به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان  گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، تقریبا تا 20 سال پیش، کودکان بیشتر وقت خود را بیرون از خانه سپری کرده و به دوچرخه سواری، انجام ورزش های مختلف و یا ساختن یک قلعه شنی می پرداختند. با توجه به تبحر در زمینه بازی های خیالی، کودکان گذشته شکل بازی خود را خلق می کردند که نیازمند تجهیزات گران قیمت و نظارت دائمی والدین نبود.

کودکان در گذشته تحرک زیادی داشته و جهان حسی آنها ذاتی و ساده بود. در گذشته، زمان خانواده اغلب به انجام کارهای روزمره اختصاص داشته و انتظارات کودکان به صورت روزانه پاسخ داده می شد. میز اتاق غذاخوری مکان مرکزی برای گرد هم آمدن اعضای خانواده برای صرف غذا و صحبت درباره رویدادهای روزانه بود و پس از آن به مکانی برای یادگیری پخت و پز، صنعتگری و یا انجام تکالیف مبدل می شد.

امروزه شرایط خانواده ها تغییر کرده است.نقش والدین در پرورش خلاقیت کودکان و زمینه سازی برای موفقیت های آینده فرزندان انکارناپذیر است و همواره بر آن تاکید می شود. در ادامه توصیه های روان شناسان برای ایجاد و تقویت خلاقیت در کودکان برای والدین را آورده ایم که بالطبع باید در حد امکان و مناسب با شرایط سنی فرزند به کار گرفته شود.

واقعا لازم است والدین بدانند که چقدر داده هایشان به فرزندان، مهم و سرنوشت ساز است و کودک از سنین بسیار پایین و بدو تولد تحت تاثیر تربیت والدین قرار می گیرد.

 

در عین حال، تحقیقات دانشمندان روی دو گروه شاهد و آزمایشی از کودکان نشان داده است که تجارب و تعالیم دوران کودکی روند رشد و تکامل مغزی را تسریع و تقویت می کند.

 

دو سال اول زندگی به نوعی دوره طلایی رشد مغزی کودک است و این زمان دوران ایجاد ارتباط های مغزی به حساب می آید. در این سن در مغز، بیش از ۳۰۰ تریلیون ارتباط وجود دارد و در همین زمان سلول هایی که هنوز مرتبط نشده اند و مورد استفاده قرار نگرفته اند غیرقابل استفاده می شوند.

اهمیت اسباب بازی ها بویژه پیش از ۷ سالگی که کودک در محیط مدرسه با مناسبات رسمی و اجتماعی دنیای بیرون مواجه می شود، در شکل دهی به شخصیت و روحیات وی بسیار بیشتر است. بسیاری از والدین بنا به عرف فرهنگی جامعه توپ و تفنگی را اسباب بازی اصلی پسربچه ها و عروسک را اسباب بازی دخترها می دانند و خرید برای کودک نیز بر همین اساس صورت می گیرد.

 

فرزادفر، روان‌شناس کودک می‌گوید: کلیه کودکان دارای نبوغ هستند ولی این‌که چقدر آن را پرورش بدهیم و کودک باهوش را به نابغه برسانیم غیرممکن است باید حواس‌مان باشد این کودکان را که دارای جزایر خاصی نظیر حافظه‌ی دیداری، حافظه انتزاعی هستند با نابغه اشتباه بگیریم. 

 

این روان‌شناس در ادامه گفت: توانایی اجتماعی کودکان نابغه بسیار زیاد است و این کودکان از پتانسیل‌های کامل هوش بهتر و توانایی کامل سازگاری با محیط برخوردار هستند. این کودکان 3 تا 5 درصد جمعیت عادی را تشکیل می‌دهند. 

 

علاوه بر ایفای نقش فعال در فرآیند یادگیری کودک، متخصصین عقیده دارند که عشق ورزی و غذا دادن به کودک هم می تواند تاثیرات جالبی بر قدرت مغز کودک بگذارد. بعضی از مراقبین باور دارند زمانی که کودک را روی به روی تلویزیون رها می کنند و او به آرامی و بدون کوچکترین سر و صدایی می نشیند به معنی این است که کودک راضی و خوشحال است. اما چیزی که خیلی ها نمی دانند این است که کودک دارای اضطراب معمولا سکوت می کند و این سکوت مانع یادگیری می شود. 

 

 این روان‌شناس می‌گوید: اگر کودکان کاری برای انجام دادن نداشته باشند، خلاقیت‌شان به کار خواهد افتاد. پر کردن اوقات فراغت کودکان دنیای جدیدی را برای آن‌ها ترسیم می‌کند، با بیش از حد پر کردن وقت فرزندان تمام فرصت‌ها را برای رسیدن به ایده‌های جدید به ذهن آن‌ها از بین برده‌ایم باید به کودکان اجازه بدهیم اوقاتی از روز، کاری برای انجام دادن نداشته باشند. 

 

همان‌گونه که آموزش خواندن و نوشتن از سنین کودکی آغاز می‌شود، آموختن علمی مثل رایانه باید از همان سنین آغاز شود. به همین دلیل در مهدهای کودک و پیش‌دبستانی‌ها مهارت‌های استفاده از ماوس، صفحه کلید، پنجره‌ها و سایت‌های ویژه کودکان را به آنها آموزش می‌دهند.

اصولا باید با توجه به سن و درک کودکان، قرارداد و قوانینی بین والدین و فرزندان تنظیم شود و در آن قرارداد درباره مدت زمان استفاده از اینترنت، ورود به سایت‌های مختلف و افزودن سایت‌های ویژه کودکان و همراه بودن والدین در زمانی که کودکان از اینترنت استفاده می‌کند، صورت بگیرد و البته رایانه باید در مکان عمومی در منزل و مقابل دید والدین قرار گیرد.

از آن جایی که کودکان بیش از پیش به فناوری متصل می شوند، قطع ارتباط آنها با جامعه، دیگران و طبیعت نیز افزایش می یابد. هنگام رشد و شکل گیری هویت کودکان، آنها اغلب قادر به تشخیص این مساله که یک ماشین کشتار که در تلویزیون و یا بازی های ویدئویی مشاهده کرده و یا کودکی کوچک و خجالتی که نیازمند یک دوست است، نیستند.

اعتیاد به فناوری هایی مانند تلویزیون و بازی های ویدئویی می تواند اپیدمی غیر قابل بازگشت اختلالات سلامت جسمانی و روانی را به همراه داشته باشد، اگرچه همچنان بهانه ها و نظرات مخالفی در این زمینه ارائه می شوند. در شرایطی که یک قرن پیش نیازمند حرکت برای بقا بودیم، امروز زیر فشار این فرض قرار داریم که بدون فناوری قادر به ادامه حیات نیستیم.

دکتر فرزادفر گفت: منع کودکان از بازی‌های مجازی و رایانه‌ای توصیه‌ای معقول است اما عملی نیست، بر این اساس تنها چاره کار کنترل نحوه و میزان بازی مجازی توسط کودک است. عده‌ای خلاقیت و تخیل کودک را در ساخت اجزای بازی‌های مجازی عاملی برای افزایش خلاقیت کودک می‌دانند در حالی که این نوع بازی‌ها خلاقیت کودک را کور می‌کند. پرخاشگری، گوشه‌گیری، کاهش ارتباطات عاطفی و دوستی، تیک‌های عصبی، سوء تغذیه، کم تحرکی از مضرات پرداختن مداوم و طولانی مدت کودکان به بازی‌های مجازی است. 

این روان‌شناس بیان کرد: علاوه بر اینها، نقش ما به عنوان پدر و مادر تنها به دوران کودکی و نوجوانی محدود نمی شود زیرا فرزندان در جوانی و بزرگسالی هم به پشتیبان و راهنما نیاز دارند.

خانواده صد در صد در تربیت این کودکان و پرورش پتانسیل‌های موجود در آن‌ها با توجه به سطح هوشی کودکان نقش دارد. بسیاری از کودکان نرمال و طبیعی دارند ولی عملکرد تحصیلی خوبی ندارند، از این رو دچار افت عملکرد بارز می‌شوند. این گونه کودکان در آینده از لحاظ حرفه‌ای، کاری سرآمد هستند اما از عهده‌ی اداره کردن زندگی ناتوان هستند.  

 

خانواده‌ها باید کودکان را تحسین کرده و محیط صادقانه و مورد پذیرشی را در خانه ایجاد کنند این موضوع به کودکان آزادی می‌دهد تا ایده‌های جدیدی را کشف کنند بدون این‌که مورد تمسخر والدین و طعنه آن‌ها قرار بگیرند.

 

 

انتهای پیام/