به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان، پایگاه اینترنتی المانیتور در گزارشی نوشت: از زمان امضای توافق هسته ای ایران در 14 ژوئیه (23 تیر)، موسسات اروپایی فعالانه در جستجوی راههایی برای تقویت مناسبات این اتحادیه با تهران بوده اند.
 
در این گزارش آمده است: در سال 2003 ، در پی فاش شدن خبر وجود دو تاسیسات هسته ای جدید در ایران که قبلا اعلام نشده بودند، نگرانی های بین المللی بر سر ماهیت برنامه هسته ای تهران افزایش یافت. این دو تاسیسات عبارت بودند از مرکز غنی سازی اورانیوم در نطنز و راکتور آب سنگین در اراک. پس از آن اتحادیه اروپا تصمیم گرفت برنامه گفتگوهای جامع خود را با تهران متوقف کند. سه کشور فرانسه، آلمان و انگلیس خیلی زود نقش میانجی گری میان ایران و جامعه بین المللی را بر عهده گرفتند تا راه حلی مسالمت آمیز برای بحران پیدا شود. این سه کشور به مدت بیش از 12 سال در مذاکره بودند. در این دوره و به ویژه پس از آنکه پرونده هسته ای ایران در اوایل سال 2006 به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع شد، مسئله هسته ای تنها موضوعی بود که همکاری و ارتباط میان ایران و اروپا بر سر آن ادامه یافت. مسائلی مانند حقوق بشر، تروریسم، تجارت و تکثیر، که پیشتر دو طرف درباره آنها گفتگو می کردند، از مذاکرات دوجانبه کنار گذاشته شد. اکنون، در نتیجه برجام، اتحادیه اروپا تمایل خود را برای ازسرگیری این روند نشان داده است.

در ادامه این گزارش آمده است: اتحادیه اروپا بی درنگ از توافق جامع هسته ای که ماه ژوئیه به دست آمد و پس از تایید این توافق در شورای امنیت، رسما برجام را تایید کرد. اندکی پس از آن، فدریکا موگرینی -- نماینده عالی اتحادیه اروپا -- نخستین سفر رسمی خود را به تهران داشت. "هلگا اشمید" -- معاون دبیرکل سرویس اقدام خارجی اروپا -- نیز وی را در آن سفر همراهی کرد. موگرینی در یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک با محمد جواد ظریف -- وزیر امور خارجه ایران -- تاکید کرد: "توافق هسته ای در طول روند اجرایی خود فصل نوینی را در روابط ایران و اتحادیه اروپا خواهد گشود." در واقع، موگرینی در یک مقاله ای در روزنامه گاردین نوشت: "از طرف 18 وزیر امور خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا ماموریت دارد به بررسی راههای بپردازد که این اتحادیه بتواند فعالانه به یک چارچوب منطقه ای مبتنی بر همکاری بیشتر با تهران برسد. وی همچنین به نقش کلیدی برجام در بسط موضوعات مذاکرات دوجانبه با ایران اشاره کرد؛ رویدادی که به گفته وی، فقط با سنت دیرینه روابط فرهنگی و اقتصادی اروپا با ایران امکان پذیر شد."
 
نگارنده این گزارش می نویسد: "مارتین شولتز -- رئیس پارلمان اروپا – ماه نوامبر به دعوت پارلمان ایران به تهران سفر کرد. شولتز در سفری که نخستین دیدار یک رئیس پارلمان اتحادیه اروپا از ایران تلقی می شد، همانند موگرینی بر مرحله کلیدی روابط اتحادیه اروپا-ایران تاکید کرد و از لزوم گسترش دامنه موضوعات مورد مذاکره شامل ثبات منطقه ای، تروریسم، حقوق بشر، همکاری در زمینه انرژی و روابط اقتصادی، سخن گفت. اتحادیه اروپا علاوه بر سازماندهی این سفرهای سطح بالا به تهران، در چند ماه گذشته برای تقویت مناسبات خود با ایران در حوزه مسائلی غیر از پرونده هسته ای گام هایی را برداشته است. تشکیل یک گروه کاری ویژه ایران در سرویس اقدام خارجی اروپا که به صورت مستقیم به اشمید گزارش می دهد، مهم ترین گام در این مسیر بوده است. این گروه که ماه سپتامبر تشکیل شد، متشکل از هفت عضو و تحت ریاست "هوگو سوبرال" -- دیپلمات پرتغالی و مشاور دیپلماتیک سابق "ژوزه مانوئل باروسو" -- رئیس کمیسیون اروپا -- است. هدف گروه کاری ویژه ایران، هماهنگ کردن مجاری مختلف اقدام در همه مسائل مرتبط با این کشور و ترتیب دادن هماهنگی با سرویس های وابسته به کمیسیون و نیز دیگر نهادها، کشورهای ثالث و جامعه مدنی است.
 
نگارنده این گزارش می افزاید: "گروه کاری ویژه ایران سه هدف اصلی دارد. هدف نخست، تسهیل اجرای برجام است. برای تحقق این هدف نشست هایی در سطح کارشناسی برگزار خواهد شد تا به موگرینی در ایفای مسئولیت خود به عنوان هماهنگ کننده نظارت کمیسیون مشترک بر اجرای توافق کمک کند. هدف دوم، توسعه روابط دوجانبه با تهران است. مثلا اتحادیه اروپا از ماه سپتامبر به بررسی گزینه های برقراری یک حضور دیپلماتیک دائمی در تهران پرداخته است. تهران یکی از معدود پایتخت های جهان است که اتحادیه اروپا هنوز سفارت در آنجا ندارد. هدف سوم و آخر که گروه کاری ویژه ایران است نیز به بررسی راههای ساختن یک چارچوب منطقه ای مبتنی بر همکاری بیشتر می پردازد. برخی از حوزه های احتمالی همکاری با ایران که مقامات سرویس اقدام خارجی اروپا شناسایی کرده اند عبارتند از تجارت، مبارزه با قاچاق مواد مخدر، مسائل زیست محیطی، حقوق بشر، تروریسم، ایمنی هوانوردی و بی ثباتی در خاورمیانه. در چارچوب هدف سوم، سه نشست میان موگرینی و ظریف در چهار ماه گذشته برگزار شده است که طی آنها مسائلی مانند لزوم پایان بخشیدن به جنگ در سوریه که موجب مصائب بسیاری شده است، مسائل اصلی بوده اند. طرفین همچنین درباره نهادینه کردن گفتگو در سطح معاونین میان مجید تخت روانچی -- معاون وزیر امور خارجه ایران در امور اروپا و آمریکا -- و اشمید مذاکره کرده اند. نخستین دیدار در این چارچوب ششم دسامبر در هتل پاله کوبورگ در وین -- پایتخت اتریش -- برگزار شد و گفتگو در سطح وزیر نیز بار دیگر در سال 2016 انجام خواهد گرفت.
 
نگارنده گزارش در پایان اینطور نتیجه گیری می کند: آشکار است که حصول توافق هسته ای ایران در خروج اتحادیه اروپا از تعامل منحصر به پرونده هسته ای با تهران و برداشتن گام های عملی به سوی برقراری گفتگوی دوجانبه بر سر طیف وسیع تری از مسائل مورد علاقه متقابل نقش مهمی ایفا کرد. با وجود اینکه برقراری چنین گفتگویی نشان دهنده شروعی خوب است، هنوز باید دید آیا گروه کاری ویژه ایران به عنصری محوری در تقویت اقدام اتحادیه اروپا در موضوعات مرتبط با این کشور  تبدیل خواهد شد یا خیر. بسط و تشدید تماس های رسمی میان ایران و اتحادیه اروپا از لحاظ کمی و کیفی علاوه بر بالا بردن احتمال اجرای موفقیت آمیز برجام در دوره زمانی اجرای این توافق، احتمالا اعتماد دوجانبه را نیز تقویت خواهد کرد و چارچوبی برای پرداختن به مسائل مورد اختلافِ بیشتر در دراز مدت فراهم خواهد ساخت.

انتهای پیام/