کافه کتاب/71
تبحر زبانی ابزاری مؤثر در نویسندگی است
در داستان‌نویسی با ابزاری چون کلمات و تبحر زبانی سر و کار داریم که چیدمان کلمات به آن بار معنایی می‌دهد.
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان -اکرم رضایی ثانی؛ محمد برآبادی نویسنده و عضو هیئت مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان است که تا کنون رئیس و نایب رئیس این انجمن بوده است. برآبادی ادبیات را محملی می‌داند که همه چیز در آن قابل طرح است به شرطی که شیوه طرح آن هنرمندانه و ادیبانه باشد. وی ایران را مرکز تمدن دنیای قدیم و خاورمیانه را مکانی می‌داند که ادیان بزرگ الهی از آن نشست گرفته‌اند. گفتگو با محمد برآبادی را در ادامه دنبال کنید.
*آقای محمد برآبادی چند سال است که به کار نوشتن مشغول هستید؟ و اولین کتابتان در چه سالی به چاپ رسید؟
اولین کتاب من در سال 1354 با عنوان «حماسه‌ی کوچی» به چاپ رسید و تا به امروز چهل سال است که به کار نوشتن مشغولم.
*با توجه به فصل تابستان و داشتن زمان‌های بیشتر برای مطالعه چه کتاب‌هایی را برای مطالعه پیشنهاد می‌کنید؟
کتاب‌های بازنویسی شده از ادبیات کهن با عنوان «آرش» از مرجان فولادوند، «سیاوش» از آتوسا صالحی، همچنین دو رمان برای سنین نوجوان با نام «هستی» از فرهاد حسن‌زاده و «دلقک» از هدی حدادی و یک کتاب دیگر به نام «کنسرو غول» نوشته مهدی رجبی که اخیراً خودم خوانده‌ام و به علاقه‌مندان کتاب معرفی می‌کنم.
*آقای برآبادی چه عواملی تخیل شما را برای نوشتن تحریک می‌کند؟
هر نویسنده نسبت به یکسری رویدادها و حوادث و مشاهدات در محیط پیرامونش تأثیر می‌گیرد و با توجه به مسائل و خاطره‌هایی که تداعی کننده برخی اتفاقات است سعی بر بازآفرینی رویداد ذهنی خود و تبدیل آن به یک اثر ادبی دارم. این پروسه‌ای است که معمولاً کسانی که نویسندگی را به صورت خلاق انجام می‌دهند با آن سر و کار دارند. معمولاً این جرقه‌ها با دیدن یک تصویر یا پیش آمدن یک حادثه یا یک سخن در ذهن زده می‌شود که باعث خلق اثر در قالب داستان یا خاطره می‌شود.
*ایده‌هایی که شما در داستان‌هایتان به کار می‌گیرید چطور به ذهن شما خطور می‌کند؟
بخشی از ایده‌ها، شنیده یا دیده‌هایی است که من در طول دوران زندگی‌ام آن را تجربه کرده‌ام که اکثر این رویدادها به دوران نوجوانی‌ام مربوط می‌شود. نویسنده اغلب خاطره یا رویدادی را بازآفرینی می‌کند و طبق چارچوب‌ها به آن قالب یک داستان را می‌دهد.
*نویسندگی را از چه زمانی و چگونه شروع کردید؟
پدر من یک مغازه عطاری، بقالی در سبزوار داشت و من همیشه از مدرسه به مغازه پدرم می‌رفتم. در همسایگی مغازه پدرم با پسری آشنا شدم که کارهای نادرست و غیر خلاقی را انجام می‌داد و او ایده‌ای برای اولین داستان من شد که پس از نوشتن و شرح دادن داستان برای معلم با تشویق بسیاری از سوی او رو‌به‌رو شدم که مرا برای نوشتن بیشتر تحسین می‌کرد.
*از نظر شما کسی که انشای خوبی می‌نویسند آیا می‌تواند نویسنده خوبی هم باشد؟
نویسندگی یک هنر است ولی هر هنری برای اینکه شکوفا شو نیاز به یکسری مهارت‌ها تکنیکی دارد. در داستان‌نویسی با ابزاری به نام «کلمه» سر و کار داریم. هر بار کلمات را به گونه‌ای در کنار هم می‌چینیم معانی متفاوتی را بدست می‌آوریم این‌گونه باید کلمات را به خدمت گرفت. نویسنده علاوه بر برداشتن استعداد ذاتی از ابزار کاری همچون تبحر زبانی در نوشتن بهره کافی را ببرد.
*کتاب‌هایی که خودتان مطالعه می‌کنید چقدر برای نوشتن به شما ایده می‌دهند؟
در دوره‌ای به خصوص در دوران نوجوانی تأثیر برخی کتاب‌ها به دلیل هماهنگی با شرایط روحی و روانی تأثیرات شگرفی در نویسنده می‌گذارد اما به تدریج با افزایش سن و مطالعه‌های زیادی این تأثیر را محدود می‌کند و با خواندن کتاب‌ها و آثار جدید تأثیر کتاب‌های کم‌رنگ‌تر می‌شود.
*از نظر شما تصویرگری‌ها و شکل ظاهری کتاب چقدر می‌تواند بر محتوای آن تأثیرگذار باشد؟
به علت محدود بودن کتاب در حوزه‌های کودک نوجوان در سال‌های پیشین با قالب ساده و فقط یک ویژگی که با بیان رده‌ی سنی بر روی جلد کتاب بود، کتاب را تهیه می‌کردیم ولی امروز با افزایش تنوع در این زمینه و وجود آثار ترجمه خوب حق انتخاب برای مخاطب وجود دارد و طبیعی است که مخاطب با در نظر گرفتن محتوا، نثر و زبان و نوع تصویر‌سازی کتاب مورد نظرش را انتخاب می‌کند.
*آقای برآبادی تصمیم دارید روزی زندگی خود را به رشته‌ی تحریر درآورید؟
خیر زیرا در بعض از داستان‌های کوتاهی که نوشته‌ام گوشه‌هایی از زندگی خود را گنجانده‌ام ولی اگر به طور کلی بخواهم تمامی زندگی‌ام را به طور بیوگرافی بنویسیم انجام نخواهم داد.
*در حال حاضر به کار دیگری به جز نوشتن مشغول هستید؟
خیر، در حال حاضر بیشتر به نوشتن به خواندن و داوری کتاب‌ها می‌پردازم.
انتهای پیام/
