علی فریدونی، عکاس هشت سال دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به اعزامش به جبهه گفت: من بنابر دستور و فتوای حضرت امام (ره) برای مبارزه با دشمن بعثی و دفاع از این دین و مرز و بوم راهی جبهه شدم و در این راه به جای گرفتن اسلحه با ثبت وقایع به وسیله دوربین به جنگ با دشمن بیمنطق پرداختم.
وی افزود: بهترین خاطره در زمان جنگ ثبت شادیهای رزمندگان بود که بعد از 40 روز عملیات، ناو را از دست دشمن دیکتاتور پس گرفتیم و اما تلخترین عکسی که من گرفتم برای آن لحظهای بود که یک آر پی جی زن در حال شهادت بود که این تأثیر خیلی بدی بر من گذشت.
فریدونی با بیان اینکه بهترین فریمهای من لحظات شهادت بود، افزود: در عملیات کربلای 5 در سرزمین مقدس شلمچه، لحظه شهادت یک جوان بسیجی بهترین فریم دوران حرفهای عکاسیام بود و این موضوع مدتها بر روی من تأثیر فوقالعادهای گذاشت و فکرم را تا زمان زیادی مشغول کرده بود.
وی ادامه داد: نگاهم و شادیهایی که بهوسیله دوربین بسته میشد، همگی بدون ریا، اغراق بود و همچنین در آن زمان کسی به دنبال مادیات و پست و مقام نبود و همه مردم سعی در بالا بردن درجه تقوا و شاد کردن دل امام (ره) بودند.
فریدونی در خصوص کمکاری خبرگزاری در چاپ کتاب، تصریح کرد: متأسفانه بعد از 34 سال کار و تلاش برای خبرگزاری و ثبت حماسههای ماندگار، رونمایی کتاب من را بعد از 28 سال به خاطر خودنمایی و اینکه به دیگران بگویند که علی فریدونی عکاس ما بود، شهید کردند و در لحظه آخر مدیر عامل سازمان به عنوان تقدیر، یک خودنویس به من اهدا کرد.
وی اضافه کرد: من نمیخواهم بگویم که من کار خیلی بزرگی انجام دادم یا اینکه من بر گردن مسئولین فلان خبرگزاری حق دارم، اما من این سؤال در ذهنم به وجود آمده است که لیاقت علی فریدونی بعد از 34 سال فعالیت عکاسی فقط یک خودنویس بود؟
وی در پایان یادآور شد: ایثار، عرفان، شهادت، خلوص و یکرنگی از خصوصیات زمان جنگ بود و همه عکسهای من، مردم بودند و در قاب دوربینم مسئولی در آن جای نداشت.
انتهای پیام/