به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از بیرجند؛ مسئول حوزه پژوهش و مطالعات میراث فرهنگی خراسان جنوبی با اشاره به انجام بررسی‌های باستان‌شناسی در بخش‌های گزیک و قهستان درمیان گفت: در این بررسی‌ها تعداد ۱۳۴ اثر و محوطه باستانی شناسایی شد.

برآبادی افزود: بررسی و شناسایی باستان‌شناختی در بخش‌های گزیک و قهستان درمیان در تیرماه امسال پایان یافت

وی تصریح کرد: قدیمی‌ترین این آثار شامل یک محوطه هزاره سوم پیش از میلاد (حدود ۵ هزار سال پیش) و جدیدترین آن متعلق به دوره پهلوی است.

وی افزود: بررسی‌ها در بخش‌های گزیک و قهستان درمیان نشان می‌دهد شواهد استقرارهای انسانی ارتباط نزدیکی با منابع آب دارد، بسیاری از قلعه‌ها و به‌ویژه آسیاب‌های منطقه در کنار منابع آب ساخته‌شده‌اند.

مسئول حوزه پژوهش و مطالعات میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری خراسان جنوبی خاطرنشان کرد: شواهد باستان‌شناسی حاکی از آن است که این دو بخش در دوره اشکانی موردتوجه جدی جوامع انسانی قرارگرفته‌اند به‌طوری‌ که محوطه‌های قابل‌توجهی از این دوره شناسایی‌شده که از آن میان به قلعه طبس مسینا می‌توان اشاره کرد.

برآبادی گفت: در این بررسی‌ها مشخص شد اوج شکوفایی استقرارهای منطقه در دوران اسلامی و به‌ویژه دوره تیموری به بعد است.

وی خاطرنشان کرد: ثبت تمامی انواع محوطه‌های باستانی از آغاز حضور انسان در منطقه تا آثار شاخص تا پایان پهلوی اول، گردآوری و تهیه نقشه باستان‌شناسی منطقه از اهداف این پژوهش بوده است.

مسئول حوزه پژوهش و مطالعات میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری خراسان جنوبی افزود: برپایی توالی سفالی منطقه از آغاز تا سده‌های متأخر دوره اسلامی، تعیین دوره‌های استقرار منطقه به‌وسیله تلفیق داده‌های باستان‌شناسی و تعیین ارتباطات درون منطقه و برون منطقه‌ای در دوره‌های پیش‌ازتاریخ تا اسلامی از دیگر اهداف گروه در اجرای این پروژه بود.

برآبادی تصریح کرد: قرار دادن داده‌های درمیان در بافت پژوهش‌های باستان‌شناسی شمال شرق و شرق ایران و تعیین کم و کیف وضیعت منطقه در این بافت از اهم هدف‌های این بررسی باستان‌شناسی بود.

وی اظهار کرد: قلعه‌های اسلامی موجود در بخش‌های گزیک و قهستان به سه دسته قلعه‌های کوهستانی بالای ارتفاعات به نسبت بلنددوره تاریخی یا اسلامی با پلان نامنظم، قلعه‌های روی تپه‌ماهورها یا تک کوه‌های کم ارتفاع کوچک دوره تاریخی یا اسلامی با پلان منظم و قلعه‌های دشتی متأخر اسلامی با پلان منظم که بیشتر به دوره قاجاری قابل تاریخ‌گذاری هستند، تقسیم‌بندی می‌شوند.