به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ غزل قالبی بود که در دهه‌های هفتاد در کمتر شب شعری به آن توجه می‌شد و همیشه با نوعی تردید به آن می‌نگریستند اما این روزها حال و هوای این قالب شعری تغییر کرده است هم اکنون شاعران جوان غزلسرا موجی را به راه انداخته‌اند و به دنبال تصحیح این قالب شعری هستند قالبی که تا چندی پیش تنها پیشرو سبک هنری بود و به طور مداوم از زلف و خال و خط می‌گفت، کمتر به سراغ این مضامین می‌رود یا اگر چنین مسائلی در شعر وجود دارد، در من و تویی‌های صرف محصور نمی‌شود مسائل اجتماعی نیز به قالب غزل راه پیدا کرده است.
 
حال شاعران از اجتماع و رویدادهای اجتماعی نیز می‌گویند یادمان نرود چندی پیش بود که واقعه منا به وقوع پیوست واقعه‌ای که مدت زمان زیادی نیست،‌از آن دور شده‌ایم شاعران به سراغ این مسئله رفتند و درباره آن سرودند.
 
 شاید برخی گمان کنند، سرودن اشعاری با موضوع واقعه منا، تاریخ مصرف دارند و پس از مدتی از بین می‌روند اما همیشه اینگونه نیست.
 
شاعر انسانی است که شدید‌تر از سایر افراد جامعه به مسائل واکنش نشان می‌دهد و اینگونه مسائل بر روح وی تاثیر عمیق‌تری بر جای می‌گذارد همین تاثیر گذاری است که آنها را افرادی حساس در جامعه نشان می‌دهد آری آنها نسبت به محیط پیرامون خود حساس هستند و با دید وسیع‌تری به موضوعات می‌نگرند.
 
این گمان که قالب‌هایی چون غزل باید درچارچوبی خاص منحصر شود، متعلق به زمان ظهور شعر نیمایی است هم اکنون در جامعه محلی از اعراب ندارد امروزه بیان اینگونه مسائل، محلی از اعراب ندارد غزل این روزها تنوع زیادی دارد در این قالب شعری، غزل مثنوی و غزل قطعه نیز جای می‌گیرد.
 
هم اکنون حتی سبک خراسانی غزل نیز شکلی دیگر به خود گرفته است و در شعر خراسانی امروز از واژه‌های این لهجه استفاده می‌کنند تاکید می‌کنم لهجه نه زبان قالب غزل با این وسعت دیگر در واژه محدود نمی‌شود شاعر می‌تواند هر واژه‌ای را در شعر خود بیاورد به شرط آنکه در اثر وی خوش بنشیند گاهی کلمات بیگانه جامعه آرای شعر هستند و گاهی کلمات قدیمی زبان فارسی آن گاه که از موی مجعه سخن می‌گوییم به ناچار سراغ واژه "زلف" می‌رویم.
 
گاهی نیز واژه‌هایی چون " ناقلا" یا " تیپاخور" معنای مورد نظر را منتقل نمی‌کند با این اوصاف می‌توان گفت شاعر را به آسانی نمی‌توان درباره کاربرد محتوا یا واژه‌‌ای خاص در قالب غزل محکوم کرد شاعر باید متناسب با زمانه خویش به پیش برود در عین آنکه نگاهی بر گذشته ادبی کشور دارد.
 
در صورتی که شاعر را در واژه، مفهوم، استدلال یا حتی قالب‌های خشک کهن محصور کنید راه را به خطا رفته‌اید حصر شاعر در اینگونه مفاهیم تنها می‌تواند از آفرینش‌های ادبی جدید و نو جلوگیری کرد زمانه امروز نیز اقتضا می‌کند که شاعر پا به پای تحولات پیش برود و به برخی خرده گیری‌های غیر علمی وقعی ننهد.



انتهای پیام/