کواچ در حسرت المپیکی شدن با ایران ماند!
از درخشش و صعود تا سقوط و نامه خداحافظی
داستان حضور اسلوبودان کواچ روی صندلی مربی‌گری تیم ملی ایران پس از یک سال و نیم به فصل پایانی خود رسید.
به گزارش خبرنگار حوزه توپ و تور گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، اسلوبودان کواچ اوایل سال 93 قراردادی سه ساله با فدراسیون والیبال ایران منعقد کرد تا هدایت تیم ملی والیبال ایران را برعهده بگیرد و بر صندلی خولیو ولاسکو آرژانتینی تکیه بزند.
مرد جوان و خوشتیپ اروپای شرقی که در ظاهر بسیار جدی به نظر می‌رسید و مانند اکثر اهالی بالکان کم حرف و منضبط بود. کواچ تیم ملی ایران را زمانی تحویل گرفت که این تیم باید خود را آماده رویارویی با برترین‌های جهان در دومین تجربه لیگ جهانی خود می‌کرد و این مرد بی تجربه در زمینه مربی‌گری ملی با بازیکنانی تازه ستاره شده طرف بود.
هرچند بازیکنان و اهالی والیبال هنوز از رفتن ناگهانی خولیو ولاسکو شوکه بودند اما حضور یک مربی جوان و موفق در لیگ معتبر ایتالیا که عناوین قابل توجهی با تیم پروجا کسب کرده بود،نوید روزهای خوبی برای والیبال ایران می‌داد.
کواچ 47 ساله که نزدیکانش او را «بوبان» صدا می‌زدند، در نخستین نشست خبری خود با اصحاب رسانه والیبال ایران را "در مسیر توسعه" نامید و اظهار امیدواری کرد که روند رو به رشد والیبال ایران با کمک او تداوم داشته باشد.کواچ کارش را در ایران آغاز کرد و در گام‌های ابتدایی نتایج خوبی همراه تیم ملی ایران بدست آورد.
کسب عنوان چهارمی در مسابقات لیگ جهانی 2014، ششمی قهرمانی جهان لهستان و کسب مدال طلای بازی‌های آسیایی اینچئون که تا قبل از آن تیم ملی ایران موفق به دستیابی‌اش نشده بود، سبب شد موج علاقه و اشتیاق به والیبال روز به روز بیشتر شود و تیم ملی ایران این بار نه به عنوان پدیده که به عنوان قدرتی در جهان مطرح شود.
هرچند در همان روزها هم برخی منتقدان کواچ به ضعف‌هایش کارش اشاره می‌کردند و معتقد بودند نتایج درخشان تیم ملی والیبال ایران حاصل تلاش‌های پیشین ولاسکو است و کواچ نقشی در این موفقیت‌ها نداشته است. برخی‌ها هم بر این باور بودند که اگر مربی با تجربه‌تری در لیگ جهانی 2014 هدایت تیم ملی ایران را بر عهده داشت، ایران شانس رفتن روی سکو راه هم بدست می‌آورد.
با این حال شرایط تیم ملی والیبال خوب به نظر می‌رسید و همه در انتظار سومین حضور ایران در لیگ جهانی و پس از آن حضور درخشان در مسابقات جام جهانی بودند. مسابقاتی که اهالی والیبال بر این باور بودند که عیار واقعی کواچ در ان مسابقات سنجیده خواهد شد.
همه چیز خوب به نظر می‌رسید و رییس فدارسیون والیبال ایران نه تنها رفتن به المپیک را قطعی می‌دانست بلکه حرف از سکو رفتن ایران در المپیک ریو می‌زد. صحبت‌هایی که نشان می‌داد محمدرضا داورزنی از عملکرد مربی‌اش رضایت دارد و با او امیدوار به خلق روزهای بهتر است.
نتایج ضعیف تیم ملی از همان ابتدای لیگ جهانی 2015 آغاز شد، هرچند تیم ملی ایران در بازی‌های خانگی خود توانست باز هم مقابل قدرت‌های جهان قدرتنمایی کند، اما اکثریت شاهد بودند که دیگر خبری از تیم بانشاط قبلی نیست.
چهارمی در جام چهارجانبه واگنر و هشتمی جهان در مسابقات جام جهانی 2015 اوضاع را بدتر از بد کرد. در این وضع و حال نوک پیکان انتقادات به سمت مرد صربستانی و دستیارانش نشانه رفت و حالا نه تنها منتقدان بلکه آن هایی که کواچج را مربی بزرگی می‌دانستند اذعان کردند که این مرد جوان توانایی مدیریت تیمی مانند تیم ملی ایران را ندارد.
جلسه‌های متعدد کارگروه‌های والیبال و برگزاری نشست مشترک مسئولان فدراسیون والیبال با شخص کواچ نتیجه بخش نبود و حساس بودن تورنمنت پیش روی تیم ملی والیبال ، برای حضور در مسابقات المپیک ریو موجب شد که داورزنی تصمیم به خانه‌تکانی در کادر فنی تیم ملی بگیرد و به نوعی عذر بوبان را خواست.
هرچند پیش از پایان رسمی قرارداد این مربی و در بی خبری تمامش ، فدراسیون والییال ایران نام سرمربی آینده تیم ملی را مطرح کرد؛ اما بوبان با وجود ناراحتی از شرایط بوجود آمده و مصاحبه‌هابی گلایه‌آمیز از فدراسیون ایران، در نهایت نامه‌ای مودبانه به مسئولان فدراسیون والیبال نوشت و از ایران برای حمایت‌هایش قدردانی کرد.
عمر حضور اسلوبودان کواچ روی نیمکت تیم ملی والیبال ایران زیاد نبود. هرچند وی علاقه مند بود زمان بیشتری در کنار تیم ملی ایران باشد و فرصت بیشتری در اختیارش قرار بگیرد، اما شاید همین حضور یک سال و نیمه برای این مربی جوان که پیش از این حضور در یک تیم ملی را تجربه نکرده بود، تجربه بزرگی باشد و بتواند به ادامه فعالیت حرفه‌ای او در زمینه مربی‌گری کمک کند. مرد دوست داشتنی و با اخلاق و زودرنج تیم ملی ایران که با برخلاف ظاهر اخمو و سخت‌گیرش ، خوش قلب بود و همیشه انرژیک و خوش برخورد به روزهای آینده والیبال ایران ابراز امیدواری می‌کرد.
انتهای پیام/
