حدود یک درصد از افراد جامعه به بیماری سلیاک مبتلا هستند ولی علائم آن خیلی متنوع است. از نشانه‌‌های اختصاصی این بیماری می‌توان به اسهال حجیم و پرچرب اشاره کرد ولی علائم دیگری هم دارد؛ مثلا ممکن است فردی دچار نفخ باشد که توام با پری معده، آروغ زدن، احساس گاز شکم و... است. بعضی از بیماران هم همیشه به اسهال معمولی و مزمن مبتلا هستند. ضعف، خستگی، عدم وزن‌گیری، تحلیل قوای بدنی و اختلال در رشد کودکان از علائم دیگر سلیاک است. به‌دلیل تنوع علامتی در بیماری، شاید تشخیص کمی دشوار باشد. گاهی نیز سلیاک با نشانگان‌روده‌تحریک‌پذیر اشتباه گرفته می‌شود.

بیمارانی که مشکلات خودایمنی مثل دیابت نوع اول، بیماری‌های تیروئیدی و روماتیسمی، سابقه فامیلی ابتلا به سلیاک، کم‌خونی فقر آهن و اسهال مزمن دارند، باید از نظر بیماری سلیاک بررسی شوند.

بیماری سلیاک خودایمن است ولی برخلاف بیماری دیابت نوع1 که آن ‌هم بیماری خودایمن ولی با علت ناشناخته است، عامل محرک سیستم ایمنی مشخص است. سلیاک در هر سنی ممکن است شروع شود؛ از کودکان گرفته تا بزرگسالان البته شروع بیماری معمولا از دهه دوم و سوم است.

بیماری سلیاک مانند هر بیماری دیگری طیف خفیف و شدید دارد. طیف خفیف آن معمولا تشخیص داده نمی‌شود و فرد فکر می‌کند فیزیولوژی بدنش چنین است؛ مثلا همیشه اسهال یا کم‌خونی شدید دارد و در هر صورت با بیماری کنار می‌آید. خوشبختانه نوع شدید بیماری خیلی نادر است. این بیماری خاموش نمی‌شود مگر با رعایت رژیم غذایی.

 روش تشخیصی، آزمایشگاهی است و اگر پزشک به سلیاک مشکوک شود به اندوسکوپی و نمونه‌برداری از اثنی‌عشر نیاز است. بعد از اینکه نمونه به آزمایشگاه فرستاده شد، از نظر اختلال پرزها و از بین رفتن آنها بررسی می‌شود.

گندم، آرد و تمامی ترکیب‌های آن از قبیل شیرینی، کیک و بعضی از داروها و... که حاوی پروتئین گلوتن هستند، باید از رژیم غذایی حذف شوند. غذای بیماران باید حاوی ذرت و برنج و بدون گلوتن باشد. البته در کشورهای دیگر کیک، شکلات و نان‌های بدون گلوتن وجود دارد و بیماران می‌توانند از این محصولات استفاده کنند. با توجه به اینکه تعداد مبتلایان به سلیاک شناسایی شده در ایران رو به افزایش است، به محصولات مختص بیماران سلیاکی نیز بیشتر اهمیت داده شده است و بیماران می‌توانند از بعضی از مراکز این محصولات را خریداری کنند.