به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان _ فرزانه فراهانی :

مسعود، جوان 32 ساله‌ای است که یک سالی می‌شود به نوازندگی در معابر عمومی شهر تهران به ویژه نوازندگی در پل هوایی های شهر، روی آورده است. مسعود که در اصل فارغ التحصیل رشته مهندسی صنایع فلز است، می‌گوید: پس از اتمام درسم در دانشگاه و نداشتن شغل مرتبط با آن چه که تخصص من است و چون از دوران نوجوانی با موسیقی آشنا بودم به کار نوازندگی پرداختم. اوایل به صورت فعالیت در جشن‌ها و مراسم‌های مختلف این کار را انجام می‌دادم و همین طور به تدریس خصوصی نیز مشغول بودم، اما درآمد خوبی برایم نداشت و دخل و خرجم با هم نمی‌خواند.

* یک دوستی که زندگی ام را تغییر داد

به علت هزینه‌های بالای زندگی و درآمد پایین، پس از مدتی به ذهنم رسید با توجه به استعدادی که در زمینه موسیقی دارم و نشان دادن هنری که سبب لذت گروهی از مردم می‌شود، منبع درآمد بهتری نیز برای خودم دست و پا کنم. اکنون حدود یک سال از نوازندگی من در سطح شهر می‌گذرد و در چند نقطه از شهر تهران به نوازندگی پرداخته‌ام.

در بعضی مکان‌ها چون پل‌های هوایی درآمد بهتری دارم و مردم استقبال خوبی از نواختن سازهای موسیقی دارند. معمولاً با مسئول هر پل هوایی در منطقه‌ای که هستم، رابطه دوستی برقرار می‌کنم و آن‌ها نیز با کارم مشکلی ندارند، اما گاهی با مأموران شهرداری به مشکل برمی‌خورم.

* نوازندگان خیابانی، شادی آفرینان برخی از مردم شهر

از نظر جامعه‌شناسان ، شغل عبارت است از انجام کار یا حرفه‌ای که به طور منظم  و با درآمد مشخص در جریان است.

دکتر امان ا... قرائی‌مقدم ، جامعه‌شناس، در خصوص نوازندگان خیابانی و افرادی که به انجام این کار می‌پردازند، معتقد است: از دیدگاه علم جامعه‌شناسی، نوازندگی خیابانی را نمی‌توان شغل به حساب آورد ؛ هر چند در بعضی موارد درآمد خوبی را نصیب افراد مورد نظر می‌کند اما به علت شادی، نشاط و انبساط خاطری که در مردم به وجود می‌آورد، نباید آن را جزو مشاغل کاذب به حساب آورد. نواختن موسیقی توسط نوازندگان خیابانی در افزایش کارایی و بازدهی کاری برخی افرادی که در طول روز، این پدیده را مشاهده می‌کنند، اثرگذار است و سبب شادابی روحیه آنها نیز می‌شود.

* استقبال مردم، اعتماد به نفسم را زیاد کرد

 افرادی که دارای تحصیلات دانشگاهی هستند، اگر شغلی مناسب با تحصیلات و تخصص خود پیدا نکنند، به سختی به کارهای آزاد، آن هم کاری مثل نوازندگی خیابانی تن می‌دهند.

این نوازنده دوره‌گرد می‌گوید : برای این که کارهایی که به مردم ارائه می‌دهم برایشان عادی نشود و جذابیت خود را از دست ندهد، معمولاً در هر مکانی کمتر از سه ماه ماندگار هستم و مکان نوازندگی و نوع کارهایم را تغییر می‌دهم. سعی من بر این است که بیشتر آهنگ‌ها و شعرهای مورد علاقه مردم را یاد بگیرم و در واقع طبق سلیقه آن‌ها کار می‌کنم. برای به دست آوردن رضایت مخاطبان هنرم ، در به روز کردن آهنگ‌ها و موزیک‌های پرطرفدار اهمیت ویژه‌ای قائل هستم.

بعضی از مردم برایم گل می‌آورند و از این که موسیقی مورد علاقه‌شان در شلوغی شهر برای دقایقی هر چند کوتاه هم که شده، آن‌ها را به قول خودشان به آرامش می‌رساند، تشکر می‌کنند. برخورد خوب مردم و ابراز محبت‌شان نسبت به من سبب شده تا اعتماد به نفس خوبی برای انجام این کار پیدا کنم.

یادم نمی‌رود روزهای اولی که به این کار روی آورده بودم، چقدر برایم سخت بود و به عبارتی خجالت می‌کشیدم تا یک گوشه نشسته و در گذر نگاه هزاران نفر از مردم شهر نوازندگی کنم. برای من که در دانشگاه دولتی درس خوانده‌ام و رشته تحصیلی‌ام نیز در ظاهر ، دارای بازار کار و درآمد مناسب است، خیلی سخت است که برای کسب خرج و مخارج فعلی زندگی‌ام به نوازندگی خیابانی بپردازم.

* درآمد خوبی دارم، اما...

این نوازنده تحصیلکرده می گوید : با وجود این که در نوازندگی خیابانی درآمد نسبتاً خوبی دارم و با انجام 3 الی 4 ساعت نوازندگی در طول روز، میانگین درآمد روزانه‌ام حدود 70 هزار تومان می‌باشد، اما به مشکلات زیادی نیز برخورد کرده‌ام. به همین دلیل تصمیمم بر آن است که پس از پس انداز مبلغی برای هزینه‌های دانشگاه، ادامه تحصیل بدهم و در رشته تخصصی خودم، یک کار با وجهه اجتماعی خوب بیابم.

با وجود تمام مطالب یاد شده در مورد موسیقی و نوازندگی خیابانی ، هرچه شغل و منبع درآمد افراد، با تحصیلات و تخصص آن‌ها همخوانی و ارتباط بیشتری داشته باشد، میزان رضایت از زندگی نیز در آنها بیشتر خواهد شد.

انتهای پیام/