ایران زمین/ 5
«زریوار» نگین فیروزه‌ای رنگ کردستان
دریاچه زریوار، بزرگترین چشمه آب شیرین دنیا، یکی از زیباترین جاذبه‌های گردشگری استان کردستان است.
به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در سال‌های اخیر شاهد گسترش فرهنگ گردشگری در کشور بوده‌ایم و در این میان علاقه‌مندی به سفرهای خارج از کشور نیز بیش از پیش افزایش یافته است. این موضوع اگر‌چه از دیدگاه جهان‌گردی و کسب تجربه و اطلاعات امری پسندیده است اما این در حالی است که هنوز بسیاری از مردم کشورمان شناخت کافی نسبت به مکان‌های دیدنی و جاذبه‌های گردشگری تعداد زیادی از شهرهای ایران ندارند.
در حالی که اگر هزینه‌های سفرهای خارجی در داخل ایران که تاریخ و تمدنی کهن و طبیعی کم‌نظیر دارد، صرف شود اثرات مثبت چشمگیری در زمینه‌های مختلف از جمله هتلداری، صنایع دستی، حمل و نقل و غیره خواهد داشت که در مجموع موجب رونق اقتصادی کشور و اشتغال‌زایی می‌شود.
در ایران‌زمین، قصد داریم تا هر هفته با معرفی یکی از جاذبه‌های سرزمین‌مان اطلاعاتی در‌جهت آشنایی بیشتر با مناطق گردشگری ارائه کنیم. این‌بار به سراغ منطقه‌ای گردشگری در استان کردستان می‌رویم.
استان کردستان، در دامنه‌ها و دشت‌های پراکنده رشته‌کوه‌های زاگرس میانی، استانی سرسبز و زیباست که می‌تواند به یکی از قطب‌های گردشگری تبدیل شود.
این استان حدود 1/7 درصد از ساخت کل کشور را شامل می‌شود و حدود 1/5 میلیون نفر جمعیت دارد.
شهرستان مریوان در 125 کیلومتری غرب شهرستان سنندج، مرکز استان کردستان قرار دارد که دریاچه زریوار این شهرستان را به نگینی در استان کردستان مبدل کرده است.
تالاب آب شیرین زریبار یا زریوار در غرب شهر مریوان، سفری رویایی را برای مسافران به آن رقم می‌زند.
این دریاچه، با حجم تقریبی 30 میلیون متر مکعب بزرگترین چشمه آب شیرین دنیا است که حدود 5 کیلومتر طول و 1/6 کیلومتر عرض دارد و آب آن از چشمه‌های کف جوش و بارش تأمین می‌شود.
در فصل زمستان و به دلیل کاهش دمای هوا، یک لایه یخ به طور زیبایی سطح دریاچه را می‌پوشاند، ولی بعضی قسمت‌های آن یخ نمی‌زند و این گونه است که می‌توان به وجود چشمه‌های تأمین کننده آب در آن پی برد.
در خصوص نام این دریاچه که مردم محلی آن را دریاچه‌ای افسانه‌ای می‌دانند، دو نظر متفاوت وجود دارد.
برخی معتقدند که نام اصلی «زبراوبار» (در زبان کردی به معنای آب کف کنار) بوده که بعدها درگذر زمان تغییر پیدا کرده است.
گروهی دیگر نیز «زریبار» یا «زریوار» را ترکیبی از دو واژه «زری» (در زبان به معنای دریاچه) و پسوند تشبیهی «وار» یا «بار» می‌دانند که در مجموع به معنی «دریاچه وار» است.
پوشش گیاهی زمین‌های این منطقه را جنگ‌های نیمه انبوه تشکیل می‌دهد که گونه‌هایی همچون بلوط ایرانی، گلابی وحشی، زالزالک و بادام در آن خودنمایی می‌کنند.
«سراتو فیلیوم» و «سریو فیلیوم» از گیاهان شناور دریاچه و گونه‌های نی، هزار نی، بار هنگ آبی، نیلوفر آبی، علف هفت بند، پیچک و جگن از جمله گیاهان حاشیه‌ای آن هستند.
آبزیان دریاچه زریوار نیز گونه‌های بومی و غیر بومی همچون سیاه ماهی خالدار، عروس ماهی، ماهی آمور سفید و کپور آیینه‌ای را شامل می‌شوند.
وجود دریاچه زریوار به همراه بارش‌های مناسب در این ناحیه، آب و هوایی معتدل و دل‌انگیز را برای این شهر به ارمغان آورده و سبب حضور 31 گونه پرنده بومی و مهاجر در آن شده است.
اردک سرحنایی و سر سبزه، پرستوهای دریایی، کشیم بزرگ و کوچک، خوتکا، انواع چنگو و پرندگان شکاری از قبیل سنقر تالابی و دلیچه نمونه‌هایی با اهمیت و ارزشمند به شمار می‌آیند.
تنوع اقلیمی و شرایط بسیار مناسب آب و هوایی و نیز صید تفریحی ماهیان خوراکی می‌تواند گردشگران بسیاری را به این منطقه جذب کند و موجب رونق زندگی مردم محلی شود.
در سال‌های اخیر کاهش بارش برف و باران و ورود فاضلاب به این دریاچه نگرانی‌هایی در خصوص آینده آن به وجود آورده که توجه بیشتر مسئولان و متولیان محیط زیست کشور را نیاز دارد.
دریاچه زریوار صد و دومین اثر طبیعی است که سازمان میراث فرهنگی در 20 بهمن 1389 آن را در فهرست میراث طبیعی ایران قرار دارد.
گزارش از زهرا علی اکبرلو
انتهای پیام/
