به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امروزه نظم جهانی دنیا برهم ریخته و اصلی‌ترین دلیل آن هم طمع کشورهایی هم‌چون آمریکا، ترکیه، قطر و رژیمی غاصب به نام رژیم صهیونیستی است. یکی به بهانه مبارزه با تروریسم، دیگری به دلیل احیای امپراطوری قدیم خود، یکی به بهانه غارت نفت و اموال کشورها و دیگری به بهانه دشمنی تاریخی و مذهبی. در هر حال همه این بهانه‌‌های واهی دلیلی شد برای شروعی جنگی 5 ساله که قرار بود 3ماهه پایان یابد. 

کشورهای غربی به دلیل از هم پاشیدن سریع نظام قذافی آنقدر مغرور شدند که متوجه نشدند دلیل اصلی شکست سریع قذافی قدرت و توانمندی جنگجویان نیابتی و یا سازماندهی عملیاتی آنها نبوده، بلکه خودداری کشورهای دیگر و همچنین اکثریت ارتش و مردم لیبی از جنگیدن در کنار قذافی بود؛ به همین دلیل سریع دست به کار شدند و با امید سرنگونی نظامی سوریه مزدوران خود را به سمت سوریه گسیل کردند تا تجربه لیبی را در سوریه تکرار کنند.  

همپیمانان منطقه ای ایالات متحده که قول داده بودند ظرف حداکثر سه ماه کار سوریه را تمام کنند، مجبور شدند پای انواع و اقسام جنگجویان خارجی بدون توجه به پشتوانه های عقیدتی و اهداف آنها را به سوریه باز کنند و با این عمل یک کلاف سردرگم از جنگجویان متنوع در سوریه بوجود آوردند که افسار آنها از دست همه در رفته و به جای اینکه فقط خطری برای سوریه به شمار بیاید، به خطری جهانی تبدیل گشته است.

در شرایطی که امکان جمع کردن این گروه های تروریستی در سوریه نبود، غربی ها و همپیمانان منطقه‌ای آنها اقدام به توسعه فعالیت گروه های تحت فرمان خود نمودند تا عملیات از سوریه به عراق هم گسترش پیدا کند. دلیل باز کردن زمینه فعالیت این گروه ها توسط ایالات متحده در عراق هم واضح است، نخست وزیر وقت عراق آقای نوری المالکی حاضر نشد، پیمان نظامی مورد نظر ایالات متحده را به امضاء برساند.

اما ناگفته پیداست آتش جنگی که از 5 سال پیش در منطقه روشن شده است، تنها برای کسب قدرت بود. در این میان جبهه مقاومت بسیار هوشمندانه به میدان آمده و به دنبال پیروی از حق و دفاع از آن است و اجازه‌ هیچ گونه سوءاستفاده از این وضعیت را به هیچ کسی نمی‌دهد. روزی می‌ رسد که رسانه‌های جهان خبر نابودی این جنایتکاران بشری را مخابره می‌کند. 

کشورهایی که تلاش داشتند با جنگ های نیابتی به نتایج دلخواه خود برسند یکی یکی در حال ورود مستقیم به جنگ هستند. از جمله این کشورها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

 این کشورها معمولا تلاش دارند با همراهی استعمارگری به نام ایالات متحده آمریکا غنیمتی اقتصادی و نفوذ به دست آورند. انگلیس و فرانسه هم چندین دهه بر این منطقه تسلط داشتند و هم اینکه خود بنیانگذار اکثر اختلافات در این منطقه به شمار می آیند، به همین دلیل هم تمایلی به از دست دادن نفوذ خود در این منطقه ندارند. مضاف بر اینکه کشورهای اروپایی دارای جمعیت قابل توجهی از مسلمانان هستند که به دلیل شرایط نژاد پرستانه موجود در برخی کشورهای اروپایی و ناتوانی این جمعیت مسلمان از عجین شدن با جامعه اروپایی تعداد زیادی از آنها به سمت گروه های تندرو گرایش پیدا کرده‌اند. در برهه ای از زمان اروپایی ها همین مشکل را با یهودیان داشتند و راه حل مشکل یهودیان را در تبعید آنها (حال با عنوان مهاجرت) به فلسطین اشغالی یافتند. آنها تصور داشتند که همین کار را می‌توانند در مورد مسلمانان افراطی انجام دهند و آنها را به خاورمیانه بفرستند.

با شرایط  فعلی و علیرغم تمام فشار های بین المللی، ایران توانسته انقلاب بر حق خود را تا دریای مدیترانه گسترش دهد و حتی به دریای سرخ و خلیج عدن هم برسد. ایرانی که مجبور بود ۸ سال با کل جهان برای محکم کردن جای پای انقلاب خود بجنگد، امروز توانسته سنگرهای دفاعی خود را چند هزار کیلومتر از مرزهای سیاسی‌اش دور کند. همه می دانند که آرزوی اسرائیل و یا عربستان سعودی و یا حتی ایالات متحده این است که به ایران حمله کنند، اما به دلیل واهمه از هم‌پیمانان این کشور که در محور مقاومت خلاصه می‌شوند و محاسباتی که معمولا سیاست‌مداران برای ضرر و زیان عملیات خود انجام می دهند مجبور هستند از این گزینه صرف نظر کنند.

پس از فروپاشی شوروی سابق، آمریکایی‌ها با تصور اینکه دیگر رقیبی وجود ندارد شروع به تاخت و تاز در عرصه بین المللی نمودند. و همه خط قرمز ها و توافقاتی که با روسیه انجام داده بودند را زیر پا گذاشتند. امروزه از شرق اروپا گرفته تا سوریه همه مورد تهاجم غرب است. در شرایطی روسیه مجبور بود که از تعدی غرب به حریم خود چشم‌پوشی کند تا ساختار های اقتصادی داخلی خود را سامان دهد؛ اما امروزه دیگر شرایط تغییر یافته است.

 روسیه دیگر کوتاه بیا نیست. به همین دلیل هم در اوکراین و هم در سوریه در مقابل زیاده‌خواهی های غرب ایستادگی کرده است چرا که این ایستادگی برای روسیه از بحث نفوذ سنتی فراتر رفته و به بحث امنیت ملی تبدیل شده است. عربستان سعودی و ترکیه تعداد زیادی از افراطییون روس‌تبار را به سوریه و عراق گسیل نمودند و این افراد که تعدادشان هم زیاد است در حال سامان‌دهی برای بازگشت به روسیه و ایجاد خلافت اسلامی خود در مناطق خود در این کشور هستند. در واقع غربی‌ها در تلاش هستند روسیه را در درگیری‌ گروه‌های به اصطلاح اسلامگرای خود درگیر کنند تا مجبور شود از مقابله با پیشروی های آنها در اروپای شرقی چشم پوشی نماید.اما روسیه با اقتدار وارد این بازی شده تا خطر را از مرزهای خود دفع کنند.

همبستگی ارتش و مردم سوریه با بشار اسد همه طرح ها و نقشه ها را به‌هم زد. شاید قبل از این ماجراها محبوبیت  بشار در سوریه زیر پنجاه درصد بود اما امروزه به یقین می توان گفت که اکثریت قریب به اتفاق مردم سوریه پشتیبان وی هستند و به همین دلیل هم هست که مخالفین از هرگونه انتخاباتی که وی در آن حضور داشته باشند بیزار هستند؛ چون می‌دانند مردم سوریه به او رای خواهند داد.

در ابتدای جنگ پیشنهاد‌های اغوا کننده‌ای به بشار اسد شد تا از قدرت کناره‌گیری کند و سوریه را در اختیار دیگران قرار دهد اما وی همه این پیشنهاد ها را رد کرد. مردم سوریه هم وقتی متوجه شدند که اینجا جنگ میان مخالفین سوری و حکومت آنها نیست بلکه تعدادی مزدور خارجی در‌صدد هستند که بر کشور آنها تسلط یابند، با دولت خود متحد شدند. شرایط نوین پس از ورود مستقیم روسیه و حضور مستشاری جمهوری اسلامی ایران به جنگ سوریه منجر به آن شده که مردم سوریه امید بیشتری به بازپس گیری سرزمین خود از اشغالگران بیگانه داشته باشند.