حسین ابراهیمی مقدم روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگارحوزه جوانان و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،اظهار کرد: در ابتدا باید پرخاشگری و خشونت را از یکدیگر تفکیک کرد.پرخاشگری که بصورت کلامی و جسمی رخ می‌دهد، رفتاری هدفمند است که در فرد نهادینه شده است اما خشونت به یکباره رخ داده و ممکن است حتی در افراد معمولی نیز دیده شود.

وی افزود: این نکته را باید در نظر گرفت که برخی شخصیت‌‌ها مستعد رفتارهای پرخاشگرانه بیشتری هستند که علاوه بر شناسایی به موقع، باید سریعاً جهت درمان‌ به مراکز درمانی ارجاع شوند. گاهی نیز فرد از بعد روانی سالم است اما به دلیل مصرف مواد خاصی از قبیل شیشه، مشروبات الکلی و مواد روانگردان مستعد انجام خشونت‌های آنی می‌شود.

این روانشناس تصریح کرد:در خرده فرهنگ‌هایی که خشونت را مورد تایید قرار می‌دهند (جنس مرد حق ابراز خشونت را دارد) به مرور روابط اعضای خانواده با چالش مواجه می‌شود. همچنین عوامل استرس‌زای اجتماعی همچون بیکاری، تورم و فقر خشونت در خانواده را افزایش می‌دهد. متاسفانه گسترش فیلم‌ها و بازی‌های خشن در جامعه و الگوبرداری نامناسب از آنان افزایش خشونت در بین افراد را درپی دارد.

وی افزود: در درجه نخست احساس عدم امنیت در بین اعضای خانواده مهترین پیامد خشونت است که خود آسیب‌های بعدی را در پی خواهد داشت. به مرور زمان این خشونت سبب بیزاری فرد از تمامی مسائل زندگی از جمله مسائل زناشویی می‌شود. متاسفانه بدترین اتفاق ممکن الگوبرداری غلط فرزندان از چنین رفتارهایی است که بالقوه این کودکان را در آینده بالغینی خشن، عصبی و پرخاشگر خواهد کرد.

ابراهیمی مقدم تاکید کرد:بهترین راهکار کاستن خشونت در خانواده پیشگیری و انجام تحقیقات در ابتدای پیوندزناشویی است تا حدالمقدور از ازدواج‌ با افراد پرخاشگر جلوگیری شود. همچنین شناسایی بهنگام فرد دارای مشکلات روانی و معرفی آنان به مراکز درمانی می‌تواند راهکار موثر دیگری باشد. در گام آخر نیز ابزارهای قهریه‌ای چون نیروی انتظامی و قوه ‌قضاییه با اعمال قوانین می‌توانند خشونت‌ در خانواده را کاهش دهند. تشدید کنترل بر افراد مستعد پرخاشگری در دراز مدت کاهش خشونت را در پی خواهد شد.‌ 

از دیدگاه جامعه‌شناسی نیز امان الله قرائی مقدم آسیب‌شناس اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه جوانان و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهارکرد: خشونت در خانواده به عنوان فعلی که آزار جسمی یا روحی در پی دارد می‌تواند در قالب ضرب و شتم، ندادن نفقه، دگرآزاری (سادسیت)، ایجاد فشارهای روحی در همسر، بددهانی و حتی آزار با نگاه کردن باشد و کوچکترین مشکلات در خانواده (به عنوان واحد سازنده جامعه) می‌تواند بزرگترین بحران‌ها را در جامعه درپی داشته باشد.

 وی با بیان اینکه 62 مورد خشونت علیه زنان روی می‌دهد، تاکید کرد: این امر بر جامعه پیامدهای منفی بسیاری دارد. به طور مثال در برخی شهرهای ایران، هنوز زنان حق به ارث بردن اموال از پدران خود را ندارند، سنت‌هایی همچون اجازه پسر عمو برای ازدواج دختر عمو و نداشتن حق انتخاب همسر نمونه‌هایی از این دست خشونت‌ها است. 

قرائی مقدم سیاست‌های کلان و خط مشی‌ اجتماعی را در کاهش خشونت موثر دانسته و گفت: حکومت می‌تواند با ایجاد شادی و نشاط در جامعه به کاهش خشونت در خانواده کمک کند. برخی از فرهنگ‌های غلط غربی نیز در افزایش خشونت موثر است مثلاً موسیقی‌ همچون رپ و جاز، در دل خود خشونت و پرخاشگری را دارند و متاسفانه شاهد هستیم که جوانان در جامعه ما به این موسیقی‌ها گرایش دارند. نهادهای اجتماعی باید تلاش کنند تا فرهنگ‌های مخرب غربی در جامعه گسترش نیابد.

انتهای پیام/