به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پس از ارسال گزارشات مردمی به این خبرگزاری، روانه کوچه‌ای شدیم در یکی از غربی‌ترین شهرستان‌های استان تهران به نام ملارد، کوچه‌ای تحت عنوان اقاقیا در بخش مرکزی این استان که حکایت غم‌انگیزی را در دل خود نهفته است. حکایت خرابه‌ای که در پشت ساختمان‌های بلند، میهمانانی خونگرم را در چادری محقر پذیرا است، چادری که کوله باری از درد، بیماری، غربت و تنهایی را میزبانی می‌کند.

پس از معرفی خود و کسب اجازه از مجید وارد این چادر شدیم و مدتی را با وی و همسرش هم‌کلام شدیم.

مجید 57 ساله که شغل اصلی وی کارگر ساختمانی است از آن چه بر او رفته است، گفت.

مجید می‌گریست و آه می‌کشید، گفت دردآور است برای هر مردی درد و عذاب همسرش و ناتوان بودن از درمان او، گفت دردآور است برای او دراز کردن دستانش برای اندک مبلغی پول و سیر کردن شکم خود و خانواده‌اش، و دردآورتر از همه، نداشتن سرپناهی که در آن با امنیت و آرامش زندگی کند تا مجبور نشود شب را تا صبح خواب را از چشمان خود دریغ کند تا خطری فرزند و همسرش را تهدید نکند. قطرات اشک بر پهنه صورت مجید می غلتید و دوباره از دردهای خود، همسرش و مهران می‌گفت. مهران فرزند 24 ساله او است که به سرطان معده دچار شده و شیمی درمانی می‌تواند درمانگر دردهای او شود. مجید با اشاره به نداشتن سرپناهی برای خود و خانواده‌اش عنوان کرد درمان مهران امکان‌پذیر است و برخی از دستگاه‌های اداری در خصوص پشتیبانی مالی برای شیمی درمانی او اعلام آمادگی کرده‌اند، اما استراحت پس از دوران شیمی درمانی امری ضروری است که در این چادر و با امکانات فعلی آن میسر نیست.

همسر 42 ساله مجید هم که تمایلی به رسانه‌ای شدن نام و نشان خویش نداشت گفت دچار بیماری دیابت است و نداشتن سرپناه بار مشکلات آن‌ها سنگین‌تر کرده است اما با لبخندی بر لب شادمان بود از این روز عزیز که هم عید غدیر بود و هم روز تولد فرزندش مهران.

مهران در چادر حضور نداشت اما خوشحالی مادرش از سالروز تولد او در آن فضای محدود و آکنده از مشکلات حکایت از مهری مادرانه داشت، مهری که باید مادر بود تا بتوان سرور شادمانی از سالروز میلاد فرزند در آن انبوه مشکلات ریز و درشت و جان‌سوز، فهمید و درک کرد.

برای تحقیقات بیشتر با تعدادی از ساکنان کوچه اقاقیا هم کلام شدیم. عبدالملکی یکی از ساکنان بن بست مذکور گفت: مجید و همسرش یک ماه است که در این خرابه زندگی می‌کنند و حتی چادر فعلی که در آن سکونت دارند نیز توسط ما برای آن‌ها تهیه شده است.

گلستانی یکی دیگر از سکنه این محدوده با اظهار تأسف از  وضعیت مجید و خانواده‌اش گفت: مشکلات مجید بر روحیه دیگر ساکنان این کوچه نیز تأثیر منفی گذاشته و امیدواریم برای رفع مشکلات او و خانواده‌اش بابی گشوده شود تا از دشواری و سختی که با آن مواجه است، رهایی یابد.

مرتضی قربانی، رئیس بهزیستی شهرستان ملارد در گفت‌وگو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان ؛در خصوص سازوکار مجموعه مذکور در ارائه خدمات به گروه‌های آسیب‌پذیر عنوان کرد: جامعه هدف بهزیستی چارچوب و تعریف مشخص خود را دارد و خدمات ارائه شده به افراد معلول، ناتوان و کم توان جسمی – حرکتی و یا بی‌سرپرست تعلق می‌گیرد.

وی افزود: با توجه به عدم برخورداری مجید و خانواده‌اش از شرایط تعریف شده فوق، بهزیستی امکان ارائه خدمات به او را ندارد اما شهرداری مسئول رسیدگی به چنین اموری است و پیش از این نیز مسبوق به سابقه بوده که پس از محرز شدن عدم توانمندی چنین افرادی در تأمین سرپناه و مسکن مورد نیاز چنین گروه‌هایی از سوی مدیریت شهری ملارد، محقق شده است و شهرداری با اجاره کردن واحدی مشکل مذکور را رفع کرده است.

حاجعلی بحری عضوی شورای اسلامی شهر ملارد پس از تماس ما و مطلع شدن از موضوع مذکور اظهار داشت:‌در صورت اثبات شدن ناتوانی افراد در تأمین مسکن به دلیل تنگناهای شدید مالی، امکان پیگیری موضوع وجود دارد.

وی افزود: مشکل مورد اشاره در مورد مجید و خانواده‌اش پیگیری می‌شود و پس از انجام تحقیقات لازم و راستی‌آزمایی در صورت لزوم نسبت به رفع آن اقدامات لازم در دستور کار قرار می‌گیرد.

بحری گفت: البته امکان انتقال مالکیت مسکن به نامبرده وجود ندارد ولی می‌توان از محل‌هایی مشخص و پیش بینی شده، واحدی را برای سکونت این خانواده تهیه کرد.

مجتبی شاهقلیان معاون سیاسی، اجتماعی، امنیتی و انتظامی فرمانداری شهرستان ملارد با اشاره به عدم تعریف ردیف بودجه مشخص برای تهیه مسکن مورد نیاز افراد و خانواده‌های بی‌سرپناه اظهار کرد: قانون به دولت تکلیف نکرده که در چنین مواردی ورود کند و این امکان نیز برای دستگاه‌های دولتی وجود ندارد که واحد یا منزلی مسکونی را به صورت رایگان و مفت در اختیار اقشار اینچنینی قرار دهد.

وی افزود: اما تأمین هزینه‌های درمانی وی یا خانواده‌اش با مکاتبات و رایزنی‌هایی که انجام می‌شود امکان‌پذیر است.

شاهقلیان در خصوص تعیین تکلیف وضعیت افرادی که به چنین مشکلی دچار می‌شوند و در چارچوب شرایط تعریف شده بهزیستی برای ارائه خدمات قرار نمی‌گیرند، گفت: تعیین مسکن چنین گروه‌هایی تنها از طریق سازمان‌های خیریه و مشارکت‌های مردمی افراد خیر امکان‌پذیر خواهد بود.

وی با اشاره به لزوم پرداختن به علل وقوع چنین مواردی با دیدی منصفانه اضافه کرد: از نظر بنده در انعکاس چنین مواردی باید علاوه بر سهم دولت و جامعه سهم فرد نیز در بروز مشکلات اینچنینی مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.

 شاهقلیان افزود: این که اثرگذاری افراد و اشتباهات فرد در ظهور و بروز چنین معضلاتی به چه میزان بوده، امری قابل توجه است که بررسی آن می‌تواند برای جامعه و انتخاب صحیح مسیر زندگی از نگاه عبرت‌آموزی، مثمرثمر واقع گردد که البته نباید از نظر دور داشت چنین امری باید با حفظ شأن و آبروی افراد لحاظ شود.

فارغ از همه اظهارنظرهای مطروحه از سوی مسئولان، امید است راهکاری اندیشیده شود تا بر مبنای آن پس از راستی‌آزمایی و انجام تحقیقات نهایی مشکل مجید و خانواده‌اش با مشارکت مدیران شهرستانی و یا کمک‌های مردمی و خیرین فعال در این عرصه در اسرع وقت رفع شود و این تصویر ناخوش و حزن انگیز از زندگی خانواده‌ای با آن محدودیت‌های خاص در چادری محقر و کوچک از اذهان و انظار آن منطقه زدوده شود که در صورت تحقق این امر مبارک امیدی دوباره به زندگی مجید، مهران و مادرش هدیه می‌شود و شادمانی وصف ناشدنی را برای ساکنان بن بست اقاقیا به ارمغان می‌آورد.

انتهای پیام/