به گزارش خبرنگار حوزه توپ و تور گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، تیم ملی والیبال ایران با تركیب ١٤ نفره همیشگی خود راهی لهستان شد تا در تورنمنت چهارجانبه واگنر كه به منظور آماده سازی برای ملی پوشان ایران تدارك دیده شده بود، شركت كند.

تورنمتی كه با حضور تیم های فرانسه، لهستان و ژاپن می توانست بستر خوبی برای محك زدن تیم ملی والیبال ایران و همچنین جایگاهی مناسب برای شناخت حریفان باشد.

پرونده سیزدهمین دوره این مسابقات در حالی شب گذشته با قهرمانی لهستانی ها بسته شد كه تیم ملی والیبال ایران با پذیرش سه شكست در این نبرد چهارجانبه كارنامه ضعیفی از خود بر جا گذاشت.

شاید بتوان گفت نتیجه نهایی یك تیم در تورنمنتی دوستانه ملاك خوبی برای ارزیابی كلی از عملكرد آن تیم نباشد، اما صحبت های كادرفنی و بازیكنان این تیم پیش از اعزام به این مسابقات حول این محور بود كه كسب نتیجه در این تورنمتت حائز اهمیت است و قطعا در تلاش خواهند بود ضمن تمركز برای پیدا كردن نقاط ضعف و قوت حریفان ، گوش چشمی هم به كسب پیروزی خواهند داشت. اما نتایج بدست آمده نشان داد كه شرایط آنگونه كه پیش بینی می شد پیش نرفته است.

حضور لهستان و ژاپن در جام واگنر در حالی كه دو رقیب ایران در رقابت های جام جهانی هستند، اتفاق خوبی بود كه می شد به نحو احسن از آن بهره برد. از ژاپن تازه قهرمان آسیا شده هم چندان سخنی به میان نمی آمد. شاید به این دلیل كه ملی پوشان اطمینان داشتند برای شكست ژاپن به مشكل برنخواهند خورد.

ملی پوشان ایران اما در این رقابت ها سه شكست را پذیرا شدند و فقط توانستند در مجموع سه مسابقه یك ست از تیم لهستان بگیرند و در جمع چهار تیم، چهارم شوند.

از آغاز ناامید كننده تیم ملی والیبال ایران آن هم با تركیب همیشگی مقابل فرانسه با توجیه این كه فرانسه قهرمان لیگ جهانی است و قدرت های برتر جهان را شكست داده است ،می شد به نوعی گذشت كرد. می شد این موضوع را هم كه فرانسه با تیم دوم خود به این مسابقات آمده بود نادیده گرفت و به آن نپرداخت. توجیه دیدار دوم مقابل لهستان هم می شد همان حرف های همیشگی باشد. استفاده از امتیاز میزبانی و جدی گرفتن جامی از سوی میزبان كه برای لهستانی ها خیلی اهمیت دارد! اما با تمام این تفاسیر شكست شاگردان كواچ مقابل ژاپن آن هم با نتیجه ٣ بر صفر حتی در نبردی دوستانه قطعا هیچ توجیهی ندارد. سوال اینجاست ژاپنی كه در رقابت های قهرمانی آسیا به سختی از سد تیم دوم ایران گذشته بود چگونه توانست تیم اصلی ایران با آن همه ستاره را به راحتی مغلوب خود كند؟

این كه والیبال ایران دو سه سالی است از سطح آسیا فراتر رفته است و راه خود را از آسیایی ها جدا كرده است بركسی پوشیده نیست. اما شاید باید كمی نگران بود كه دیگر تیم های آسیایی هم بیكار نشسته اند و در تلاشند با تیم های بزرگ جهان هم تراز شوند. نتایج تیم ملی والیبال ژاپن در مسابقات اخیر و حالا در این تورنمنت تداركاتی بی شك گواه این مطلب است كه شاید آقایی والیبال ایران در آسیا در معرض از دست رفتن باشد.

شكست ایران مقابل ژاپن آسیایی ، زنگ خطری اساسی است كه كنار گوش والیبال ایران به صدا در آمده است تا شاید بتواند روند درجا زدن ملی پوشان ایران را متوقف كند. آن هم در آستانه حضور در رقابت هایی كه حكم كسب سهمیه المپیك را دارد، سهمیه ای كه آرزوی نیم قرنی والیبال ایران است.

اظهارات سرمربی تیم ملی والیبال ایران در پایان تورنمنت چهارجانبه واگنر با صحبت هایی كه پیش از اعزام به لهستان مطرح می شد در تناقضی آشكار است. كواچ در آخرین تمرین تیم ملی پیش از رفتن به لهستان، جام واگنر را با وجود دوستانه بودن، پراهمیت خواند و قول كسب بهترین نتایج در این رقابت ها را داد. بازیكنان تیم ملی هم اكثرا در مصاحبه های خود عنوان كردند كه واگنر مسابقات معتبری است و باید بهترین نتیجه را در آن به دست آورد. اما هتریك ملی پوشان در شكست همه پیش بینی ها را برهم زد.

اسلوبودان كواچ در پایان دیدار مقابل ژاپن عنوان كرد كه نمی دانم مشكل تیم ملی چیست كه نمی تواند نتیجه لازم را بگیرد و باید بدانم كه دلیل این عملكرد ضعیف از سوی بازیكنانم چیست! این اظهارات در فاصله كمتر از دو هفته مانده به آغاز جام جهانی كمی نگران كننده به نظر می رسد. شاید در این فرصت كوتاه منطقی به نظر نمی رسد كه سرمربی یك تیم بتواند دلایل ضعف تیمش را متوجه شده و آن ها را رفع و رجوع كند. پس از گذشت دو سال كه كواچ در نیمكت تیم ملی ایران نشسته است انتظار می رود شناخت این مربی از بازیكنانش بیشتر باشد تا پس از این همه مدت حالا و در این برهه حساس به فكر فهمیدن دلایل ضعف تیمش نباشد.

انتظار می رود كادر فنی تیم ملی كه با اعتماد به نفس كامل راه هر انتقادی را به خود بسته است و منتقدانش را از دور خارج می كند، حرفه ای تر از این ها عمل كند. انتقاداتی كه به دستیاران كواچ وارد شد هیچ گاه به نتیجه نرسید و شاید حالا این مربی صربستانی بیشتر از قبل چوب نداشتن یك دستیار ایرانی خوب و با دانش آشنا به فوت و فن های والیبال ایران ایران باشد را بخورد.

سرمربی جوان تیم ملی ، نبودن بازیكنانش در شرایط مسابقه را پس از دو ماه تمرین و عدم حضور در مسابقات را هم عامل دیگری در این نتایج ضعیف عنوان كرده است. شاید كواچ این موضوع را در نظر نگرفته باشد كه تیم های فرانسه و لهستان هم شرایط مشابه ایران را داشته اند و بعد از لیگ جهانی در مسابقاتی حاضر نشده اند.

تورنمنت چهارجانبه واگنر شاید به دلیل تداركاتی بودن زود از یادها برود اما باید دید كه مرد صربستانی والیبال از آن درس خواهد گرفت یا خیر؟

در حالی كه بازیكنان تیم و كادرفنی ایران این روزها مدام حرف از جدا شدن از آسیا و دستیابی ساده به سهمیه المپیك می كنند، امید است ناكامی در واگنر بتواند درس بزرگی بوده و از غروری كه به نظر میرسد دچارش شده اند رهایی پیدا كنند.

هرچند در رقابت های دوستانه كسب نتیجه حائز اهمیت نیست و اهداف دیگری از شركت در مسابقات این چنینی برای تیم ها وجود دارد، اما بدون شك این نتایج ضعیف و ناباورانه كمی نگران كننده به نظر می رسد.

آن هم در آستانه مسابقاتی مهم و سرنوشت ساز مانند جام جهانی كه می تواند سكوی پرتاب والیبال ایران به المپیك ریو باشد. هرچند باید واقع بین بود و اذعان كرد كه با این روند نمی توان امید چندانی به درخششی دیگر از سوی سروقامتان ایران در این میدان جهانی پیش رو داشت.

انتهای پیام