوستى برقرار كند و خدا تواناست و خدا آمرزنده مهربان است | عَسَى
اللَّهُ أَن يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُم مِّنْهُم
مَّوَدَّةً وَاللَّهُ قَدِيرٌ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ | |
[اما]
خدا شما را از كسانى كه در [كار] دين با شما نجنگيده و شما را از ديارتان
بيرون نكردهاند باز نمىدارد كه با آنان نيكى كنيد و با ايشان عدالت ورزيد
زيرا خدا دادگران را دوست مىدارد | لَا
يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ
وَلَمْ يُخْرِجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا
إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ | |
فقط
خدا شما را از دوستى با كسانى باز مىدارد كه در [كار] دين با شما جنگ
كرده و شما را از خانههايتان بيرون رانده و در بيرونراندنتان با يكديگر
همپشتى كردهاند و هر كس آنان را به دوستى گيرد آنان همان ستمگرانند | إِنَّمَا
يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ
وَأَخْرَجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِكُمْ أَن
تَوَلَّوْهُمْ وَمَن يَتَوَلَّهُمْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد چون زنان با ايمان مهاجر نزد شما آيند آنان را
بيازماييد خدا به ايمان آنان داناتر است پس اگر آنان را باايمان تشخيص
داديد ديگر ايشان را به سوى كافران بازنگردانيد نه آن زنان بر ايشان حلالند
و نه آن [مردان] بر اين زنان حلال و هر چه خرج [اين زنان] كردهاند به
[شوهران] آنها بدهيد و بر شما گناهى نيست كه در صورتى كه مهرشان را به آنان
بدهيد با ايشان ازدواج كنيد و به پيوندهاى قبلى كافران متمسك نشويد [و
پايبند نباشيد] و آنچه را شما [براى زنان مرتد و فرارى خود كه به كفار
پناهنده شدهاند] خرج كردهايد [از كافران] مطالبه كنيد و آنها هم بايد
آنچه را خرج كردهاند [از شما] مطالبه كنند اين حكم خداست [كه] ميان شما
داورى مىكند و خدا داناى حكيم است | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ
فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ فَإِنْ
عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ لَا
هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ وَآتُوهُم مَّا
أَنفَقُوا وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَا
آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَلَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ
وَاسْأَلُوا مَا أَنفَقْتُمْ وَلْيَسْأَلُوا مَا أَنفَقُوا ذَلِكُمْ حُكْمُ
اللَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ | |
و
در صورتى كه [زنى] از همسران شما به سوى كفار رفت [و كفار مهر مورد مطالبه
شما را ندادند] و شما غنيمتيافتيد پس به كسانى كه همسرانشان رفتهاند
معادل آنچه خرج كردهاند بدهيد و از آن خدايى كه به او ايمان داريد بترسيد | وَإِن
فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِّنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ
فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُم مِّثْلَ مَا أَنفَقُوا وَاتَّقُوا
اللَّهَ الَّذِي أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ | |
اى
پيامبر چون زنان باايمان نزد تو آيند كه [با اين شرط] با تو بيعت كنند كه
چيزى را با خدا شريك نسازند و دزدى نكنند و زنا نكنند و فرزندان خود را
نكشند و بچههاى حرامزاده پيش دست و پاى خود را با بهتان [و حيله] به شوهر
نبندند و در [كار] نيك از تو نافرمانى نكنند با آنان بيعت كن و از خدا براى
آنان آمرزش بخواه زيرا خداوند آمرزنده مهربان است | يَا
أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَى أَن
لَّا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ
وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ
يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي
مَعْرُوفٍ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ
غَفُورٌ رَّحِيمٌ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد مردمى را كه خدا بر آنان خشم رانده به دوستى
مگيريد آنها واقعا از آخرت سلب اميد كردهاند همان گونه كه كافران اهل گور
قطع اميد نمودهاند | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ
عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ
أَصْحَابِ الْقُبُورِ | |
|
| |
اى كسانى كه ايمان آوردهايد چرا چيزى مىگوييد كه انجام نمىدهيد | يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ | |
نزد خدا سخت ناپسند است كه چيزى را بگوييد و انجام ندهيد | كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ | |
در حقيقتخدا دوست دارد كسانى را كه در راه او صف در صف چنانكه گويى بنايى ريخته شده از سرباند جهاد مىكنند | إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُم بُنيَانٌ مَّرْصُوصٌ | |
و
[ياد كن] هنگامى را كه موسى به قوم خود گفت اى قوم من چرا آزارم مىدهيد
با اينكه مىدانيد من فرستاده خدا به سوى شما هستم پس چون [از حق] برگشتند
خدا دلهايشان را برگردانيد و خدا مردم نافرمان را هدايت نمىكند | وَإِذْ
قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَد تَّعْلَمُونَ
أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ
قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ | |
و
هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت اى فرزندان اسرائيل من فرستاده خدا به سوى
شما هستم تورات را كه پيش از من بوده تصديق مىكنم و به فرستادهاى كه پس
از من مىآيد و نام او احمد است بشارتگرم پس وقتى براى آنان دلايل روشن
آورد گفتند اين سحرى آشكار است | وَإِذْ
قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ
اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ
وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا
جَاءهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ | |
و
چه كسى ستمگرتر از آن كس است كه با وجود آنكه به سوى اسلام فراخوانده مى
شود بر خدا دروغ مىبندد و خدا مردم ستمگر را راه نمىنمايد | وَمَنْ
أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُوَ يُدْعَى إِلَى
الْإِسْلَامِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ | |
مىخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند و حال آنكه خدا گر چه كافران را ناخوش افتد نور خود را كامل خواهد گردانيد | يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ | |
اوست كسى كه فرستاده خود را با هدايت و آيين درست روانه كرد تا آن را بر هر چه دين است فائق گرداند هر چند مشركان را ناخوش آيد | هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ | |
اى كسانى كه ايمان آوردهايد آيا شما را بر تجارتى راه نمايم كه شما را از عذابى دردناك مىرهاند | يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ | |
به خدا و فرستاده او بگرويد و در راه خدا با مال و جانتان جهاد كنيد اين [گذشت و فداكارى] اگر بدانيد براى شما بهتر است | تُؤْمِنُونَ
بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ
بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ
تَعْلَمُونَ | |
تا
گناهانتان را بر شما ببخشايد و شما را در باغهايى كه از زير [درختان] آن
جويبارها روان است و [در] سراهايى خوش در بهشتهاى هميشگى درآورد اين [خود]
كاميابى بزرگ است | يَغْفِرْ
لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا
الْأَنْهَارُ وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِكَ الْفَوْزُ
الْعَظِيمُ | |
و [رحمتى] ديگر كه آن را دوست داريد يارى و پيروزى نزديكى از جانب خداست و مؤمنان را [بدان] بشارت ده | وَأُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد ياران خدا باشيد همان گونه كه عيسىبنمريم به
حواريون گفت ياران من در راه خدا چه كسانىاند حواريون گفتند ما ياران
خداييم پس طايفهاى كفر ورزيدند و كسانى را كه گرويده بودند بر دشمنانشان
يارى كرديم تا چيره شدند | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا كُونوا أَنصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى
ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللَّهِ قَالَ
الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللَّهِ فَآَمَنَت طَّائِفَةٌ مِّن بَنِي
إِسْرَائِيلَ وَكَفَرَت طَّائِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آَمَنُوا عَلَى
عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِينَ | |
|
| |
اوست
آن كس كه در ميان بىسوادان فرستادهاى از خودشان برانگيخت تا آيات او را
بر آنان بخواند و پاكشان گرداند و كتاب و حكمت بديشان بياموزد و [آنان]
قطعا پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند | هُوَ
الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ
آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن
كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ | |
و [نيز بر جماعتهايى] ديگر از ايشان كه هنوز به آنها نپيوستهاند و اوست ارجمند سنجيدهكار | وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ | |
اين فضل خداست آن را به هر كه بخواهد عطا مىكند و خدا داراى فضل بسيار است | ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ | |
مثل
كسانى كه [عمل به] تورات بر آنان بار شد [و بدان مكلف گرديدند] آنگاه آن
را به كار نبستند همچون مثل خرى است كه كتابهايى را برپشت مىكشد [وه] چه
زشت است وصف آن قومى كه آيات خدا را به دروغ گرفتند و خدا مردم ستمگر را
راه نمىنمايد | مَثَلُ
الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ
الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ
كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
| |
بگو اى كسانى كه يهودى شدهايد اگر پنداريد كه شما دوستان خداييد نه مردم ديگر پس اگر راست مىگوييد درخواست مرگ كنيد | قُلْ
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِن زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاء
لِلَّهِ مِن دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
| |
و[لى] هرگز آن را به سبب آنچه از پيش به دستخويش كردهاند آرزو نخواهند كرد و خدا به [حال] ستمگران داناست | وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ | |
بگو
آن مرگى كه از آن مىگريزيد قطعا به سر وقتشما مىآيد آنگاه به سوى داناى
نهان و آشكار بازگردانيده خواهيد شد و به آنچه [در روى زمين] مىكرديد
آگاهتان خواهد كرد | قُلْ
إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ثُمَّ
تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا
كُنتُمْ تَعْمَلُونَ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد چون براى نماز جمعه ندا درداده شد به سوى ذكر
خدا بشتابيد و داد و ستد را واگذاريد اگر بدانيد اين براى شما بهتر است | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِي لِلصَّلَاةِ مِن يَوْمِ
الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ ذَلِكُمْ
خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ | |
و چون نماز گزارده شد در [روى] زمين پراكنده گرديد و فضل خدا را جويا شويد و خدا را بسيار ياد كنيد باشد كه شما رستگار گرديد | فَإِذَا
قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَابْتَغُوا مِن فَضْلِ
اللَّهِ وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ | |
و
چون داد و ستد يا سرگرميى ببينند به سوى آن روىآور مىشوند و تو را در
حالى كه ايستادهاى ترك مىكنند بگو آنچه نزد خداست از سرگرمى و از داد و
ستد بهتر است و خدا بهترين روزى دهندگان است | وَإِذَا
رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا
قُلْ مَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ مِّنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ
وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ | |
|
| |
سوگندهاى خود را [چون] سپرى بر خود گرفته و [مردم را] از راه خدا بازداشتهاند راستى كه آنان چه بد مىكنند | اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِيلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ | |
اين بدان سبب است كه آنان ايمان آورده سپس به انكار پرداختهاند و در نتيجه بر دلهايشان مهر زده شده و [ديگر] نمىفهمند | ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ | |
و
چون آنان را ببينى هيكلهايشان تو را به تعجب وا مىدارد و چون سخن گويند
به گفتارشان گوش فرا مىدهى گويى آنان شمعكهايى پشت بر ديوارند [كه پوك
شده و درخور اعتماد نيستند] هر فريادى را به زيان خويش مىپندارند خودشان
دشمنند از آنان بپرهيز خدا بكشدشان تا كجا [از حقيقت] انحراف يافتهاند | وَإِذَا
رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِن يَقُولُوا تَسْمَعْ
لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ
عَلَيْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى
يُؤْفَكُونَ | |
و
چون بديشان گفته شود بياييد تا پيامبر خدا براى شما آمرزش بخواهد سرهاى
خود را بر مىگردانند و آنان را مىبينى كه تكبركنان روى برمىتابند | وَإِذَا
قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا
رُؤُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُم مُّسْتَكْبِرُونَ | |
براى
آنان يكسان است چه برايشان آمرزش بخواهى يا برايشان آمرزش نخواهى خدا هرگز
بر ايشان نخواهد بخشود خدا فاسقان را راهنمايى نمىكند | سَوَاء
عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَن
يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ
الْفَاسِقِينَ | |
آنان
كسانىاند كه مىگويند به كسانى كه نزد پيامبر خدايند انفاق مكنيد تا
پراكنده شوند و حال آنكه گنجينههاى آسمانها و زمين از آن خداست ولى
منافقان درنمىيابند | هُمُ
الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنفِقُوا عَلَى مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ
حَتَّى يَنفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ
وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ | |
مىگويند
اگر به مدينه برگرديم قطعا آنكه عزتمندتر است آن زبونتر را از آنجا بيرون
خواهد كرد و[لى] عزت از آن خدا و از آن پيامبر او و از آن مؤمنان است ليكن
اين دورويان نمىدانند | يَقُولُونَ
لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا
الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ
وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ | |
اى كسانى كه ايمان آوردهايد [زنهار] اموال شما و فرزندانتان شما را از ياد خدا غافل نگرداند و هر كس چنين كند آنان خود زيانكارانند | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا
أَوْلَادُكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ
الْخَاسِرُونَ | |
و
از آنچه روزى شما گردانيدهايم انفاق كنيد پيش از آنكه يكى از شما را مرگ
فرا رسد و بگويد پروردگارا چرا تا مدتى بيشتر [اجل] مرا به تاخير نينداختى
تا صدقه دهم و از نيكوكاران باشم | وَأَنفِقُوا
مِن مَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ
فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ
وَأَكُن مِّنَ الصَّالِحِينَ | |
و[لى] هر كس اجلش فرا رسد هرگز خدا [آن را] به تاخير نمىافكند و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است | وَلَن يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاء أَجَلُهَا وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ | |
|
| |
اوست آن كس كه شما را آفريد برخى از شما كافرند و برخى مؤمن و خدا به آنچه مىكنيد بيناست | هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنكُمْ كَافِرٌ وَمِنكُم مُّؤْمِنٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ | |
آسمانها و زمين را به حق آفريد و شما را صورتگرى كرد و صورتهايتان را نيكوآراست و فرجام به سوى اوست | خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ | |
آنچه
را كه در آسمانها و زمين است مىداند و آنچه را كه پنهان مىكنيد و آنچه
را كه آشكار مىداريد [نيز] مىداند و خدا به راز دلها داناست | يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ | |
آيا خبر كسانى كه پيش از اين كفر ورزيدند و فرجام بد كارشان را چشيدند و عذاب پر دردى خواهند داشت به شما نرسيده است | أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ | |
اين
[بدفرجامى] از آن روى بود كه پيامبرانشان دلايل آشكار برايشان مىآوردند
و[لى] آنان [مى]گفتند آيا بشرى ما را هدايت مىكند پس كافر شدند و روى
گردانيدند و خدا بىنيازى نمود و خدا بىنياز ستودهاست | ذَلِكَ
بِأَنَّهُ كَانَت تَّأْتِيهِمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا
أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَتَوَلَّوا وَّاسْتَغْنَى اللَّهُ
وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ | |
كسانى
كه كفر ورزيدند پنداشتند كه هرگز برانگيخته نخواهند شد بگو آرى سوگند به
پروردگارم حتما برانگيخته خواهيد شد سپس شما را به [حقيقت] آنچه كردهايد
قطعا واقف خواهند ساخت و اين بر خدا آسان است | زَعَمَ
الَّذِينَ كَفَرُوا أَن لَّن يُبْعَثُوا قُلْ بَلَى وَرَبِّي
لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ وَذَلِكَ عَلَى
اللَّهِ يَسِيرٌ | |
پس به خدا و پيامبر او و آن نورى كه ما فرو فرستاديم ايمان آوريد و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است | فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنزَلْنَا وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ | |
روزى
كه شما را براى روز گردآورى گرد مىآورد آن [روز] روز حسرت [خوردن] است و
هر كس به خدا ايمان آورده و كار شايستهاى كرده باشد بديهايش را از او
بسترد و او را در بهشتهايى كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است درآورد
در آنجا بمانند اين است همان كاميابى بزرگ | يَوْمَ
يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن
يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ
وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ
فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ | |
و كسانى كه كفر ورزيده و آيات ما را تكذيب كردهاند آنان اهل آتشند [و ] در آن ماندگار خواهند بود و چه بد سرانجامى است | وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِينَ فِيهَا وَبِئْسَ الْمَصِيرُ | |
هيچ مصيبتى جز به اذن خدا نرسد و كسى كه به خدا بگرود دلش را به راه آورد و خدا[ست كه] به هر چيزى داناست | مَا أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ | |
و خدا را فرمان بريد و پيامبر [او] را اطاعت نماييد و اگر روى بگردانيد بر پيامبر ما فقط پيامرسانى آشكار است | وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَإِنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ | |
خدا[ست كه] جز او معبودى نيست و مؤمنان بايد تنها بر خدا اعتماد كنند | اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد در حقيقت برخى از همسران شما و فرزندان شما دشمن
شمايند از آنان بر حذر باشيد و اگر ببخشاييد و درگذريد و بيامرزيد به
راستى خدا آمرزنده مهربان است | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَأَوْلَادِكُمْ
عَدُوًّا لَّكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا
فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ | |
اموال شما و فرزندانتان صرفا [وسيله] آزمايشى [براى شما]يند و خداست كه نزد او پاداشى بزرگ است | إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ | |
پس
تا مىتوانيد از خدا پروا بداريد و بشنويد و فرمان ببريد و مالى براى
خودتان [در راه خدا] انفاق كنيد و كسانى كه از خست نفس خويش مصون مانند
آنان رستگارانند | فَاتَّقُوا
اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِيعُوا وَأَنفِقُوا خَيْرًا
لِّأَنفُسِكُمْ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ
الْمُفْلِحُونَ | |
اگر خدا را وامى نيكو دهيد آن را براى شما دو چندان مىگرداند و بر شما مىبخشايد و خدا[ست كه] سپاسپذير بردبار است | إِن تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ | |
داناى نهان و آشكار [و] ارجمند سنجيدهكار است | عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ | |
|
| |
پس
چون عده آنان به سر رسيد [يا] به شايستگى نگاهشان داريد يا به شايستگى از
آنان جدا شويد و دو تن [مرد] عادل را از ميان خود گواه گيريد و گواهى را
براى خدا به پا داريد اين است اندرزى كه به آن كس كه به خدا و روز بازپسين
ايمان دارد داده مىشود و هر كس از خدا پروا كند [خدا] براى او راه
بيرونشدنى قرار مىدهد | فَإِذَا
بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ
بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِّنكُمْ وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ
لِلَّهِ ذَلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَن كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ
الْآخِرِ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا | |
و
از جايى كه حسابش را نمىكند به او روزى مىرساند و هر كس بر خدا اعتماد
كند او براى وى بس استخدا فرمانش را به انجامرساننده است به راستى خدا
براى هر چيزى اندازهاى مقرر كرده است | وَيَرْزُقْهُ
مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ
حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ
شَيْءٍ قَدْرًا | |
و
آن زنان شما كه از خونديدن [ماهانه] نوميدند اگر شك داريد [كه خون
مىبينند يا نه] عده آنان سه ماه است و [دخترانى] كه [هنوز] خون نديدهاند
[نيز عدهشان سه ماه است] و زنان آبستن مدتشان اين است كه وضع حمل كنند و
هر كس از خدا پروا دارد [خدا] براى او در كارش تسهيلى فراهم سازد | وَاللَّائِي
يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِن نِّسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ
فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ وَأُوْلَاتُ
الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَن يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ
يَجْعَل لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا | |
اين است فرمان خدا كه آن را به سوى شما فرستاده است و هر كس از خدا پروا كند بديهايش را از او بزدايد و پاداشش را بزرگ گرداند | ذَلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنزَلَهُ إِلَيْكُمْ وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا | |
همانجا
كه [خود] سكونت داريد به قدر استطاعتخويش آنان را جاى دهيد و به آنها
آسيب [و زيان] مرسانيد تا عرصه را بر آنان تنگ كنيد و اگر باردارند خرجشان
را بدهيد تا وضع حمل كنند و اگر براى شما [بچه] شير مىدهند مزدشان را به
ايشان بدهيد و به شايستگى ميان خود به مشورت پردازيد و اگر كارتان [در اين
مورد] با هم به دشوارى كشيد [زن] ديگرى [بچه را] شير دهد | أَسْكِنُوهُنَّ
مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا
عَلَيْهِنَّ وَإِن كُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّى
يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ
وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُم بِمَعْرُوفٍ وَإِن تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ
أُخْرَى | |
بر
توانگر است كه از دارايى خود هزينه كند و هر كه روزى او تنگ باشد بايد از
آنچه خدا به او داده خرج كند خدا هيچ كس را جز [به قدر] آنچه به او داده
است تكليف نمىكند خدا به زودى پس از دشوارى آسانى فراهم مىكند | لِيُنفِقْ
ذُو سَعَةٍ مِّن سَعَتِهِ وَمَن قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنفِقْ
مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا
سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا | |
و
چه بسيار شهرها كه از فرمان پروردگار خود و پيامبرانش سر پيچيدند و از
آنها حسابى سخت كشيديم و آنان را به عذابى [بس] زشت عذاب كرديم | وَكَأَيِّن
مِّن قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا
حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُّكْرًا | |
تا كيفر زشت عمل خود را چشيدند و پايان كارشان زيان بود | فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا | |
خدا
براى آنان عذابى سخت آماده كرده است پس اى خردمندانى كه ايمان آوردهايد
از خدا بترسيد راستى كه خدا سوى شما تذكارى فرو فرستاده است | أَعَدَّ
اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُوْلِي
الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا | |
پيامبرى
كه آيات روشنگر خدا را بر شما تلاوت مىكند تا كسانى را كه ايمان آورده و
كارهاى شايسته كردهاند از تاريكيها به سوى روشنايى بيرون برد و هر كس به
خدا بگرود و كار شايسته كند او را در باغهايى كه از زير [درختان] آن
جويبارها روان است درمىآورد جاودانه در آن مىمانند قطعا خدا روزى را براى
او خوش كرده است | رَّسُولًا
يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِّيُخْرِجَ الَّذِينَ
آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَمَن
يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن
تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ
لَهُ رِزْقًا | |
خدا
همان كسى است كه هفت آسمان و همانند آنها هفت زمين آفريد فرمان [خدا] در
ميان آنها فرود مىآيد تا بدانيد كه خدا بر هر چيزى تواناست و به راستى
دانش وى هر چيزى را در بر گرفته است | اللَّهُ
الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ
يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ
شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا | |
|
| |
قطعا خدا براى شما [راه] گشودن سوگندهايتان را مقرر داشته است و خدا سرپرستشماست و اوست داناى حكيم | قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمَانِكُمْ وَاللَّهُ مَوْلَاكُمْ وَهُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ | |
و
چون پيامبر با يكى از همسرانش سخنى نهانى گفت و همين كه وى آن را [به زن
ديگر] گزارش داد و خدا [پيامبر] را بر آن مطلع گردانيد [پيامبر] بخشى از آن
را اظهار كرد و از بخشى [ديگر] اعراض نمود پس چون [مطلب] را به آن [زن]
خبر داد وى گفت چه كسى اين را به تو خبر داده گفت مرا آن داناى آگاه خبر
داده است | وَإِذْ
أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِيثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ
بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَن
بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنبَأَكَ هَذَا قَالَ
نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ | |
اگر
[شما دو زن] به درگاه خدا توبه كنيد [بهتر است] واقعا دلهايتان انحراف
پيدا كرده است و اگر عليه او به يكديگر كمك كنيد در حقيقتخدا خود سرپرست
اوست و جبرئيل و صالح مؤمنان [نيز ياور اويند] و گذشته از اين فرشتگان [هم]
پشتيبان [او] خواهند بود | إِن
تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُمَا وَإِن تَظَاهَرَا
عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِيلُ وَصَالِحُ
الْمُؤْمِنِينَ وَالْمَلَائِكَةُ بَعْدَ ذَلِكَ ظَهِيرٌ | |
اگر
پيامبر شما را طلاق گويد اميد است پروردگارش همسرانى بهتر از شما مسلمان
مؤمن فرمانبر توبه كار عابد روزهدار بيوه و دوشيزه به او عوض دهد | عَسَى
رَبُّهُ إِن طَلَّقَكُنَّ أَن يُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَيْرًا مِّنكُنَّ
مُسْلِمَاتٍ مُّؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ
ثَيِّبَاتٍ وَأَبْكَارًا | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد خودتان و كسانتان را از آتشى كه سوخت آن مردم و
نگهاستحفظ كنيد بر آن [آتش] فرشتگانى خشن [و] سختگير [گمارده شده] اند از
آنچه خدا به آنان دستور داده سرپيچى نمىكنند و آنچه را كه مامورند انجام
مىدهند | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا
وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ
لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ | |
اى كسانى كه كافر شدهايد امروز عذر نياوريد در واقع به آنچه مىكرديد كيفر مىيابيد | يَا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ | |
اى
كسانى كه ايمان آوردهايد به درگاه خدا توبهاى راستين كنيد اميد است كه
پروردگارتان بديهايتان را از شما بزدايد و شما را به باغهايى كه از زير
[درختان] آن جويبارها روان است درآورد در آن روز خدا پيامبر [خود] و كسانى
را كه با او ايمان آورده بودند خوار نمىگرداند نورشان از پيشاپيش آنان و
سمت راستشان روان است مىگويند پروردگارا نور ما را براى ما كامل گردان و
بر ما ببخشاى كه تو بر هر چيز توانايى | يَا
أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا
عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ
جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ
النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ
أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا
نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ | |
اى پيامبر با كافران و منافقان جهاد كن و بر آنان سخت گير [كه] جاى ايشان در جهنم خواهد بود و چه بد سرانجامى است | يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ | |
خدا
براى كسانى كه كفر ورزيدهاند آن نوح و آن لوط را مثل آورده [كه] هر دو در
نكاح دو بنده از بندگان شايسته ما بودند و به آنها خيانت كردند و كارى از
دست [شوهران] آنها در برابر خدا ساخته نبود و گفته شد با داخل شوندگان داخل
آتش شويد | ضَرَبَ
اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَاِمْرَأَةَ
لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ
فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَيْئًا وَقِيلَ
ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ | |
و
براى كسانى كه ايمان آوردهاند خدا همسر فرعون را مثل آورده آنگاه كه گفت
پروردگارا پيش خود در بهشتخانهاى برايم بساز و مرا از فرعون و كردارش
نجات ده و مرا از دست مردم ستمگر برهان | وَضَرَبَ
اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ
رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ
وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ | |
و
مريم دخت عمران را همان كسى كه خود را پاكدامن نگاه داشت و در او از روح
خود دميديم و سخنان پروردگار خود و كتابهاى او را تصديق كرد و از
فرمانبرداران بود | وَمَرْيَمَ
ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن
رُّوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ
الْقَانِتِينَ |
