در درجه  اول به علت اینکه دو فرزند خردسال داشتم و دوست داشتم تمام تلا‌شم را برای تربیت آن‌ها انجام دهم. زیاد مطالعه کردم و تلا‌شم را برای یاد گرفتن زیاد کردم. هرچه می‌خواستم به فرز‌ندانم آموزش بدهم. در قالب داستان و بازی پیاده می‌کردم تا اینکه مربی مهد بچه‌ها که در شورای کتاب کودک کار می‌کرد به من پیشنهاد داد که کتاب بنویسم و مشغول به کار‌بشم و روزی که باهم به شورای کتاب کودک مراجعه کردم با من مخالفت کردند و گفتند من فقط یک معرف دارم تا اینکه مربی دوران دبیر‌ستانم من را آنجا دید و چون در آن شورا کار می‌کرد. او هم معرف من شد و مسبب ورود من به حوزه کودک شده است. 

 

جای کار زیاد داریم که کار نشده. ما باید نیازسنجی کنیم و در کشور ما این امر عمیق نیست. وقتی ما برای ادبیات کودک می‌نویسیم باید با کودک باشیم. حس‌های اون رو  دریافت کنیم و چون ما چنین حسی را نداریم، وضعیت ادبیات جالبی هم نداریم. 

باید خودش کودک درونش زنده باشه و حض درونی زیاد ببره، ساده و صادق باشه، روان باشه ، غم نداشته باشه ، شاد باشه ، کینه نداشته باشه.

50 درصد حرف را تصویر میزنه. متن قوی جای خودش را دارد. تصویرگر باید نگاهش با کودک یکی باشه چون دنیای کودک از تصویر تشکیل شده باید از رنگ‌های زنده و شاد استفاده شود. 

پاسخ به نیازهای کودکان. فکر و اندیشه یک نویسنده باید کتاب‌هایی با محتوای خوب را ایجاد کند، نویسنده کودک باید آنقدر با کودکان در ارتباط باشد تا از نیازهای واقعی کودکان لبریز و سرریز بشه.

 

زندگی انسان نخستین، تمدن نیست، فرهنگ نیست، تبادل فرهنگ نیست. باید قدر کتاب رو دو‌نست.

 

هر چی که یاد گرفتم، 90 درصد آن از کتاب بوده .کتاب خواندن مانند غذا خوردن است. 

کتاب عرفانی «پیش گویی آسمانی».

 

من حرکت و انرژی هستم.

 

خیلی، بیشتر اوقات بهم کمک میکنه، امید میده، ارتباط خوبی باهاش دارم و دوستش دارم. 

هر دختری قصه سیندر‌لا برایش یک نوستالژیه، بجز سیندر‌لا قصه «ماه پیشو‌نی» رو میپسندم. 

خیلی اوضاع و‌خیمی دار‌ه و همش دنبال این هستم که چه جوری در قالب دیگری انتشار بدیم. خرید کمه و تیراژها خیلی پایین رفته. کتاب خوندن باید فرهنگ‌سازی بشه و در حال حاضر آنقدر‌ی که ترجمه داریم تألیف نداریم.

عشق و علاقه تنها مسبب نوشتن من است.

ده رمان «مردان بزرگ ایران» که زندگی‌نامه پیامبران است و به سبک روان و ساده کوتاه نوشته شده.

 

یک مجموعه دو‌جلدی به نام «افسانه» که به پایان نرسیده هنوز و کتاب «شازده‌ پسر‌قند عسل» که در دست چاپ است. 

با وضعیت فعلی آینده خوشی نداره اما با تغییرات و تحولات جدید امیدوارم آینده خوبی پیش روی ادبیات ما قرارگرفته باشد. 

گفتگو از: سعیده سادات احمدی

انتهای پیام /