دووميداني امروز رشته‌اي بي‌پشتوانه
آنچه در مسابقات جهاني دووميداني به ميزباني چين گذشت، نشان از افت تيم ملي داشت. اين افت البته مختص اين رقابت‌ها نبود و سال‌هاست كه دووميداني دچار مشكل شده است؛ دلايل آن نيز بسيار است.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ؛ آنچه در مسابقات جهاني دووميداني به ميزباني چين گذشت، نشان از افت تيم ملي داشت. اين افت البته مختص اين رقابت‌ها نبود و سال‌هاست كه دووميداني دچار مشكل شده است؛ دلايل آن نيز بسيار است. در فدراسيون گذشته دووميداني دخالت‌هاي غيرمنطقي يكي از دلايل ناكامي اين فدراسيون است. همچنين عدم توجه به هيات‌هاي ورزشي كه سبب جدايي برخي از اركان اصلي اين هيات‌هاي ورزشي شد. هيات‌ها بودجه نداشتند و اعضاي آن مجبور به ترك مجموعه شدند. نظارت بر روي عملكرد ورزشكاران هم كافي نبود و امروز نيز چنين است. فدراسيون نظارت چنداني براي ورزشكاران ندارد. نظارت بر روي مربيان هم وجود ندارد و در عين حال، ملي‌پوشان براي داشتن مربيان خارجي با مشكلات زيادي مواجه هستند.
13،14 سال پيش زماني در فدراسيون دووميداني حضور داشتم، قهرمانان بسياري در اين رشته بوجود آمدند. احسان حدادي، سجاد مرادي، علي و مهدي شاهرخي، محمد صميمي و... از همان موقع در دووميداني به چهره شاخصي تبديل شدند. وقتي حدادي را براي اولين بار به مسابقات آسيايي فرستاديم، فكر مي‌كنم آخر شد. خيلي به ما انتقاد كردند كه چرا حدادي را به مسابقات آسيايي اعزام كرديد، اما بعد از آن او توانست قهرمان جوانان جهان، قهرمان و ركورددار آسيا شود.
امروز نيز او نايب قهرمان المپيك است. مرادي هم همان موقع ركورددار ايران شد و همچنان ركوردار است. نفرات ديگري چون نيكفر، مهاجرشجاعي، ارزنده و... در زمان ما چهره شدند و اكنون صحبت من اين است كه چرا اين نفرات جايگزين مناسب ندارند. در واقع كاري براي كشف و پرورش استعدادها نشده است و دووميداني رشته‌اي بي‌پشتوانه‌اي شده است.
اما من برنامه پيشنهادي من براي دووميداني دارم كه به اين ترتيب است: تغييرات در بدنه فدراسيون، تعامل با آموزش و پرورش كه اهميت بسياري در پيشرفت اين رشته دارد، جذب مربيان خارجي و توجه به مربيان ايراني(بي‌توجه به مربيان ايراني سبب خروج آنها از دووميداني و گرايش به ورزش‌هايي چون واليبال شده است)، فعاليت باشگاه‌هاي ورزشي، تقويت بخش خصوصي و... از مواردي است كه بايد به آن پرداخته شود. براي مثال در مسابقات داخلي تيم نفت شركت مي‌كند و يك تيم ديگر.
يعني تيم‌هاي متعدد در اين رقابت‌ها حضور ندارد و اسپانسرها جذب دووميداني نمي‌شوند. اين در حالي است كه در زمان ما فدراسيون دووميداني جزو معدود فدراسيون‌هايي بود كه اسپانسر داشت و براي هزينه كردن در دووميداني مشكلي نداشت. تعامل با آموزش و پرورش اهميت ويژه‌اي دارد. زيرا استعدادها از مداراس كشف مي‌شوند و مي‌توانند جايگزين‌هاي مناسب براي قهرمانان باشند.
به عقيده من، براي اينكه فدراسيون از اين وضعيت خارج شود براي پياده كردن اين برنامه‌ها نياز به يك سال و نيم تا دوسال دارد تا بتواند دووميداني را در مسير پيشرفت قرار دهد.
حسین جلالی ، رئيس سابق فدراسيون دووميداني
منبع: عصر ایران
انتهای پیام /
