حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ آرامش برخواسته از تلفیق چوب با طبیعت در زمانه ای که ساختمانها با طبیعت بیگانه گشته اند حس تعلق دوباره ای به زمین ایجاد میکند، از کودکی دوست داشتم در خانه‌ای چوبی زندگی کنم، با طبیعت و در دل طبیعت، با صدای آب رودخانه بخوابم و با آوای خروس صبحگاهی بیدار شوم، رویایی نزدیک به فاصله ی یک سفر، نزدیک، نه خیلی دور ...

وقتی قدم به درگاه مسجدی میگذاری که در نوع خود منحصر به فرد و اولین مسجد چوبی جهان است که در مقابل زلزله مقاومت لازم را دارد، حس معنویت توام با غرور وجودت را فرا میگیرد، مسجد چوبی دهکده چوبین نیشابور که در سال 1378 با شکل و ترکیب جدید در مکان قبلی اش که در سال 1325 با دیوارهای کاه گلی و سقف چوبی بنا گشته بود، مجددا مرمت و به شکل امروزی ساخته شد.

چوبین دهکده‌ای زیباست به نام محمد آباد آقازاده و معروف به چوبین که به وسیله ی مهندس حمید مجتهدی« متوفی به سال 1392» ساخته و منطقه ای پر از آرامش است که به لحاظ ویژگی سازه های آن در استفاده کامل از چوب و روش نوین در ساخت بناهای آن که با الهام از معماری و پیشینه ی تاریخی فرهنگی منطقه و برگرفته از قابلیت های اقلیمی بستر است در دوره معاصر تکمیل و دست هنرمندان استادکار ایرانی ساخته شده است و طبیعت زیبا و گونه های بی نظیر و طلوع و غروب های فوق العاده ای دارد.

بنای مسجد چوبین دهکده که حدود چهل تن چوب در ساخت آن بکار رفته است دویست متر وسعت و دارای دو مناره است، نکته ی جالب در ساخت این مسجد چوبی و خانه های این دهکده موریانه خیز بودن منطقه است که استفاده از چوب را با مشکلاتی مواجه میکند و استفاده از راهکارهای مناسب این مساله را ساماندهی کرده.

مسجد شکلی شبیه به کشتی وارونه دارد و به لحاظ رنگ و نورپردازی ویژه اش در شب جلوه ی زیبایی دارد، تهویه این مسجد که چیزی شبیه بادگیر بوده و هواکشی در محل اتصال مناره به سقف دارد نیز درنوع خود جالب است همچنین اسکلت بنای مسجد در فاصله ی بین دو جدار دیوار قرار دارد و سقف و دیوارها به روش عنکبوتی به هم متصل هستند و به واسطه ی زاویه ی کمی که دیوارها دارند انتقال وزن مناره ها به زمین به سهولت انجام میشود.

بنای مسجد قابلیت مقاومت در برابر زلزله به بزرگی حدود هشت ریشتر دارد و بر اساس تخمین ها بنای آن تا صده های آینده آسیب جدی نخواهد دید.

دیدن از این روستای زیبا و غروب های دل انگیزش سرشار از شور و معنویت است و امید آن میرود جلوه ی زیبای بصری و حس زیبای آشتی با طبیعت در افراد تاثیر گذاشته و این منطقه ی توریستی از آسیب های زیست محیطی و بهداشتی در امان باشد.

هر منطقه ای که به لحاظ توریستی پر بازدید میشود دچار مشکلاتی میشود که در برخی موارد درآمد مادی و معنوی حاصل از آن کمتر از هزینه هاییست که باید برای ساماندهی مجدد صورت گیرد، بنابراین فرهنگسازی در این حوزه دارای اهمیت بسیار است.

مناطق گردشگری باید پتانسیل ساماندهی توریست ها را داشته باشند، بسیاری از مناطق با حجم بالایی از گردشگران امکانات رفاهی مناسب نداشته و از لحاظ امکانات خدماتی و بهداشتی با مشکلاتی مواجه هستند، شاید همه ی مشکلاتی که به لحاظ بهداشتی و زیست محیطی متوجه مناطق گردشگری میشود ناشی از بازدیدگنندگان نیست، اگر اماکن توریستی ساماندهی شوند بطور یقین تعامل بهتری بین گردشگر و مردم بومی منطقه ایجاد میگردد و با فرهنگ سازی و زیرساخت های مناسب شرایط بهبود و آسیب کمتری متوجه مکان های توریستی میشود.

یادداشت: سارا تمیزکار

انتهای پیام/