95 درصد مردم قبل از خواب مشغول کار با گوشی هستند
مدیر گروه روان شناسی بالینی دانشگاه علامه درباره اختلال «ترس نبود تلفن همراه» توضیحاتی داد.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ، حسین اسکندری مدیر گروه روان شناسی بالینی دانشگاه علامه طباطبایی در مورد ترس از نبود تلفن همراه که اصطلاحا به آن نوموفوبیا می گویند به خبرآنلاین می گوید: نوموفوبیا به معنای «ترس نبود تلفن همراه» است. به عبارت دیگر بروز استرس و اضطراب شدید به هنگام نداشتن آنتن، قطع تماس، قطع ارتباط با اینترنت، تمام شدن شارژ باتری و از همه بدتر جا گذاشتن یا گم کردن تلفن همراه است.
او ادامه می دهد: این اختلال زمانی رخ می دهد که فرد نسبت به از دست دادن گوشی خود دچار ترس شود. از آنجا که این ابراز دربردارنده اطلاعات شخصی از قبیل عکس، پیام، صوت و امثال آن است انتشار عمومی این موارد جایی بس نگرانی هم دارد.
این استاد دانشگاه علائم این بیماری را این طور برشمرد: از علائم شاخص این بیماری ها اضطراب، تغییرات تنفسی، لرزش، عرق کردن، آشفتگی، سردرگمی و افزایش ضربان قلب است. و البته از علائم عاطفی این بیماری می توان به افسردگی، وحشت، ترس، وابستگی، اعتمادبه‌نفس پایین و احساس تنهایی اشاره کرد.
او می گوید: طبق تحقیقات صورت گرفته از هر دو نفر یک نفر اگر نصف شب بدون هیچ دلیلی از خواب بیدار شوند اول به سراغ گوشی می روند و آن را چک می کنند. یک فرد عادی به طور معمول در شبانه روز حدود ۱۱۰ بار گوشی خود را چک می کند در حالی که فرد مبتلا به موبوفوبیا حدود ۹۰۰ بار در شبانه روز این کار را می کند.
دکتر اسکندری ادامه می دهد: اگر می خواهید از عمق پیشرفت این بیماری مطلع شوید باید بدانید که ۹۵ درصد از مردم ساعات قبل خواب را مشغول پیامک زدن یا جست و جو در اینترنت هستند. و یا از هر چهار نفر یک نفر به هنگام خواب گوشی خود را در حالت سکوت نمی گذارد.
او می گوید: وابستگی شدید افراد به تلفن‌های همراه، نوعی بیماری محسوب می‌شود که روز به روز در حال افزایش است. در حال حاضر عادت به تلفن همراه به قدری زیاد شده که می‌توان آن را اعتیاد قرن 21 دانست.
اسکندری با اشاره به این که برخی افراد حتی نمی توانند یک ساعت دوری از تلفن همراه را تحمل کنند و عده‌ای دیگر حتی در خواب نیز از پیامک فرستادن دست بر نمی‌دارند گفت: پیدایش گوشی‌های هوشمند و افزوده شدن انواع قابلیت‌های ریز و درشت به تلفن‌های همراه از جمله اتصال به اینترنت، قابلیت چک کردن ایمیل‌ها، ارسال پیام‌های چندرسانه‌ای، GPS و غیره، این عارضه تشدید شده است.
او در مورد درمان اختلال نوموفوبیا گفت: هدف روان درمانی شفا بخشیدن بیماری یا تخفیف آن است؛ در فرایند روان درمانی کمک می کنند تا علایم موجود و جنبه‌های مختلف رفتار زدوده یا تخفیف داده شود و با به عقب انداختن بروز و پیشرفت علایم و ناتوانی، جنبه‌های مثبت شخصیت، تقویت اعتماد به نفس و عزت نفس بیمار ارتقاء داده شود.
این روانشناس در پایان می گوید: علاوه بر روان درمانی برای درمان فوبی از رفتار درمانی استفاده می کنند. این دو نوع درمان مکمل یکدیگرند. رفتار درمانی یعنی کاربرد منظم اصول یادگیری برای تحلیل و درمان اختلالات رفتاری. رفتار درمانگر معتقد است که رفتار نوروتیک و سایر انواع اختلال‌ها عموما یاد گرفته شده بنابراین تابع قوانین یادگیری است و از این طریق می‌توان آن را از بین برد، برای درمان، بیمار فوبیک را باید با وضع فوبیک مواجه کرد.
منبع: خبرانلاین
انتهای پیام /
