نگارندهی مقالهی یادشده، دوباره به طرح یک سؤال میپردازد و سپس پاسخ خود را تحلیل میکند.
«آیا ایران میتواند، به نیروگاههای برق حملهی سایبری کند؟
فقط به دلیل یک اشتباه خطرناک ایران، این امر میتواند اتفاق بیفتد. آمریکا که به دنبال ایجاد قواعد فضای سایبری است، معتقد است روسیه، چین و ایران ممکن است تلاشهای خود را برای نفوذ به سامانههای حساس و آسیب به آنها، ادامه دهند. این اقدام ممکن است منجر به آنچه نیروی دریایی آمریکا آن را «واکنش جنبشی» مینامد، منجر شود.»
در ادامهی این مقاله، نگارنده که در ابتدا تهدیدات ایران را نگرانکنندهتر از چین و روسیه میدانست، نوشت: «ایران در جنگ سایبری مانند دیگر اعضای این میدان، پیشرفته نیست؛ اما آنها تا زمانی که روابطشان با آمریکا بهبود یابد، به نظر میرسد از راهبرد جاسوسی سایبری مشابه چین و روسیه، استفاده خواهند کرد.»
نگارنده ادامه داد: «تحلیل گران میگویند ایران به شرکت نفت آرامکوی عربستان حمله کرده است و این نشاندهندهی انگیزهی ایران برای آسیب به زیرساختهای انرژی است؛ اما خیر، در حقیقت، عکس این حقیقت صحیح است؛ بدین معنی که اگر ایران جرئت حمله به آمریکا - از طریق حمله به زیرساختها- داشته باشد، ظرفیتهای ایران را بهزودی به ما نشان نمیدهد. حمله به شرکت آرامکو، یک هشدار برای آمریکا نسبت به رشد توان سایبری ایران بود، هرچند این حمله علیه رقیب منطقهای صورت گرفت. این نشانهها، بیانگر به اوج رسیدن حملات مخرب به نیروگاهها نیست؛ اما ایران اعتقاد دارد جنگ، یک امر حتمی است. حملات سایبری ایران به حملات سطح پایین ولی علیه اهداف بااهمیت، محدود خواهد شد.»
وی در مورد نوع اهداف ایران گفت: اهدافی را که ایران برای حمله در نظر میگیرد، شاید از لحاظ راهبردی، ارزشی نداشته باشند، اما در اذهان عموم، شناختهشده هستند؛ مانند حملات به بانکهای آمریکا، هک شبکههای CNN و واشنگتنپست و هک حسابهای کاربری توییتر خبرگزاری Associated Press. این حملات به دلیل پوشش رسانهای بعد از آن میتواند ارزش تبلیغاتی بالایی برای ایران داشته باشد.
برای آگاهی از آخرین اخبار و پیوستن به کانال تلگرامی باشگاه
خبرنگاران جوان اینجا کلیک
کنید.
منبع سایبربان
انتهای پیام/