به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شاعر و ذاکر جوان اهل‌بیت علیهم‌السلام و یکی از مداحان پیشرو درخواندن سبک‌های انقلابی و ولایی است. او در اول فروردین سال 60 در محله آزادی به دنیا آمد و از همان دوران کودکی با وجود لکنت زبان، آرزوی نوحه‌خوانی برای امام حسین علیه‌السلام را در سر داشت. برای بسیاری از افراد نام او با دیگر مداح موفق کشورمان، دکتر میثم مطیعی گره خورده است چرا که این دو ذاکر جوان، محرم سال‌های اخیر در دانشگاه امام صادق(ع) خوش درخشیدند و تعریف جدیدی را از مداحی حماسی و انقلابی به مخاطبان خود ارائه کردند.

آنچه در ادامه این گزارش می‌خوانید، ماحصل گفتگوی گروه قرآن و عترت باشگاه خبرنگاران با امیر عباسی، مداح ولایی و انقلابی کشورمان است:

من از دوران ابتدایی با پارچه‌های سیاه یا چادر مشکی مادرم در پارکینگ کوچک منزلمان برای خودم هیئت می‌زدم و نوحه می‌خواندم اما چون از زمان کودکی هنگام صحبت کردن لکنت زبان داشتم و هنوز هم دارم، هیچ کسی مرا در مداحی باور نمی‌کرد و اجازه روضه‌خواندن در هیئت‌ها به من داده نمی‌شد. یک هیئتی بود که ماه ‌های محرم به آنجا می‌رفتم و به هر طریقی که ممکن بود خودم را به مداح هیئت نزدیک می‌کردم تا متوجه بشم چه می‌کند. یک شب از دسته خارج شدم و به کنار مداح رفتم تا خواندن او را از نزدیک ببینم و رئیس هیئت هم که اخلاق خاصی داشت برخورد مناسبی با من نکرد.من آن شب گریه‌ام گرفت و دیگر به آن هیئت نرفتم و تصمیم گرفتم بعدازظهرهای محرّم در خانه برای خودم مداحی کنم.

حاج آقا علی انسانی، حاج سعید حدادیان،حاج سید احد خجسته،حاج رسول فیضی و حاج حسین فیضی از اساتید بنده در مداحی بوده و هستند.

بله، شعر باز این چه شورش است که در خلق عالم است...

برای اولین‌بار که برای گرفتن درس‌های اخلاق مداحی خدمت حاج احد آقای خجسته رسیدم فکر می‌کردم حاج آقا به من بگوید که برو چند بیت بخوان ولی ایشان در برخورد اول به من گفت برو دم در حسینیه را جارو بزن تا مهمان‌ها که میان تمیز باشه، من آن روز واقعاً نتوانستم درک کنم که چرا حاج آقا این کار را به من محول کردند ولی الآن هرچه بیشتر از عمر نوکریم برای حضرت سیدالشهدا(ع) می‌گذره اثر اون جارو زدن را بیشتر در زندگی و مسیر نوکریم احساس می‌کنم.

یک سال در ایام فاطمیه بنده به مجلس روضه در منزل حجت‌الاسلام حائری‌زاده رفتم و آنجا به‌طور کاملاً اتفاقی با آقا میثم (مطیعی) آشنا شدم و رفاقتمان شکل گرفت. قبل از آن زمان، من در محله شهرک‌قدس و سعادت‌آباد نوحه‌هایی با مضامین انقلابی می‌خواندم. برادر عزیزم آقا میثم مطیعی و آقایان محمد مهدی سیار و میلاد عرفان‌پور که از شعرای آیینی کشور هستند قبل از آشنایی ما در این مسیر قدم نهاده بودند و بسیار هم موفق بودند. بنده هم بعد از آشنایی با حاج آقا مطیعی به این تیم سه نفره اضافه شدم و الحمدالله به دعای حضرت صدیقه کبری(س) یک جریان فرهنگی خوبی در حوزه مداحی کشور به راه افتاد. البته به لطف خدا و اهل بیت علیهم‌السلام بنده به غیر از مداحی، در زمینه شعر هم فعالیت‌هایی دارم و هدفم شعر و سبک رساندن به مداح های نوجوان شهرستانی است که احساس می‌کنم نسبت به آن‌ها وظیفه ویژه‌ای دارم.

به نظرم استقبال بسیار خوب بوده و همین که ما احساس کنیم حضرت آقا از ما راضی هستند، برای ما بالاترین دلخوشی است.

ما به دنبال سیاسی‌کاری نیستیم اما معتقدیم مفاهیمی مانند مقاومت اسلامی، مضامین ضد استکباری، شهدا، امام(ره) و رهبری باید در مجالس مذهبی مطرح شوند که متأسفانه در بعضی از هیئت‌ها این‌ها گفته نمی‌شوند. با نگاه به قیام امام حسین(ع) متوجه می‌شویم که اگر آن حضرت در مدینه مانده بودند مقام، آسایش و احترامشان به‌جا بود اما چرا امام(ع) این همه سختی را به جان خریدند؟ برای اینکه بیان حق و مبارزه با استکبار آن زمان را به عافیت‌طلبی ترجیح دادند. عافیت‌طلبی که امروز برای جامعه ما یک معضل هست و متأسفانه بسیاری از افراد نه تنها از بیان مباحث انقلابی در هیئت‌ها دوری می‌کنند، بلکه سعی دارند کسانی را هم که در این زمینه فعال هستند به هر طریقی از این‎کار نهی کنند، ولی ما معتقدیم که راه درستی را انتخاب کرده‌ایم و بر طبق فرمایش امام خمینی(ره) ما ملت گریه سیاسی هستیم.

سیاست ما آمیخته با دیانت ماست و به نظر بنده مطرح کردن مباحثی که عرض شد از احتیاجات مجالس اهل بیت(ع) است ولی متأسفانه استفاده از الفاظ نامتعارف روی منبر مجلس امام حسین علیه‌السلام یکی از بزرگترین آفت‌ها در عرصه مداحی است که ذهنیت بدی را برای بسیاری از مستمعین ایجاد می‌کند. این ادبیات طوری جلوه می‌کند که حرف درست آن گوینده را در ذهن عوام غلط نشان می‌دهد. الان زمانه، زمانه رسانه است و باید مباحث را با منطق، استدلال و در قالب هنری آمیخته با معنویّت بیان کرد. ممکن است ما با اصل حرف این گویندگان موافق باشیم ولی با حرف‌های نامتعارف و نسبت‌های بد به این و آن دادن موافق نیستیم.

امسال شب تاسوعا ترکیبی از نوحه‌های قدیمی را خواندم که کار قشنگی شده بود با عنوان آسمون‌ها عزادار غمه... اما مداحی «لبیک یا خامنه‌ای لبیک یا حسین است» را خاطره انگیزترین کارم می‌دانم.

بنظر من الآن دشمن به خوبی فهمیده که مهم‌ترین و سریع‌ترین راه رسیدن به اهدافش در زمینه فرهنگی، استفاده از ظرفیت‌ هیآت مذهبی است و شدیداً در این راه هزینه می‌کند اما متأسفانه ما تا حالا در هیئت‌هایمان کار فرهنگی مناسب و چشم‌گیری نکرده‌ایم و بیشتر از اصل مطلب، به حواشی پرداخته‌ایم. نسل جدید دیگر هر روضه و هر روایت ضعیفی را از وعاظ و مداحان قبول نمی‌کند و مطالب باید به صورت هنری و منطقی به مخاطب عرضه شود. ما باید جریان گفتمان عاشورایی را در هیئت‌ها تقویت کنیم که مباحث ضد استکباری، شهدا و ولایت در آن می‌گنجد و باید به سمتی پیش برویم که دیدگاه‌های مقام معظم رهبری درباره مداحی را در عرصه عملی محقق کنیم.

هیئت میثاق با شهدا هیئت امنا و مدیر دارد و ترجیح می‌دهم که سؤالات مربوط به هیئت میثاق از آن بزرگواران پرسیده بشود.

بله، ما هیئتی در محدوده شهرک غرب و سعادت آباد داریم به نام «هیئت محبین شهادت» که پس از شهادت بانیان، اداره آن را با دوستان به عهده گرفتیم و با اینکه این هیئت در حد یک هیئت کوچک و محلی است اما سعی داریم همه مسائلی که رهبری در فرمایشات خود بدان‌ها اشاره کرده‌اند را رعایت کنیم و تفاوتی بین این هیئت و یک هیئت چند هزار نفری قائل نیستیم. البته ما هم مثل همه ممکن است خیلی از جاها اشتباه داشته باشیم که داریم، ولی امیدواریم بتوانیم آن مشکلات را برطرف کنیم و سعیمان بر این است که منویات مقام معظم رهبری را در زمینه هیئت و مداحی سرلوحه کارمان قرار دهیم.

انتهای پیام/