با خودم حرف می زنم، نکند دیوانه باشم ؟
بیشتر ما اگر کسی را ببینیم که با خودش حرف می زند و مطمئن شویم که «هدزفری» به گوشش نیست، احتمال می دهیم که مبتلا به اختلال روانی باشد اما پژوهش های اخیر دانشمندان دل مردم را قرص کرده است که نه تنها صحبت کردن با خودتان نشانه بیماری نیست بلکه باعث بهینه سازی تفکر و درک می شود.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل ازجام جم انلاین ؛اگرچه زمزمه کردن دایمی با خود، امکان دارد گفتگویی هذیان وار باشد که نشانه ای از یک اختلالی روانی باشد اما پژوهشگران می گویند در بیشتر اوقات این رفتار طبیعی است و انسان ها آن را به شکل غریزی، برای بهتر انجام دادن کارها یا منظرکردن افکارشان به کار می برند.
پژوهش های پیشین در حوزه روانشناسی بویژه روانشناسی رشد حتی گویای آن است گفتگو با خود در کودکان، باعث کنترل و هدایت رفتار آنها می شود و گاهی آنها برای یادگیری گام به گام مهارت ها عملی با خودشان صحبت می کنند.
بر مبنای همین تحقیقات بود که دانشمندان حدس زدند شاید آدم بزرگ ها هم از این روش برای سر و سامان دادن فکرهای شان استفاده کنند و آزمایش هایی را ترتیب دادند تا در این باره مطمئن شوند. آنطور که سایت علمی لیوساینس نوشته است در یکی از آزمایش ها آنها 20 تصویر را به داوطلب ها نشان می داند و سپس از آنها می خواستند عکس یک شیئ بخصوص مثلا سیب را از میان تصاویر پیدا کنند. نیمی از این گروه اجازه داشتند همزمان با گشتن دنبال عکس شیئی مورد نظر ، با خودشان درباره هدف شان صحبت کنند، اما نیم دیگر در سکوت جستجو می کردند.
نتایج جالب بود! آنها که با خودشان صحبت می کردند سریع تر عکس ها را پیدا می کردند چون افکارشان مرتب تر بود. سرجمع این آزمایش ها دانشمندان را به نتیجه رساند که زبان فقط یک وسیله ارتباطی نیست بلکه ابزاری ارزشمند برای تقویت ذهن است.
با این حال نظریه دانشمندان یک تبصره هم دارد : وقتی صحبت کردن با خودتان مفید است که هدفمند باشد یعنی شما دقیقا بدانید در حال صحبت کردن درباره چه چیز هستید . برای مثال فرض کنید مشغول گشتن میان مجموعه ای از عکس های ناشناخته هستید و نام میوه ای عجیب را به شما گفته اند که باید پیدایش کنید. در این شرایط فقط وقتی می توانید عکس میوه را با سرعت پیدا کنید که بدانید چه شکلی است یعنی در ذهن تان از پیش رابطه ای میان تصویر میوه و نامش وجود داشته باشد.
انتهای پیام/
پژوهش های پیشین در حوزه روانشناسی بویژه روانشناسی رشد حتی گویای آن است گفتگو با خود در کودکان، باعث کنترل و هدایت رفتار آنها می شود و گاهی آنها برای یادگیری گام به گام مهارت ها عملی با خودشان صحبت می کنند.
بر مبنای همین تحقیقات بود که دانشمندان حدس زدند شاید آدم بزرگ ها هم از این روش برای سر و سامان دادن فکرهای شان استفاده کنند و آزمایش هایی را ترتیب دادند تا در این باره مطمئن شوند. آنطور که سایت علمی لیوساینس نوشته است در یکی از آزمایش ها آنها 20 تصویر را به داوطلب ها نشان می داند و سپس از آنها می خواستند عکس یک شیئ بخصوص مثلا سیب را از میان تصاویر پیدا کنند. نیمی از این گروه اجازه داشتند همزمان با گشتن دنبال عکس شیئی مورد نظر ، با خودشان درباره هدف شان صحبت کنند، اما نیم دیگر در سکوت جستجو می کردند.
نتایج جالب بود! آنها که با خودشان صحبت می کردند سریع تر عکس ها را پیدا می کردند چون افکارشان مرتب تر بود. سرجمع این آزمایش ها دانشمندان را به نتیجه رساند که زبان فقط یک وسیله ارتباطی نیست بلکه ابزاری ارزشمند برای تقویت ذهن است.
با این حال نظریه دانشمندان یک تبصره هم دارد : وقتی صحبت کردن با خودتان مفید است که هدفمند باشد یعنی شما دقیقا بدانید در حال صحبت کردن درباره چه چیز هستید . برای مثال فرض کنید مشغول گشتن میان مجموعه ای از عکس های ناشناخته هستید و نام میوه ای عجیب را به شما گفته اند که باید پیدایش کنید. در این شرایط فقط وقتی می توانید عکس میوه را با سرعت پیدا کنید که بدانید چه شکلی است یعنی در ذهن تان از پیش رابطه ای میان تصویر میوه و نامش وجود داشته باشد.
انتهای پیام/
